9.Bölüm

669 25 24
                                    

"Nalan! Nalan!"

Uzaklardan kulağıma dolan Barlas'ın sesiyle bilincim yavaş yavaş açılmaya başlamıştı. Hala düştüğüm çukurdaydım ve hava çoktan kararmıştı. Başımdaki şiddetli ağrıyla elimi alnıma götürdüm. Alnımı çarpmış olmalıydım ve felaket kanıyordu.

"Herkes dağılsın çok uzaklaşmış olamaz, o kızı bulmazsanız hepiniz ellerimle öldürürüm anladınız mı lan öldürürüm!"

Barlas Bey'in sesi yakınlaşmaya başlarken beni burdan kurtarın diyecek halim bile yoktu.

"B-Barlas Bey burdayım."  dedim kısılan halsiz sesimle.

Adım sesleri çok yaklaşmıştı ve ben yarı baygın çukurda yatıyordum.

Üzerime tutulan fener ışığıyla kafamı kaldırdım. Karşımda Barlas Bey'in adamlarından birini görmenin mutluluğuyla gülümsedim.

" Barlas Bey! Barlas Bey! Kızı buldum."  dedi adam.

Barlas Bey'in adım seslerinden koşarak geldiği anlaşılıyordu.

Ve o ses...

"Nalan."

Duyduğum şefkatli ve korkmuş ses tonuyla biraz olsun rahatladım.

Adamlardan biri çukura atladı ve beni kucağına alarak Barlas Bey 'e verdi.

Barlas Bey hemen ceketini çıkartıp üzerimi örttü.

"Buz gibi olmuşsun. Ne vardı sanki siktiğimin evinde dursaydın!!!!"  diye kükredi.

Korkuyla yerimde sıçradım ve ağlamamak için kendimi zor tuttum.

Sonunda arabaya gelmiştik beni arka koltuğa yatırdıktan sonra sürücü koltuğuna yerleşti ve birini aradı.

" Hasan çabuk doktoru ara 10 dakikaya evde olsun. " dedi ve telefonu kapattı.

Hasan beni bulan adam olmalıydı.

Araba ani bir frenle durunca kapalı olan gözlerimi araladım. Evet tahmin ettiğim gibi villaya gelmiştik. Barlas Bey arabadan indi ve arka kapıya yani bana doğru yöneldi.

Tam beni kucağına alacakken,
Elini elimin üzerine koydum ve
Ağlayacak gibi çıkan ses tonuma lanet ederek,
"Bırak, istemiyorum." dedim.

Elinin üzerindeki elimi sert bir şekilde ittirerek beni kucağına aldı ve eve doğru yürümeye başladı.

Buna dayanamayarak "Yeter!" diye son sesimle bağırdım.

Bağırmamla aniden durdu ve bana baktı. Artık dayanamayarak bağırarak ağlamaya başladım.

"YETER ARTIK HAYATIMI MAHVETTİN!"

Kendimi kaybetmiştim ve ona vurmaya başlamıştım.

Gözyaşlarımı ellerimle sildim ve burnumu çekerek 

" NOLUR, NOLUR BIRAK BENİ GİDEYİM KİMSEYE BİR ŞEY SÖYLEMEM POLİSE DE GİTMEM NOLUR YETER Kİ BENİ BIRAK!"

Ben ona bağırıp vururken Barlas öylece durup beni izliyordu.

Bağırmaktan sesimin kısılacağını anladığım an sustum ve ağlamaya devam ettim.

Susmamı fırsat bilen Barlas Bey sessizliğini bozarak

" Bitti mi? " dedi.

Ne olduğunu anlamayarak

" Ne bitti mi" dedim.

Öfkeli bir şekilde gözlerime bakarak cevap verdi.

"Sahte göz yaşların ve sinir krizin." dedi.

Artık cevap verecek bile mecalim kalmamıştı.

Yorgunluğum ve acılarım göz kapaklarımı usul usul kapatırken kendimi Barlas Bey'in kollarına bıraktım.

3 GÜN SONRA

Gözlerimi açtığımda kendimi Barlas Bey'in evinde buldum. Neler olmuştu öyle. Her yerim ağrıyordu.

Usulca yataktan kalktım ve banyoya girdim. Aynadan kendime baktığımda mosmor dudaklar, solgun bir yüz ve sargılı alnımı gördüm. Elimi alnıma götürdüğümde acıya inledim ve hemen çektim.

Yavaş adımlarla odaya geri döndüm. Ve yatağa oturup düşünmeye başladım.

Çukura düşmem, sinir krizim...

Kesik kesik aklımda kalan şeyler.

Açılan kapıyla düşüncelerinden sıyrıldım.

"Ah kızım uyandın mı? Ne korktuk bilemezsin."

Gelen Elif Teyzeydi. Ve gerçekten çok korkmuş gözüküyordu.

"Ne oldu bana Elif Teyze?"

"Hiç sorma kızııım. Üç gündür uyanmanı bekliyoruz."

Ne? Üç gündür uyuyor muydum?

“Neyim var? " dedim.

"Doktor çok yorgun düştüğünü ve dinlenmen gerektiğini söyledi. O yüzden üç gündür baygınmışsın dedi."

Konuşacak halim olmadığı için kafamı sallamakla yetindim.

"Ay dur kızım ben hemen Barlas oğluma haber vereyim uyandığını." dedi ve koşarak odadan ayrıldı.

Barlas Bey'in yüzünü bile görmek istemiyordum. Yaşananları hatırlayınca dolan gözlerime engel olamadım.

Yatağa uzandım ve kendimi tekrar uykunun kollarına bıraktım.

   NALAN VE BARLAS :

   NALAN VE BARLAS :

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.



Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.



ASİSTANIM Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin