Defiance | R18+

kabanata xvi

Tahimik na nakahiga sa kama si Alaina at Silas. Nakaharap ang likod ng dalaga sa kapatid habang nakayakap naman ito sa kaniya. Ilang minuto na ang nakararaan matapos nilang magniig at kapwa hubo't hubad pa rin na nasa ilalim ng kumot habang magkayakap.

“Anong iniisip mo, Alaina?” kuha ni Silas sa atensyon ng bunsong kapatid matapos itong kintalan ng halik sa noo.

Pinid ang bibig na humigpit lamang ang kapit ng dalaga sa bisig ng kapatid na kumukulong sa kaniyang maliit na katawan kumpara rito.

Sa totoo lang, wala namang ibang tumatakbo sa isipan niya ng mga oras na iyon kundi ang nangyari sa kanilang dalawa ni Silas kani-kanina lamang. Hindi niya man matanggap, ngunit wala siyang makapang pagsisisi sa nangyari. Kahit na sinabi na niya sa sariling hindi na dapat pang maulit ang mga pangyayari kagabi at kaninang umaga. Hindi pa rin talaga nagpatinag ang tawag ng laman n'ya.

Napapabuntong-hininga na pumihit siya paharap kay Silas, hindi niya maiwasang pamulahan ng mukha nang masagi ng kaniyang balakang ang nagpapahinga nang pagkalalaki ng binata sa ilalim ng kumot na tumatabing sa kanilang mga katawan.

“Ito na ang huli, Kuya.” Aniya na diretso ang pagkakatitig sa mga mata ni Silas.

Nagsalubong naman ang kilay ng binata at mas hinapit pa siya nito palapit sa katawan nito. “This won't be the last that something will happen to us, Alaina. You know that very well. Masyado mo lang pinag-aalala ang sarili mo at iniisip na walang kahihinatnan itong namamagitan sa 'tin. Believe me, baby, I won't stop until I can proudly say that you're my girl and that I love you so much to the world.” Pahayag nito at pinaghinang ang kanilang mga labi.

Mas lalo lamang gumulo ang isipan ni Alaina. Paano nitong nasasabi ang mga iyon kung ang katotohanang magkapatid sila ay nakatatak na sa isipan ng mga taong nakapaligid sa kanila? Mahal man siya nito bilang isang babae, hindi pa rin nito mapapalitan ang totoong relasyon na meron sila. Ang pagiging magkadugo at magkapatid.

“Stop worrying, alright? Matulog na tayo, maaga pa ang pasok natin bukas.” Ani pa nito saka ipinikit ang mga mata at hindi na inalis ang pagkakayakap ng mga braso sa kaniyang beywang.

Muli na lamang siyang napabuntong-hininga at pipikit na sana nang bigla siyang may naalala.

“Kuya,” tawag niya habang nakatingin ng diretso sa mukha ng nakapikit ng lalaki, “totoo ba iyong sinabi mo kanina kay Nanay o gawa-gawa mo lang iyon?” untag niya at noon lang dumilat ng mga mata si Silas.

Nangunot ang noo nito, “Which one?” anito saka niluwagan ang pagkakapulupot ng braso sa kaniyang beywang at bahagya pa siyang inilayo nito.

“Iyong sinabi mo nang makita tayo ni Nanay Flor na magkayakap at nasunog pa iyong piniprito kong ulam natin kanina.”

Bumakas sa mukha nito na tila naalala na nga ang nangyari kanina at kung ano iyong tinutukoy niyang sinabi nito sa nanay nila. Inangat nito ang isang kamay at sinapo iyon sa kaniyang pisngi bago sumilay ang ngiti sa labi nito.

“Totoo iyon. Isasama kita next week sa Quezon City, dalawang araw tayong mag-i-stay roon sa isang hotel. Isang araw lang naman iyong lakad ko at iyong isang araw ay para naman sa atin. I want to spend even a day with you without anyone knowing that we're siblings. Is it okay with you?” litanya nito na siyang nagpatahimik na lamang sa kaniya.

Akala pa naman niya ay gawa-gawa lang nito iyon pero totoo pala talaga. Hindi maiwasang magdiwang ng kaniyang puso sa nalaman, ngunit kumakatok naman ang pag-aalala sa kaniyang isipan.

“Hindi ko alam, Kuya. Hindi naman kasi ganun kalayo ang Quezon City dito sa atin para maging kampante tayo na walang makakakilala sa atin doon.” Bumuntong-hininga pa siya saka kagat-labing tumitig dito.