ROTİNDA

Bölüm 40💞

Aşka sürgün...

_____

Neydi yaşadığım, şimdi Rodan bana bişeler söylemek istiyor ama ben korkuyorum ya nefretini söylerse, ya alay geçerse, gözlerim sıkı sıkı dinliyordum

"ben Rozalin, yani ben, şey ben"

Evet sen..

"ben gaddarım Rozalin, beni sevdiğini göremedim, oysa sadece saygım ve inancım sadece ama sadece Aşk denen illete vardı,"

Derin bir nefes aldı sonra galiba olduğu yere iyice yayıldı bir sırıtma sesi duydum sonra derin nefes alıp

"Azat ilk fotoğrafını gösterdiğinde çok güzel Azat dedim, çok güzeldin Rozalin çok, kızıl saçların kızıl kahve gözlerin ve masum bakışın, sıradan geldin bana sıradan ve düz, sonra seni tanıdım içini açtım hiçte sıradan değilmişsin, asisin bir kere, dik başlı, korkak ama en çok cesaretli, yüreğin yangın ama mangal gibi de!! İçin cehennem, ama ateşi ben.. Bilmiyorum kokunu ilk aldığımda ne yalan söylim büyülenmiştim, Mesela Rotinda asmin kokar, ama sen çok başka çok başka kokuyorsun hiç bilmediğim bir koku ama müptelası olan bır koku, böyle masum kokuyorsun hani insan masum olur hiç masum kokar mı? Bilmiyorum.. İçimi sana açtım çok açtım belki pişman olucam ama söylemem gerek artık geç kalmak istemiyorum, pişman olucam belki. Bilmiyorum.. Sesimi duyuyorsun belki de korkuyorsun ne olacak bilmiyorsun bende bilmiyorum... Rozalin odaya giriyordum uyurdun, uykum gelmezdi, bu sefer seni dinlerdim sakin nefes alış verişlerin beni uyuturdu buda beni mutlu ederdi, aslında senınle olmak mutlu ediyordu beni, hiç bilmediğim sana bağımlıydım, ama senliğine değil, kokuna, nefesine, saçına, bakışına, bilmiyorum... Rozalin öyle güzel bakıyordun ki hiç konuşmasan ne söylediğini anlıyordum, ama zalimlik izin vermiyordu, şimdi sen söyle ben sana nasıl geleyim? Gelsem kabul eder misin? Gelsem hoş geldin dermisin? Bilmiyorum.. Rozalin aslında ben hiç bir şey bilmiyorum "

Rodan konuştukça içim gidiyordu yüreğim parçalanıyor, nefes alamıyordum, üzüldüm halime, Rodan bana bu kadar çektirmemesi için benim onu sevdiğimi söylemem gerekiyormuş! Ama her şey için çok geç.. Canımı aldın Adam canımı...

düşünüyordum ne olacak ne yapıcaz, şimdi seviyor mu beni? Yoksa sevmeye mi çalışıyor? Bu kadar ezbere biliyor beni! Neden kaçıyordu o zaman.. Neden bu kadar gizli tutuyordu kendini anlamıyorum ama o kendini kusursuz sandığı kadar aslında kusurun en büyüğüne sahipti!

"neden konuşmuyorsun Rozalin"

Bir anda kendime geldim düşüncelerden sıyrılıp başımda ki yorganı sertçe fırlatıp yüzüne baktım, o ise istifini bozmamış öylece durup bakıyordu..

"Ne söylim Rodan, Haa ne söylememi istiyorsun! Ne söylim ben, ben her gece ölürken sana ne söylim, ben her gece acıyla yatarken sen bilmiyorsun, ben her gece bana vurmadan uyumanın bekliyordum, ama sen bilmiyorsun, ben sana bakarken beni gör diye beklerken ama sen bilmiyorsun, ben her gece hıçkırıklara ağlarken, ama sen bilmiyorsun, ben senden vazgeçip eve gitmek isterken ama sen bilmiyorsun, bilmiyorsun öyle mi Rodan ağa, bilmiyorsun, peki görmüyor musun 'da ha, görmedin mi, gözlerimin içine bakıyordun insan anlardı, ama anladın ve daha çok canımı yaktın, evet Rodan ağa sen hiç bir şey bilmiyorsun, o dediğin Aşk, Aşk, sen onuda bilmiyorsun!!! "

Rodan gözlerini benden almıyordu sadece izleyip duruyordu

" şimdi çaresizce durup bakıyorsun, ne yapayım Rodan ağa sen olsan naparsın, Rodan olsa napar!! "

Yüzünü hızlıca sıvazlayıp pencerenin önüne geçti

" nasıl oldu, nasıl bu hale geldim bilmiyorum"