Searching For The Direction #Wattys2016

*~ S E V E N T E E N ~*

*~ A M E L I A ~*

Ik werd wakker door een piep die door mijn kamer heen ging.

'Raak niet in paniek, er is brand. Ik vraag u vriendelijk om de kamer te verlaten en buiten op het plein te verzamelen.'

Ik renden mijn bed uit en pakte mijn telefoon van het nachtkastje en liep mijn kamer uit en rende naar beneden toe. Ik liep naar buiten en zag al een hoop mensen buiten staan. Ik liep naar Louis toe waar ons groepje stond.

"Waar is Maddison?" Vroeg ik en mijn ogen werden meteen groot, ze is nog steeds binnen.

"Oh shit" hoorde ik Louis zeggen. Ik wilde mij omdraaien en naar binnen rennen maar Nora hielt mij tegen.

"Amelia, jij gaat niet naar binnen. We zeggen het wel tegen de brandweer" zei ze en ik knikte. We liepen naar de brandweer die al voor de deur stond om naar binnen te gaan.

"We missen iemand" zei ik en de brandweer keek ons aan.

"In welke kamer zit ze?" Vroeg de brandweer die er nog een brandweer bij hield.

"Op de eerste verdieping, aan de rechterkant met MC" zei Nora paniekerig en er rende twee brandweermannen naar binnen toe. We liepen weer naar Louis en de groep toe en keken naar de deur.

"Rustig maar, het komt wel goed" zei Louis tegen Nora en mij. En wij knikte. We zagen een brandweerman met Maddison in zijn armen uit de deur komen. Wij liepen er op af en zagen dat Maddison's ogen dicht waren en ik voelde mijn hart zakken.

"I-is ze dood?" Vroeg Nora stotterend.

"Nee hoor, ze ligt nog te slapen" zei de brandweerman en ik deed mijn ogen zachtjes dichten ademde. Ik stond op en zette een stap naar achter omdat er een brandweerman langs moest en ik botste tegen iemand aan.

"Sorry" zei ik snel en ik keek naar Maddison die langzaam haar ogen opendeed en langzaam rondkeek.

"Maakt niet uit" hoorde ik de oh zo bekende stem zeggen. Ik draaide mij om en zag Liam staan met een volledige outfit aan.

"Wist je dat er brand zou ontstaan en daarom maar even aangekleed?" Zei ik en Liam moest zachtjes lachen en keek naar zijn kleding.

"Nee, ik moest vanmorgen, je weet wel wie, naar huis brengen en toen ik terug kwam zag ik iedereen staan" zei hij en hij liet de sleutels in zijn hand zien. Ik keek op mijn telefoon en zag dat het 10 voor 7 in de ochtend was.

"Zo vroeg?" Vroeg ik en hij knikte.

"Dan zien mensen ons niet" zei hij en ik knikte.

"Heb jij het niet koud?" Vroeg hij en ik keek naar mijn kleding. Ik keek naar beneden en zag dat ik een kort broekje aan had met een basic T-shirt en geen schoenen.

"Valt wel mee, mijn voeten doen wel pijn" zei ik en ik keek naar mijn voeten en zag de steentjes eronder.

"Hier" zei hij en hij bukte. Hij deed zijn schoenen uit en tilde mijn been op zodat mijn voet van de grond af kwam.

"Liam dat hoef-" begon ik.

"Shht" zei hij en hij deed zijn schoenen bij mij aan. Ze waren iets te groot maar mijn voeten deden geen pijn meer.

"Maar nu krijg jij pijn" zei ik en ik wees naar zijn sokken.

"Maar ik ben een sterke man" zei hij en hij spande zijn spieren aan en ik moest lachen.

"Iedereen even luisteren!" Zei een man en die stond op de trap zodat hij wat hoger stond en ik voelde een arm over mijn schouder en zag Liam naar voren glimlachen.