Kuytu Köşe

^Gerçekler^

Kitabımın okunması her geçen gün artıyor ve bu beni çok mutlu ediyor ✔😊

Okunma 5.35B olmuşşş😍 veeeee  159/ hikayede 10. olmuşuzzzzzz❤❤

Çok teşekkür ederim oy veren, yorum yapan herkese  💕

Bu bölümü melike0180  ArifcanSencan   FatmaTopba4  arkadaşlarıma ithafen yazıyorum.

Unuttuklarım kendini hatırlatsın♡

...

"
-Benden nasıl haberin oldu da beni kurtardın?

Ağzını açıp;    "

-Tesadüfen ordan geçiyordum ses duyunca yardım etmek istedim.

-Tesafüfen öyle mi?

-Evet.

Hah diye bir hayret nidası çıktı ağzımdan .

-Nasıl bir tesadüf seni bizim evin yakınlarına getirdi acaba ?dedim şüpheyle.

-Kurtarıldığına sevinmen gerektiği yerde beni sorguluyorsun.!
 

Dedi hafif sert bir tonda.

Haklıydı aslında o olmasaydı ya ölmüş ya da... 

2.yi düşünmek bile istemiyordum.

Yüzümün aldığı hali farketmiş olsa gerek;

-Canın sıkılsın diye söylemedim. Sadece fazla soru soruyorsun.

Diye açıklama yaptı.
Susmanın iyi bir fikir olacağını düşünüp sessizce başımı salladım.

Bütün iştahım kaçmıştı. Tamam beni kurtarmıştı minnettardım ama nasıl bulduğunu söylememesi hem şüpheye hemde sorgulamaya sürüklüyordu beni.

O yemeğine devam ederken taburemi geri çektim ve kalktım.

-Ben gitsem iyi olacak artık. Sana afiyet olsun.

Deyip masadan kalktım. Burada kaldığım süreçte bulunduğum odaya gittim.

Etrafta göz gezdirince köşede bir çanta gördüm.
Muhtemelen onda diyerek çantayı açtım.

Fakat görmeyi umduğum gibi kıyafetlerim yoktu bunda.

Dikkatli bakınca bunların kadın kıyafetleri olduğunu gördüm.

Etiketi üstünde kıyafet vardı bi sürü . Şaşırdım ama çantayı geri kapattım ve bu seferde dolaba yöneldim.

Dolabı açınca bir şok daha yaşadım bir sürü elbise,sweet ,kaban vs. Vardı.

B

u demek oluyordu ki;

Sevgilisi veyahutta karısı  olduğu halde dün benle o kadar yakınlaşmışti.

Kendimi metres,yuva yıkan biri gibi  hissetmiştim.

Ağladığımı gözümden düşen damlayla anladim. Ve hemen gözyaşımı sildim.

Dolabın kapağını yavaşça kapattım.
Yaşadığım hayal kırıklığıyla komidinin üzerinde gördüğüm telefonumu aldım.

Başka bir şeyimi alacak halim yoktu.

Hemen odadan çıkıp hızla merdivenleri indim.

Son bir basamak kala karşıma dikildi.

-Bişey mi oldu? Neden ağlıyorsun güzelim? Bir yerini mi vurdun ?

-...

Başımı sağa sola salladım ve yanından geçemeye yeltendim.

Kolumu tutan ele ardından yüzüne baktım.

Eminimki şuanki yüz ifadem kırıldığımı ele veriyordu.
Ama bunu umursamadım.

-Kolumu bırakır mısın dedim,sakince.

-Yüzüme bak Nur. Dedi

Yüzüne bakmak istemiyordum.

-Kolumu bırak da gideyim..... lütfen,

Ne konuşacak ne de ayakta duracak halim kalmamıştı .

Aklımda olan tek şey bu evden ve bana huzuru hissettiren adamdan uzaklaşmaktı.

-Yüzüme bakmadığın sürece bırakmayacağım! Dedi.

Elinden oyuncağı alınmış kız çocuğu gibi kırgın kırgın baktım yüzüne.

-Ağlıyor musun sen?Güzelim noldu söyle bana dedi endişeyle.

Susmamam gerekiyordu. O madem safı oynuyordu bende bunun üzerine giderdim

(ne kadar kırgın olsam da)

Sevgilisi olduğunu umaraktan *çünkü karısı olması ihtimali canımı daha çok yakardı *

-Sevgilinle beraber yaşadığın eve beni getirip benimle oynadığın yetmiyor bide göndermiyorsun!
Bırak artık kolumuu!

dedim,Artık hıçkıra hıçkıra ağlarken.

Tuttuğu kolumdan çekip göğsüne yasladı başımı. Çırpındım bırak beni dedim ama bırakmadı.
Eskisi kadar hırçın olmadığımı anlayana kadar öyle kaldık.

Sakinleştiğimi anlayınca başımı çekmeden konuşmaya başladı;

-Benim sevgilim felan yok. Ne oldu bilmiyorum ama yok.

Söylediği yalanla sakinleşen yanım tekrar alevlendi ve zaten gevşek tuttuğu kolundan kurtuldum ve;

-Yalan söylüyorsun bide utanmadan.! Dedim bağırarak

-Yalan söylemiyorum. Sakin ol önce boğazın daha kötü olmasın.

-Beni düşünüyormuş havasına girme boşu boşuna. Gördüm.!

Dedim sinirle.

-Ne gördün ne anlamıyorum dedi saçlarını çekiştirirken.

-Kıyafetleri, odanda bir sürü kadın kıyafeti vardı, hala nasıl inkar ediyorsun.!  dedim artık dayanamayrak.

Benim ağzımdan çıkan sözlerle önce şaşırdı ardından gülmeye gülmesi yetmiyor gibi kahkaha atmaya başladı.

Ben onu ilk defa kahkaha attığını görüp etkilenmemeye çalışırken o daha da çok gülüyordu.

-Sen ondan..

Dedi gülmesinin arasında.

Artık burada daha fazla kalıp benle alay etmesini izleyemezdim.

Yerimde hareketlendim ve yanından geçip kapıya ulaştım. Benim karşısından gittiğimi yeni fark etmiş olmalı ki;

-Nur bekle dedi bağırarak.

İsmimi duymamla kapının kolunu hızla indirdim.
Tam dışarıya adım atmıştım ki belimden sarılan eller adım atmama engel oldu.      

 
-Nur, dedi kulağıma doğru fısıltıyla.

Tüylerim konuşmasının sessizliği ve nefesinin kulağımın altına vurması sonucu ürperdi.

-O kıyafetleri ben...

-Sen ?  dedim sesimdeki üzüntüyle.
...

-O kıyafetlerin hepsini sana aldım.

Kulaklarım mı bana oyun oynuyordu yoksa doğru mu duymuştum. 

-Ne ? Dedim şaşkınca.

-Duydun o kıyafetlerin hepsi senin için alındı.

Bunu duymak hem şaşırtıp hemde  tuhaf hissettirmişti.

-B-ben..

Yeni bölümde görüşmek üzere kendinize iyi davranın ♡