ROTİNDA

Bölüm 42🌀

Rüyadır gördüğün, aşktır bildiğin, düştür yaşadığın...

_______

Rozalin, "Adam değilmişsin" diyip koşmaya başlayınca, bir daha arkasından koştum kolundan tutup kendime çevirdim, kızıl saçları savrulup yüzüme değdi, o bilmediğim koku beni yerle yeksan etti, gözlerine baktım..

"yemin ederim senden önceydi"

Diliyle dudaklarını ıslatıp başını iki yana salladı

"hayır Rodan, canımı yakan, başka karılarla gelip gittiğin yerlere beni götürmen beni onlarla bir mi tutuyorsun Sen!!"

Canımı çok yakmıştı, ama yemin ederim saf niyetimle yaptım, Güzel bir yerdi ama...

Bir anda Rozalin'i kendime çekip öptüm, başka bir duyguydu, özeldi, sanki başka yerdeydim, ama birden beni itip yüzüme şiddetli bir tokat attı doğrusu eli çok ağırdı, ama yinede çok sinirlendim, kendimi zor tutuyordum sinirden, Rozalin gözlerime bakıp

"yemin ederim Adam değilsin"

Diyip tekrar koşmaya başladı, geri dönüp mekana girdim, Ceylan bir adamla oturup kahkaha atıyordu masaya gidip ceylanın kolundan tutup kaldırdım, adam yerinden kalkıp

"hayırdır Kardeşim masadan kız kaldırmak ta ne demektir"

Ceylan adama dönüp

"otur sen Rodan ağa o"

Adam hemen oturunca Ceylan'a döndüm tekrar

"bir daha sakın Karım yanımdayken yanıma gelme, hatta o yokken de gelme, git diğerlerinede söyle, Rodan ağa diye biri yok hiç tanımadınız, hiç görmediniz, bilmediniz, beni gördüğünüz yerde hemen yolunuzu çevirin tamam"

Ceylan gözlerime baktı, gözünden akan yaşlara baktım şaşırdım

"peki Rodan ağa, ya benim sana olan aşkım onu napıcaz"

Şaşırdım yüzüne baktım

"Ulan madem seviyorsunuz, neden işler sarpa sarınca söylüyorsunuz lan, bak Ceylan Karımı seviyorum ben, ona olan aşkım hiç bir şeye benzemiyor, seviyorum anla beni"

Ceylan gözlerime bakıyordu

"zaten sadece seve bilirim seni, benim gibi bir kadın zaten ancak senin kölen olur Rodan, ama unutma, unutma ki ardında çaresiz bir kadın bıraktın, çaresizlik aşk acısından daha zordur Ağa!!"

Onu öylece bırakıp geldim yolda sözleri geldi aklıma

"çaresizlik Aşk acısından daha zordur"

Yapacak bir şey yoktu, ben kendime çare olamamışım, başkalarına mı olucam...

Konağa gelince anam bana baktı

"tüüü rezil seni"

Anama baktım

"hayırdır ana ne tükürüyorsun"

"Rozalin'e naptın da kız ağlayarak geldi"

"ya bişe yapmadım, ana alıngan işte"

Anlaşılan bişe söylememişti, odaya çıktım içeri girince koltukta oturmuş ağlıyordu

"Rozalin"

"seninle konuşmak istemiyorum"

Yanına gidip diz çöktüm

"sana yemin ederim ki, bilerek oraya götürmedim seni, sadece orası çok güzel ve seni götürmek istedim"

Yüzüme baktı