"Kötü olan her zaman ilgi çekicidir, mühim olan kötünün de sana ilgi duyması."
•
"Karanlık karanlığı defedemez, bunu sadece ışık yapabilir. Nefret nefreti defedemez, bunu sadece sevgi yapabilir." der...
Bölüm şarkıları: Fazıl Say (Muhyiddin Abdal) - İnsan İnsan
Eurielle - City of the Dead
Eurielle - Carry Me
Yorumlarınızı ve yıldızlarınızı eksik etmeyiniz... 💫
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
22. Bölüm|Karahindiba Mevsimi - Final, Part 1
•
Kargalar.
Kargalar ve kuzgunlar.
Küçüklüğümde okuduğum o kalın kapaklı, toz ve rutubetten sararmış ansiklopedilerde karşıma çıkan bir bilgiydi; kargaların intikam üzerine kurulu bir düzeni olduğu. Alaycı ve kibirli yaratıklardı, bazen yedi yaşındaki yaramaz bir çocuğun zihnine sahip olurlardı. Parlak ve gösterişli şeyleri severlerdi, geniş sürüler halinde gezerlerdi ve mutlaka bir elebaşları olurdu. En yücelerine, yani benim tanımımla elebaşlarına kuzgun adı verilirdi. Kuzgun yöneticiydi ve asla yapıcı değil yıkıcıydı. Genelde pis işlere ellerini sürmez, bir balığın önünden yemini kapar gibi başkalarının avına ortak olurdu, belki de leş kargaları tanımı bu yüzden vardı.
Asla unutmazlardı. Bir gördükleri yüzü, iyilikleri, kötülükleri, yaptıklarını ve yapacaklarını... Kargalar o kadar zekiydi ki bildikleri her ne varsa nesilden nesile aktarılır, nasıl gelmişse öyle devam eder ve öyle sürerdi. Gelenekçi bir yapıları vardı. Geleceğe dair mutlaka planları bulunurdu hatta kargalar insanlar dışında geleceği düşünebilen tek canlılardı.
Savunmacı türlerdi; eşlerini, yavrularını ve ailesini diğer her şeyden korurlardı. Geleneksellik burada bile çok önemliydi, karga sürüleri asla başka bir sürüyü kolay kolay kabul etmeyebilirdi. Aile, bu hayvanlar için her şeydi. Lakin aile arasında kavgaları da sık olurdu. Buradan anlaşılacağı üzere aile içerisindeki kavga aile içerisinde kalırdı, türler arasında aralarında hiçbir sorun olmadığını göstermek mühimdi.
Alacalı, siyah ve kadifemsi kanatlarında gece göğünün binbir rengi bulunurdu. Bu kadar karanlık olmaları, ürkütücü sesler çıkarmaları insanlık tarihinde onların hep uğursuz olduğuna, ölüm ve savaş getirdiğine dair inançlar ortaya çıkarırdı. Nerede kargalar varsa bilinmeliydi ki huzurlu ve bereketli günlerin sonu çoktan gelmişti bir inanca göre.
Afarel Meredith Rovlet, hiç şüphesiz bu anlatılanların baş rolünde olan bir liderdi. Kuzgun...
O bana, öğrendiğim tüm bu bilgilerin doğrultusunda nefretinin ne kadar saf ve keskin bir duygu olduğunu yaşayarak göstermişti.
