𝓓𝓾𝓫𝓫𝓮𝓵𝓫𝓵𝓲𝓷𝓭

Hoofdstuk 18

a/n:

Vanaf nu iedere dag een hoofdstuk! Dit is omdat de laatste vier hoofdstukken er aan zitten te komen en we dit officieel gaan afsluiten... liefs, lotte.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

"Ajax o19 traint nu onder begeleiding van Aaron Winter, daar gaan we eens gezellig bij kijken." grijnsde Daan. "Wat ben je van plan?" vroeg Ivy, bang, die ondertussen weer was bijgekomen nadat ze eventjes gewacht hadden.

"Dat zul je zo wel zien." Anne kwam ineens de hoek omlopen en ging naast Daan staan. Ivy fronste toen ze een medewerkers trui aan had van de Toekomst. "Ze zijn hier zo blind, ze hebben me niet eens naar binnen zien sneaken." zuchtte ze en rolde haar ogen. 

"Hebben ze je vrij gelaten?" vroeg Donny scherp. "Mijn gevangenisstraf was drie jaar, slimpie." grinnikte Anne en Ivy greep naar Donny zijn hand. Ze zag Perr op zijn lip bijten en naar hun handen kijken. Ivy wilde er niet aan toegeven, niet nu ze op Anne en Daan moesten letten. 

"Nou, nu kan de sensatie wel beginnen." Ivy voelde een pistool tegen haar nek en meteen begon ze automatisch te lopen. Opnieuw shockeerde het ding haar en alles ging als in een waas aan haar voorbij. Het viertal liep naar het hoofdveld waar Jong Ajax momenteel aan het trainen was. 

"Goedemiddag." Anne liep voorop als eerste klas bitch. De spelers en Aaron schrokken toen ze het tafereel aan zagen komen. Aaron stopte direct de training en fronste naar Donny. Die schudde zijn hoofd en Aaron knikte. 

"Laten we gelijk ter zake komen. Ik wil de bankgegevens van een van de spelers, maakt me niet uit, als het maar veel is." Donny zijn ogen spuwden vuur naar die uitspraak van Anne. 

"Je bent nog altijd op zoek naar geld, zie ik? Eerst Daan klusjes op laten knappen, en als het zo ver is, zelf pas opduiken?" snauwde hij. Ondertussen probeerde Perr zacht uit te leggen aan Aaron wat er precies aan de hand was terwijl Donny Anne bezig hield. 

"Ik wil ze nu." Daan pakte zijn pistool weer. "Oke oke, rustig, komt u mee." Anne glimlachte toen Aaron dat zei. Ivy probeerde de situatie in te schatten en oogcontact te maken met Jurgen. Als Aaron Anne bezig hield konden zij actie ondernemen. Jurgen was de enige die ze goed kende van deze groep. 

"Oke, ik leid Daan af, Jurgen, weet jij waar hier een dichtstbijzijnde telefoon is?" vroeg Donny terwijl Jurgen op hen af was gekomen en de jongen uit Zeist knikte. "Ik ken er wel een, in het kantoor van Erik." vertelde hij. 

"Goed, ik ga er zo stil mogelijk heen. Leid jij Daan af? Hij is de ex van Ivy en haar stalker. Probeer gewoon op hem in te praten zodat ik ongezien naar het kantoor kan komen." Jurgen knikte. 

"Ken je de weg nog?" vroeg hij toen serieus. "Met mijn ogen dicht." antwoorde Donny. "Doe voorzichtig schat." Donny gaf Ivy een knuffel. "Ik hou van je, we kunnen dit." Donny gaf haar een kus en ze glimlachte half. 

"Vandaag maken we er een eind aan." knikte Donny naar iedereen. "Perr, blijf jij bij Ivy? Haar mag niets overkomen." vroeg hij en Perr knikte meteen. Ze gaven elkaar een boks. Donny ging ongezien onderweg naar Eriks kantoor en Jurgen leidde Daan af.

Iedereen was in een groepje bij elkaar, te bang om ook maar iets uit te voeren. Het leek alsof ze gevangen zaten in een kooi. Maar Ivy zat er al heel lang gevangen in. Waarom had ze niets gezien? Waarom had ze niets door? Dit alles was nu haar schuld. Alles wat nu en zometeen gebeurde was haar schuld. 

"Ivy…" ze keek Perr aan met tranen in haar ogen. "Hoe lang gaat dit nog duren?" vroeg ze vermoeid. "Het zal snel afgelopen zijn." antwoorde hij lief en wreef over haar handpalm. Ivy moest denken aan de eerste avond toen ze met hem afsprak. Toen maakte hij precies hetzelfde gebaar. 

Ivy schudde haar hoofd. Dit moest stoppen. Ze wist dat ze een zwak had voor de jongen uit Limburg, maar zo erg… Ook wist ze dat het deels door Anne en Daan kwam. Ze ruïneerden niet Ivy's leven maar ook haar keuzes. De arme Perr was erin betrokken zonder dat ze het wilde. 

"Kom op Don." mompelde Perr en Ivy keek op in zijn blauwe ogen. Hij had gelijk. Ze waren nu al twee uur gegijzeld en ze konden nergens heen. Net op dat moment kwam Donny terug geslopen. 

"En?" fluisterde Perr direct. "Ze hebben collega's en versterking hierheen gestuurd. De politie is nu onderweg naar hier. Anne en Daan kunnen niet zo snel ergens heen als ze wegrennen want deze omgeving is best wijd uitgelopen." antwoordde Donny en een opgelucht gevoel overspoelde Ivy. 

"We zijn er bijna uit." fluisterde Donny tegen haar en nam haar in zijn armen. "Nu we toch allemaal zo ver zijn, moet Ivy ons ook iets vertellen." glimlachte Anne terwijl Daan de groep in de gaten hield. Jurgen zag dat zijn oude teamgenoot terug was en liep snel naar hen toe. Donny legde het opnieuw zacht uit en hij glimlachte. 

"Ik vertel niets. Je zei dat als ik alles voor jullie deed, jullie ook niks gingen doen." snauwde Ivy. "Oh ja? Wil je het nu wel vertellen?" ze keek in het pistool van Daan en de paniek sloeg toe. 

Ineens hoorden ze in de verte geluid van de sirenes. "What the…-" begon Anne en schrok zichtbaar. De politie auto's scheurden het terrein op voordat Anne en Daan Ivy ergens mee naartoe konden nemen. 

"We zijn vrij!" blij gaf Donny haar een kus terwijl Ivy het nog niet helemaal kon beseffen.