Be With You

Kabter 11

It's been so long since I graduated from college. StilI, I remember the day where I received a text message from unknown number, and this is the exact place. Wala pa ding nagbago sa lugar na 'to. Maybe that person too, he might not change up until now. He's still there, in his shadow, hiding. Afraid for somewhat nothing.

Napahinto ako nang mag-vibrate ang telepono ko mula sa 'king bulsa. Binaba kong muna saglit ang hawak-hawak kong mga libro malapit sa katabi kong bench. Tila ba may memoryang aking pinagkakaingatan ngunit malabo ang memoryang iyon. It feels like, it takes me back in time, like it's been awhile but then so long.

Unknown number:

You know what, look great today and .... every day. 

Napakunot ang aking noo sa mensaheng nabasa habang napa-isip, napatingin naman ako sa 'king paligid at tinitignan ang bawat tao. Baka isa sa kanila ang nagpadala ng mensahe sa 'kin. 

I turn my gaze to my phone, looking at the same text message and hiss, napapa-isip pa din. Is this his new number or....

Malakas na tinapik ko ang aking magkabilang mga pisngi. Ano ba naman ang iniisip kong 'to. Ilusyonada na nga talaga akong tunay. 

'Who could it be?' mahinang tanong ko sa 'king sarili at tumingin muli sa paligid, baka sa pagkakataon na 'yon, makikita ko na kung sino ang nasa likod ng mensaheng iyon or baka sýa nga talaga 'to.

Iwinaksi ko na lamang ang isiping iyon at inilagay ko na lamang ang telepono sa 'king bulsa. 

I think it's just a prank, wala na talagang magawa ang mga tao. They're wasting my time and theirs. And I thought that's him. Why am I being like this? Expecting him to send me a message after so long time he never show up or not even giving or me not knowing his name.

Mabilis at malakas na malamig na hangin ang dumaan. Madaming tuyong dahon ang bumagsak dahil dito, dama ang malamig na hangin sa gitna ng makulimlim na mga ulap. When will you gonna show up? 

Naisipan kong maghanap ng masisilungan muna kung sakaling tuluyang bumagsak ang ulan, ngunit bago pa man ako makahakbang, may tumawag ng aking atensyon.

Lito akong tumingin sa lalaking na sa aking harapan at napalibot ako ng tingin habang nakaturo sa 'king sarili. Baka hindi naman ako ang tinatawag. 

Kita kong tumango naman ito at ngumiti. 

"Uhm, me? why?" takang tanong ko sa kanya. He's somewhat looks familiar to me but I can't recall where I saw him. 

"Are you, Miss Lorica?" nakangiting tanong n'ya sa 'kin. Dahan-dahan naman akong napatango ngunit lito pa rin. Parang may iba sa kanyang pagkakangit sa 'kin.

Nilahad naman n'ya ang kamay n'ya sa 'kin. "I'm Leonard Santos, Grant's friend." nakangiti pa din n'yang wika. Nahihiyang ngumiti naman ako habang inaabot ang kanyang kamay ngunit ikinabigla ko naman ang paglitaw ng bagong kamay.