ROTİNDA

Bölüm 48🌸

Aşk önce Rıha'ydı, sonra sevdikleri Kadınlardı....

_______

Miranmir gözlerime bakıyordu, tam içine elleri boşluğa düşüp

"n, ne, ne dedin sen"

"evet duydun, çünkü bana gaddar dedin, oğlumun annesi gaddar dedin, beni gaddar olmakla suçladın, değmeyecek adam için herkesin içinde beni aşaladın, arkamda durmadın, ne hata yaparsam yapayım arkamda durmayacaksın! Yaptın karımsın bişe olmaz demeyeceksin! Senin için hakaret gören, aşalanan insan haklıydı, belkide beni kötü bilen babamı iyi bilen birisin, bak anlamıyorsun çok zor dönem yaşadım, babam annemi öldürdü, ve kocam karşımda durup bana hakaret etti yanımda durmadın, seninleyim demedin, babam öldü ve sen benim yanımda değildin, söylesene Miranmir sen hangi günlerde yanımda duracaksın sen artık ne zaman benim yanımda varlığını hissettireceksin, ne zaman söyler misin"

Miranmir sinirle kalkıp

"ne çok şey içinde biriktirmişsin, Maşallah ağzın bir açıldı daha da kapanmadı, benim vicdanım var, tamam belki baban hak etmiyor ama bu kadar nefret dolu olma diye dedim senin için dedim"

"deme ya Allah kahretsin deme demee, çok bir şey demek istiyorsan annene söyle, bizi her fırsatta aşalayıp, rezil eden annene söyle"

Sesler iyice yükselmiş, birbirimize hiç olmadığı kadar çirkinleşmiştik..

"annem mi? Annem ne alaka Rotinda sen sıyırmışsın annemin konumuzla ne alakası var Rotinda"

"şimdi de deli muamelesi yapıyorsun, evet annen bizi rencide eden, layık görmeyen, oğullarını üstün gören, bizi kenar mahalle kızları olarak gören, ama o dengesiz İdal hanımı baş tacı eden annen, bak ben aptal değilim susuyorsam bizim için ama yetti burama geldi yeter artık, babamsa benim babam sanane neden savunuyorsun bana, neden yanımda durmadın, neden başıma bişe geldiğin de ben dik duramıyorum, neden yanımda kocam var diyemiyorum, neden hep karşımdasın, ya anam öldüğünde bile sen benim yanımda değildin, şimdi her şeye sözün varmış gibi, hakkın varmış gibi konuşamazsın, Miranmir bunu yapamazsın, senin buna hakkın yok "

Gözlerime iyice bakıp

" vay be helal olsun, Maşallah içinde ne çok şey biriktirmişsin, ama Maşallah tam babanın kızısın varya"

Duyduğum sözle yıkıldım, nasıl söylerdi bu sözleri, aklım almadı, pişman olup hemen

"özür dilerim"

Der demez tokat attım ve yakasına yapışıp

"sakın sana olan aşkıma güvenme, sakın Rotinda bensiz yapamaz deme, öyle bir yaparım ki sen bile şaşarsın ağa oğlu, şimdi defol git"

Diyip ittim hemen gelip af dilemeye başladı

"özür dilerim, böyle demek istemedim yemin ederim böyle demek istemedim"

Ağlayarak koltuğa geçip oturdum oda yere oturup başını elleri arasına aldı, yine virane olduk, yine yaktık, yıktık, yine birbirimizi yerle bir edip oturduk, yine çıkmaza girip her şeyi mahvedip marifetmiş gibide sustuk

Gecenin ilerleyen saatleriydi, o bana bakıyor ben pencereden bize vuran dolunaya, kendime kızmıştım, kocamdı o benim, en önemlisi Miranmirim'di hasret kaldığım, bütün acıları onun için çektiğim adam, ama artık boş vermişlik vardı, yorgunluk, hüzün, neden öyle dedim bilmiyorum galiba bu sefer savaşmak yerine kaçmayı tercih etmiştim sizcede bu sefer haklı değil miydim?

"Mirwelat ne olacak"

Bunları düşünürken Miranmir sessizliği bozmuştu, nasıl yanı kabul ediyor muydu boşanmayı?