𝓓𝓾𝓫𝓫𝓮𝓵𝓫𝓵𝓲𝓷𝓭

Hoofdstuk 9

Het was het begin van de middag en Ivy zat achter haar laptop te werken. Ook al zaten ze in Amsterdam, ze had nog steeds werk te doen. Scott had haar een berichtje gestuurd over hoe zijn blessure verder was verlopen en dat zat ze nu te verwerken in een van haar vele documenten. 

Donny was een rondje hardlopen dit keer zonder Daley aangezien zij terug in Duitsland waren. Ivy haar gedachten gingen naar de zwangere Sifra. Ze vond het een gek idee dat er nu een kindje groeide in de buik van haar beste vriendin. 

Zou Ivy dit zelf aan kunnen? Ooit kinderen krijgen met Donny? Ze schrok een beetje van haar eigen gedachten. Het was niet dat ze dit niet wilde maar ze had er nooit zomaar aan gedacht. Ivy staarde uit het raam en schudde haar hoofd. Het kwam echt wel, alleen nu nog niet. Ze waren pas drie jaar samen en hadden tijd zat. 

Ivy had haar verwerking over Scotts blessure af en liep naar het kookeiland om een glaasje water te pakken. Ze draaide de kraan open en liet haar glas vol lopen. Sinds Amerika was ze op gezonde tour samen met Sifra. Als ze bij elkaar waren aten ze vaak salades of pasta. 

Ineens hoorde Ivy gebonk op de deur en daarna was het stil. Ze fronste haar wenkbrauwen en liep voorzichtig richting de deur. Wie kwam haar nou rond dit vroege tijdstip lastig vallen? Het was rond tien uur in de ochtend en Ivy verwachtte niemand. 

"Wie is daar?" het antwoord bleef uit. 

"Hallo?" nog steeds niks. 

Ivy keek het kleine halletje rond van hun verdieping op het appartementencomplex. Ze schudde haar hoofd. Sinds het berichtje leek Ivy compleet gek te worden. Het meisje was heel erg op haar hoede terwijl ze zelf niks door had dat ze dat was. Toen ze de deur dicht wilde doen, zag ze een envelop op de mat voor hun deur liggen. 

Ivy schrok enorm en pakte het met trillende handen op. Er was dus wel iemand geweest! Snel en zonder te kijken sloot Ivy de deur. Waarom had diegene zich niet laten zien en wel een brief achtergelaten? Ivy liep met bonzend hart naar de keuken terug en ging op haar stoel zitten. Langzaam opende ze de brief en begon te lezen. 

Hey Ivy, 

Heb je ons gemist? Anne mag dan wel vast zitten maar ze heeft overal connecties. Toen ze gevangen zat, had ze mij al getipt en ik heb vandaag polshoogte genomen. Langzaam neem ik de rol van Anne over en ben je niet meer veilig. Anne was nog lief tegen je maar ik zal dat niet zijn. 

Overal connecties en contacten. We houden je in de gaten. 

Fijne dag nog. Mvg. 

Ivy liet de brief spontaan uit haar handen vallen en keek direct om zich heen. Het was stil in het appartement en het enige wat ze hoorde waren geluiden van buiten. Haar ogen vulden zich opnieuw met tranen en ging met haar handen in haar haar zitten. 

Een tweede bericht. Was dit nog normaal? Met zulke tekst? Wat bedoelde de persoon met: ik neem Anne haar rol langzaam over? En welke connecties? Was er iemand niet te vertrouwen?

Ivy gaf zichzelf een mentale uitbrander. Zo mocht ze niet denken! Ze wreef langs haar ogen en verroerde zich de komende minuten niet. Maar er kwam niks meer. Geen gebonk. Geen geklepper van de brievenbus. Hoe dichtbij waren ze? Was dit een bevestiging dat ze weer begonnen waren? 

Ivy wilde er niet meer aan denken. Resoluut stond ze op, pakte de brief en verscheurde deze in mini stukjes. Als ze hem zomaar weg zou gooien, zou Donny het zien en er zeker naar vragen. Het waren vast de buurtkinderen die dachten grappig te zijn. Maar daar trapte ze niet in. Ivy gooide de snippers weg en ging weer achter haar laptop verder werken. 

Toch bleven de woorden van de brief door haar heen spoken. En dan had je nog het smsje van een paar dagen terug. Moest ze niet naar de politie? Ivy schudde vrijwel direct haar hoofd. Die deden er toch niets aan. Deze zaak was twee jaar terug officieel afgesloten. Dan zou aangifte doen nutteloos zijn. En hoeveel bewijs had ze nou? 

"Hey Ief." Ivy schrok zich een ongeluk toen Donny een kwartier later de keuken binnen kwam lopen. "Wat is er?" fronste hij en keek haar aan. "Niks." ze schudde haar hoofd. 

"Laat maar, hoe was je ronde?" vroeg ze om van onderwerp te veranderen. Donny keek haar verbaast aan maar ging er uiteindelijk op in. 

"Goed, ging lekker. En hoe ver ben  jij gekomen?" hij leunde tegen het kookeiland terwijl hij richting haar keek. "Prima, ben redelijk ver gekomen maar had geen concentratie meer." verzuchtte Ivy en Donny lachte. 

"Arme jij, vind je het wat om morgenmiddag naar het trainingscomplex te gaan? Erik zei dat ze dan om half drie trainen hebben." Ivy haar ogen werden groot en knikte.

 "Ja, ja, lijkt me heel leuk!" antwoordde ze enthousiast en omhelsde hem. "Ik moet nog douchen." Donny wiebelde met zijn wenkbrauwen. 

"Ja dus?" hield Ivy zich van de domme. "Je zou met me mee kunnen gaan." hij keek haar doordringend aan. Dit was de blik waar Ivy ooit, ver weg in het verleden, voor gevallen was. Misschien was het al wel sinds de wedstrijd van de Veensche Boys waar hij zo vervelend tegen haar deed. Dat leek eeuwen geleden vergeleken met nu. 

"Don, ik moet nog verder werken." stribbelde ze tegen. "En? Dat kan straks ook, je bent al drie uur bezig." zei Donny, half smekend. Ivy zuchtte en keek richting haar laptop. 

"Je had geen concentratie meer." Donny wreef over haar handpalm en Ivy kreeg kippenvel. Nu had ze dat zeker niet meer. 

Ivy pakte Donny zijn hand en trok hem mee richting boven. Donny grijnsde zelfvoldaan terwijl Ivy haar ogen rolde.