Be With You

Kabter 7

'Life is short, happiness is a choice, love is endless and powerful. Choose that happiness, enjoy your life and let's spread that love.'

Alala kong basa ko sa akdang binasa ko kaninang umaga. Naisipan ko kasing magbasa kaninang umaga bago umalis, I'm craving for some words na di ko naririnig. Yung feeling na nababasa mo then you will reflect on that words you read.

I realize something, wala namang nuubos na pagmamahal, feeling natin wala na like naubos na pero punong-puno pa din tayo ng pagmamahal. Parang stock lang yan ng pagkain, feeling mo mauubos na dahil yung isang pack na binigay mo sa isang tao ay naubos na at inisip mo na di mo na s'ya bibigyan dahil baka maubos n'yang muli yung stock ng pagkain mo. At alam mo sa sarili mo na madami ka pa non pero takot kang maubusan which is hindi dapat.

And now, I have a reason to spread that love.

The bell rings, it's now lunch time. Nagsimula nang mag-ingay yung mga bata at kita ko ang saya nila nang lapitan nila yung mga kaibigan nila para magkwento at mag-shre ng pagkain. Naalala ko dati nung nag-aaral pa ko ng high school, karamihan sa mga kaklase ko buraot pero wala nakan sigurong hard feelings yung mga nahingian nila. But my student are cute little one.

I plastered a genuine smile on my face when a cute and little student offered me his food at nagsunod-sunod na nga ang pumunta sa table ko, offering their foods. Kita ko sa kanilang ngiti ang bungi nilang ngipin pero cute pa rin at they really want me to accept those.

"Oh thank you," and at the end tinanggap ko nalang, baka umiyak. Habang naglalakad ako papuntang faculty, naalala ko yung lunch na p-nack ko. Ngayon ko lang din napansin na malapit yung hospital mula sa school. Nilapag ko muna sa faculty ang nga gamit ko  at nagpaalam bago umalis.

Nasa tapat na 'ko nang itaas ko sa 'king harapan ang inihanda kong pagkain at ngumiti ng malaki. Sana naman magustuhan n'ya 'to, pag di n'ya 'to nagustuhan, ipilit aba. Maaga akong nagising para lang mailuto 'to.

Lumapit maman ako sa front desk at nagtanong.

"Is Doctor Grant here?" I ask the nurse, with a smile. She look at me head to toe and while she's rasing her brow she dial something.

"Who are you? and what do you want from him?" I lowkey raise my brow and examine her.  Yung uniform n'ya napaka-igsi, kitang-kita ko na ang kanyang kaluluwa sa laki ng kanyang dalawang bola, di naman pantay.

"I'm his—" napaisip naman ako, anong sasabihin ko? kaibigan n'ya ko, pasyente o kakilala. Bahala na nga.

"-Girlfriend." ang katagang lumabas mula sa 'kin bibig. Nagawa ko pa talagang mag sinungaking di nga kami close or friends man lang, girlfriend nya pa kaya?

Pero kita kong nangasim ang mukha nung nurse na babae, tinakpan n'ya muna yung telepono at sinabing.

"I never heard he have a-" bago n'ya
pa man matapos ang kanyang sasabihin, may baritong boses ang nagsalita galing sa 'kin gilid at sinabing.