"Biliyordum biliyordum ilk günden anlamıştım evleneceğinizi." Rahat edemediğim için ayağa kalkıp çardağın tahta direğine yaslandım. Jisung Jeongin'e kötü bir şekilde baktı ve gözleri Hyunjinle benim aramda gidip geldi. "İlk evlenme teklifini ben aldım ilk ben evleniyorum ona göre."
Sahte bir sinirle söylediği sözlere kahkaha attım. "Dün sevgili olduk bugün evlendiriyorsunuz bizi sakin olun." Minho Jisung'a sarılıp yanağını öptü. "Merak etme aşkım ilk biz evleneceğiz."
Gülümseyip arkamı döndüm ve okulun girişine yöneldim. "Nereye gidiyorsun?" Hyunjin arkamdan seslenince onlara dönüp geri geri yürümeye başladım. "Müdürle konuşup sizi bizim sınıfa aldırmaya."
Tekrardan önüme dönüp girişten içeriye girdim ve amcamın odasına yöneldim. Vardığımda kapıyı tıklayıp içeriye girdim. Amcam nadiren taktığı gözlükleriyle elindeki kağıdı inceliyordu içeriyi girmemle elindeki kağıdı bırakıp sorgularcasına bana baktı. Müsait olup olmadığını sorduğumda oturmam için karşısındaki koltuğu gösterdi.
"Amca yan sınıfımıza bu sene gelen Chris ve Hyunjin'i bizim sınıfa alabilir misin?" Gözündeki gözlüğü çıkarttı. "Neden?" İçimde sana ne deme isteği dolup taşarken kendimi dizginlemeye çalıştım. "Alabilir misin alamaz mısın?"
Başını onaylar anlamda sallayınca teşekkür edip dışarıya çıktım. Müdür odası kadar kasvetli bir yer daha tanımıyordum kesinlikle. "Saç stilin de en az yüzün kadar güzel." Yılışık çocuğun sesini duyduğumda göz devirip hızlıca sınıfa doğru yöneldim zilin çalmasına saniyeler vardı çocuklar çıkacağı için tekrar bahçeye inme gereği duymadım.
Arkamdan gelen ayak sesleriyle peşimden geldiğini anladım. "Hadi ama seni tanımak istiyorum tanışamaz mıyız?" Tam arkamı dönüp tehdit edecektim ki omzumda hissettiğim sahiplenici kollar ve tanıdık ses bana engel oldu.
"Tanışmak isteseydi peşinde sürünmek zorunda olmazdın seni bir kez daha sevgilimin etrafında görürsem sonuçlarına katlanmak zorunda kalırsın şimdi defol."
Hyunjin'in gergin ama bir o kadar da sakin çıkan sesi gülümsememe sebep olmuştu. Koruyucu yönüyle ilk defa karşılaşıyordum o kadar çekiciydi ki içimde onu yatağa atma hissi bile uyanmıştı.
"Sadece tanışma-" Çocuğun sözünü Hyunjin'in yükselen sesi böldü. "AMA O İSTEMİYOR." Yılışık çocuk Hyunjin'e sinirli ve iğrenir gibi bir bakış atıp arkasına döndü ve bizden uzaklaştı.
"İçinde bir kaplan yattığını bilmiyordum." Sinirli yüz ifadesi anında yumuşarken imalı bir gülüş attı. "Bilmediğin ve görmediğin daha çok şey var bebeğim." Bunu fesat anlamam için söylemiş olsa da haklıydı onu ciddi anlamda fazla tanımıyordum birlikte fazla zaman geçirmemiştik ama beni ona iten değişik bir şeyler vardı.
En sevdiği rengin hangisi olduğu, en sevdiği yemeği, hobilerini, fobilerini hiçbirini bilmiyordum. Beni asıl mutlu eden şey de buydu zaten. Kulağınıza saçma geliyor olabilir ama ben onu tanımadan sevmeyi seviyordum. Aşk böyle bir şey değil miydi zaten? Sadece seversin nedensizce... Sevdiğin için seversin sevmen gerektiği için değil. Sevdiğin için tanırsın sevmek için değil.
"Daha çok birlikte olacağız bu kadar izlemene gerek yok." Hyunjin'in alay dolu sesi düşüncelerimden ayrılmama sebep olurken yavaşça göğüsüne vurup güldüm. "Çok konuşma hadi sınıfa gidelim." Elinden tutup sınıfa çekiştirdiğimde beni durdurdu.
"Benim sınıfım burada." Gülümseyip çekiştirmeye devam ettim. "Artık değil."
Hyunjinle birlikte sınıfa girdiğimizde gözüme en arka cam kenarını kestirdim. Her zaman favori alanım olmuştur aşırı konforlu benim yatağımdan daha rahattı üstelik.
