Korkuyordum. Hayatımda ilk defa bu kadar çok korkuyordum. Hayatımda kazandığım her şeyi kaybetmekten çok korkuyordum.
Arabamı Hyunjin'in arabasının arkasına park ettim ve nereye gittiğini bulmaya çalıştım.
Sokağın girişine park etmişti arabayı ama kendisi yoktu. Kimse yoktu. İki yanımı kaplayan uçsuz bucaksız orman ve uğultulu rüzgar daha çok gerilememe sebep oluyordu.
Titreyen bacaklarımdan dolayı adım atmakta güçlük çekiyordum. Tek korkum Hyunjin'i kaybetmekti. Bu korku tüm vücudumun etkilenmesine sebep oluyordu.
"Seni orospu çocuğu." Duyduğum Hyunjin'in sesiyle bacaklarım çözülmüştü ve sesin geldiği yere doğru koşmaya başlamıştım. Koşabildiğim kadar, onu bulana kadar koştum.
Yolun biraz ilerisinde, Hyunjin'in tam da bana evlenme teklifi ettiği ağacın yanında bir grup takım elbiseli adam, o sikik mafya, takım elbiseli bir adamın başına silah dayadığı Hyunjin, ve kimsenin tutmadığı küstah bir gülümsemeyle Hyunjini izleyen ablam duruyordu.
Mafya bozuntusu beni görünce kollarını iki yana açıp gülerek konuştu. "Vay vay vay beklenen misafir gelmiş."
Adamın dedi şeyle Hyunjin bana döndü ve bağırdı. "FELİX GİT!" Onu görür görmez gözlerim tekrar dolmuştu. Hiç bu kadar çaresiz görmemiştim onu gelmiş benden gitmemi istiyordu. Öleceğimi bilsem de gitmezdim.
Adımlarımı onlara daha çok yaklaştırdım. Attığım her adımda adamın gülümsemesi biraz daha artıyordu.
Gözlerim ablama takılınca kaşlarımı çattım. "Abla?"
Yüzünü buruşturup bana tiksinircesine baktı. "Bana abla deme. Zaten bunca zaman zor katlandım sana."
Beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Neler oluyordu burada? Tanrım lütfen her şey kötü bir kabus olsun lütfen.
"N-nasıl?"
Büyük bir kahkaha atıp tek kaşını kaldırarak bana baktı. "Seni hiçbir zaman sevmedim Felix. Ölmen için can atıyordum. Buraya da geberip gitmen için biricik sevgilime yardıma geldim zaten."
Kalbim sıkışmaya başlamıştı. Nasıl inanabildim? Nasıl şüphelenmedim?
Konuşmasına devam edince dikkatimi ablam dediğim kişiye verdim. "Buraya gelip babamı öldüren mafyanın bizim peşimizde olduğunu bizzat sana söyleyerek güvenini kazandım. Senin gibi aile sevgisine muhtaç bir böceğe kendimi sevdirmek oldukça kolay oldu tabi. Lucas la da sevgili olduktan sonra sizin küçük basit hayatınıza dahil olmuş oldum. Böylece sevgilimin aradığı her cevabı kolayca bulabildim. Sana neden sürekli Busan'daki evin başına geçmek istiyorum dediğimi anlamışsındır umarım."
Ruhum bedenimden alınmış gibi hissediyordum. Hiç mi sevmemişti beni? Bir kez bile kardeşi olarak görmemiş miydi? "Kes sesini sürtük!"
Hyunjin'in bağırışıyla gözlerimi ona çevirdim. Benim aptallığım yüzünden ona bir şey olamazdı buna izin veremezdim. "Hyunjin'i bırakın. Bana istediğinizi yapabilirsiniz."
Sözümü bitirir bitirmez Hyunjin "HAYIR!" diye bağırmıştı. "Ah ne kadar da dokunaklı."
Mafya bozuntusu akmayan yaşlarını sahte bir şekilde silerek alkışlamaya başladı. "Sevgilim?"
Adam ablama seslenince ablam efendim dercesine ona baktı. "Hatırlıyor musun? Sana her şeyin 12 de biteceğini söylemiştim."
Biraz durup devam etti.
"Bugün ayın 12 si düşün bakalım Felix bugün hangi gün?"
Annemle babamın ölüm yıl dönümüydü. Bizi aynı gün öldürmeyi planlıyordu anlaşılan pezevenk. "Hyunjin'i bırak."
