Ölümsüz Yıldızlar

11•

Sevmek için tek bir kalp,
Yaşamak için çok şey lazım.
Yine de elde edilemeyen sevmek oluyordu.
***

Sevgisizliğin içinde yaşamaya çalışmıştı Görkem bu iki yıl içinde. Ruhu derinliklerde kaybolmuştu. Gelmeye hiç niyeti yoktu. Taki onu görene kadar. Siyahında kaybolduğu an kendinde kaybettiği ruhunun canlandığını fark etmişti.

Yüzüne baktı Görkem. Hoş kapı açıldığı andan itibaren gözlerini alamamıştı ya ondan! Kalbinin atış seslerini başkası duyacak diye fark ettirmeden elini kalbinin üstüne koydu. Kendine 'sakin ol.' diye tembihliyordu.

"N-neden yine geldin?"

Görkem onun sesi ile hızlanan kalbine bir şey olacak diye korktu. Utanmasa onu kollarının arasında sıkıp şu küçücük kalbine koyacaktı. Kendini zor zabtediyordu.

"Gündüzlerimin ve gecemin ışığı olan kişiye geldim."

Yüzündeki ifadeleri anlıyordu Görkem. Onu nasıl kırdığını,onu nasıl üzdüğünü biliyordu. Çocukluk aşkının incitecek diye sıkı tutamadığı elini, şimdi büsbütün kendisi kırmıştı onun yüreğini. En çokta buna üzülmüştü.

"Gitmeni istemiştim. Bu sevgi sözcüklerini başka bir kıza söyleyip kandırabilirsin."

Bu sözlerinden sonra Ayşin kaşlarını çatmıştı. Sinirli gibi gözükse de asıl istediği sinirli olmaktı. İyi rol yapıyordu.

"Beni ilk gördüğün anı hatırla böyle biri miydim? Bu sevgi sözcükleri dediklerin seninle ortaya çıktı ve bir tek sana. Bana ister kız ister kızma ben seni seviyorum."

Ayşin Görkem'in konuşmasından sonra alayla gülmeye başladı.

"Bu sözleri düğün günümüzde o kızla beraber olurken de düşündün mü? Biraz gururun olsa şuan burada olmazdın."

Görkem kapı kulubunu tutan Ayşin'in elini avuçlarının içine aldı.

"Ben seni aldatmadım. Konuşmama izin ver lütfen. Cevap vermesen de en azından dinle "

Görkem yalvarır şekilde konuşmuştu. Gidince daha iyi anlamıştı onsuzluğun ne kadar acı olduğunu. Ayşin onun için gecelerine gün gibi doğmuştu.

"Biliyor musun Görkem,ben ilk mesajda,ilk fotoğrafta,gönderdiği konumdan sevdiğim insanların üstüne yemin ederim ki inanmamıştım. Kendi gözlerimle kanlı canlı seni onun yanında görsemde inanamıyordum. Bana aşık olduğunu iddia eden sen iken bunları yapmıştın,ben ise sevmek için elimden geleni yapmaya söz verdiğim kişi için hayatımı karartmıştım."

Görkem onu anlıyordu ama yapmadığı bir olay yüzünden suçlanıyordu.

"Ben seni aldatmadım Ayşin. Aldatmam. Ben seni altı yaşımdan beri seviyorum. Başka kişi diye biri bile olamaz. O gün her şeyi yanlış anladın. İkimiz kandırıldık çünkü."

Ayşin ona inanmak için düğün günü çok çaba sarf etmişti. Tekrar aynı hataya düşmek istemiyordu.

"Ayşin n'olur beni bir dinlesen?"

Görkem şuan her şeyi anlatabilirdi ama Ayşin ördüğü duvarların arkasından duyamazdı.

"Yemin ederim cümlelerim bittikten sonra yine gitmemi istersen giderim."