Ian's Point of View:
Pumunta na ako sa resto namin tapos narin naman yun klase kaya pumunta na muna ko don bago sa bahay nagulat ako sa nakita na dito pala nag-wowork si raine, hindi napigilan kanina ang pag-aalala at yakapin siya ng napakahigpit at hinayaan ko na muna siya ikwento ang pangyyari.
Alam ko kahit magtago pa siya sa akin mahirap ang kalagayan niya na yun at alam nahihirapan na siya kaya mas lalo nadudurog ang puso ko, alam ko kung gaano kasakit sa kanyang mawala lolo at lola niya at nasasaktan ako na mag-isa siya ngayon pero ako lagi lang ako nandito sa tabi niya at hindi siya iiwan.
"Kakayanin mo ba raine alam ko first time mo mag-trabaho ng ganito"sabi ko. alam di madali sa kanya to pero alam ko wala siyang choice nag-aalala lang ako baka makaapekto pa sa kalusungan niya.
"Alam ko mahirap para sa akin to ian pero kailangan ko gawin to makakaraos din ako magtiwala ka"sabi niya. natutuwa naman ako sa lakas ng loob ngayon ang raine ko mas lalo siyang naging malakas at nag-grow as a person.
"Fine may tiwala ako sayo always alam mo naman na lagi lang ako nandito ngayon pa lang na nanliligaw na ko sobra ko nag-aalala sayo kung girlfriend pa kita hindi ako hahayaan mapagod at mahirapan ka"sabi ko.
"Thank you ian i always appreciate you alam mo naman how much yun important in my life kaya sorry kung nawawalan ako time ngayon sayo"sabi niya. i know naman na mahal namin at ganun kahalaga alam ko lang ngayon na mas marami siyang problema hindi niya muna kaya isabay sa buhay pero mag-aantay pa rin ako kahit gaano pa katagal.
"i understand you always hindi mo kailangan magpaliwanag tiwala ako sayo alam mo naman how much i love you too"sabi ko. i hug her and need ko na talaga umalis may dinner family kasi ayoko sana siyang iwan pero sabi niya pumunta na ako.
Raine's point of view:
Pauwi na ko natapos na rin ang shift ko sobrang pagod katawan lupa ko pero tiis tiis muna may pasok pa ko ng 5:30am para mag-lako ng gulay palabas na ko restop laking gulat ko nandito si ancel.
"Nandito ka na naman?"sabi ko. lagi ko siyang nakikita dito ayoko masyado maniwala sa mga ginagawa niya na ito hindi masyado malinaw para sa akin.
"Inaantay kita raine ihahatid uli sana kita"sabi niya. para saan naman hindi ko alam bakit niya gingawa to at kung para saan.
"Ancel hindi mo na kailangan gawin to huwag mag-aksaya ng oras ayoko magkaron ng utang na loob sayo"sabi ko. sa totoo lang ayoko na ginagawa niya to di dahil na baka umasa sa kanya dahil ayoko may isipin ang ibang tao lalo na si ian.
"'Hindi ako naawa sayo raine masama na mag-alala ako sayo"sabi niya. kailan pa siya naging concern sa akin kalokohan.
"Okay lang ako, Ancel. Wala akong sakit. Kaya ko ang sarili ko," sabi ko. Matagal na akong natutong tumayo mag-isa. Hindi na ako 'yung Raine na laging nakaabang sa kanya. Hindi ko siya kailangan. At ayokong umasa na baka sakaling... may halaga pa ako sa kanya.
"Di mo na ba ko mahal?"tanong niya. nabila ko sa tanong niya hindi ko inaasahan na tatanungin niya yon.
"Wala nang saysay para itanong mo pa yan ancel tatlong taon ang lumipas na minahal kita ngayon tuluyan nawala yon at hindi na kailan man mababalik pa"sabi ko. Yun ang totoo mahirap ng ibalik yon dahil may iba na rin nilalaman yun puso ko.
Sobrang hirap noon. Ang daming beses kong tinanong sarili ko kung kailan ba ako titigil. Pero dumating din pala 'yung araw na kusa na lang akong tumigil. Napagod na akong habulin ka.
Napagod akong maging tanga.
Ang dami kong itinaya para makalimot. Ang dami kong tiniis para lang sabihin sa sarili ko na tapos na talaga kami. Ayokong bumalik sa pagiging 'yung babaeng laging naghihintay, laging umaasa, laging nasasaktan.
BINABASA MO ANG
Tired of love (Tired Series#1) (Editing)
Non-Fiction"Life is not always light and happy. Sometimes, it's full of pain, tears, and defeats." I had a family full of joy parents and grandparents who gave love and guidance. A life without fear and full of hope. But one day, all of that disappeared. I was...
