Then, I Bid Goodbye (On-Edit)

TIBG: Seventeen

Then, I Bid Goodbye ⓒHiImFebby
TIBG: Seventeen

Sorry about the emoticons sa mga previous chapters hahaa, masyado lang kasing masayahin ang author na ito eh xD Pisyow! Haha I-eedit ko na lang kapag sinipag ako :D Ciao!  xxxxxx-Febby

Balik na ulit sa dati ang lahat matapos naming magbakasyon, wala naman halos kakaibang nangyari sa mga nakaraang araw---kain, tulog, aral, kain, tulog, aral, kain, tulog, aral at paulit ulit lang. Nakakabagot actually pero wala eh, ganun talaga.

My father treats me like a fragile glass when I arrived at home, tumawag pa siya kay Mommy kaya ayun, bantay-sarado tuloy ako kay Daddy most of the time. Its just a terrible headache and I think its somehow... normal?

Palabas na ako ng classroom ng may isang pamilyar na tao ang nakasandal sa pintuan. Agad siyang ngumiti ng makita akong papalapit sa kanya. Hindi ko mapigilang mapabuntong hininga bago ko suklian ang ngiti niya. As i walk forward, his features become clearer in my view. For me, his perfection always leave me breathless, those captivating look in his eyes na parang hinihila ka nito papalapit sa kanya kapag tinitigan mo siya, his dazzling smile that brightens up everything around him. Nalunod na naman ako sa mga iniisip ko, agad na bumalik ang mga alaala naming magkasama, my heartbeat began to increase in a split second.

I want to hurt myself for thinking of that again dahil lahat ng alaalang pumapasok ngayon sa isip ko, yun ay ang mga panahong  nagpapakatanga ako sa kanya. Yung mga panahong iniisip ko na siya ang prinsipe ko at ako naman ang prinsesa niya pero... duh? Asa naman talaga ako na magiging ganoon ang ending namin, tanggap ko ng hindi kami bagay eh, oo na hindi talaga. Pero masisisi niyo ba ako kung... mayroon pang natitirang konting parte sa puso na umaasa pa din? Moving on is the hardest thing to do.

"Hi best!" Bati ni Zyril sa akin at agad siyang lumingkis sa braso ko at hinila na ako palayo sa sarili kong classroom. "Tara, may pag-uusapan tayo."

Palagay ko nangyari na 'to right? "Sandali lang, hinay-hinay okay? Matatapilok ako ano ba!" We're running fast along the  corridors and we've caught the attentions of most students along our way.

He turned suddenly to gave me a wink, "Don't worry best. I will catch you if you fall."

And here we go again
LUBDUB LUBDUB
LUBDUB LUBDUB

I lowered my gaze down to the floor, 'I WILL CATCH YOU IF YOU FALL', those words sounded too promising in other way at hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi malungkot. I reached for my chest by my free hand. There's something inside this thing that is pushing back the feelings...AGAIN.

Tumunghay ako upang makita siya, his greek godlike face made many girls crazy for him and of course including me. Laking sampal man sa akin ng katotohanan, hanggang pangarap na lang talaga siguro ang lalaking ito para sa akin.

75% ng puso ko, si Marvin na ang isinisigaw.

25%... naiwan pa din sa kanya, kay Zyril na kahit anong udyok pa ng utak ko sa puso ko, sadyang ayaw pa rin na bitawan nito ang 25% na natitira. Siguro iyon ang dahilan kung bakit ngayon, may sakit pa din akong nararamdaman because i know deep inside this foolish heart of mine...