Kuytu Köşe

× Bölüm 3 ×

Arkadaşlar yeni bölümle karşınızdayım.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın 💗

..

Gördüğüm yüz gerçek olamazdı değil mi?

İlker  tam karşımda dikiliyordu, ki  bu onun gerçek olduğunun kanıtıydı.

İlker babamın asla hayatımıza dahil olmasını istemediğim üvey annemin oğluydu.
Benden 2 yaş büyük ve boydan boya siyahın, sinsiliğin baş yapıtıydı.

Onu görmenin şaşkınlığını atıp dediklerinden ötürü sinirle yüzüne baktım  ;

-Barınak ne zamandır evlere köpek dağıtıyor !

Ona abi diyecek kadar güzel anılarımız olmadı hiç bir zaman.

Gözlerindeki alaycılığın yerini anında öfke buldu , boğazıma yapışıp  duvara çarpmasıyla nefessiz kaldım.
Öyle sinirliydi ki şuan beni burda öldürebilirdi sanırım.

- Bakıyorumda beni çok özlemişsin küçük sürtük!

Kurduğum tek cümle onu eski haline getirmeye yetmişti sanırsam.

Sesinin tokluğu kulağımı kapatma isteğini içimde filizlendirdi lakin gücüm boğazımdaki ellerini açmaya çalışmakla meşguldü.

- ....

Sesimin çıkmasını bırak nefes alamıyordum. Gözlerimden yaşlar akmak için çabalıyor,akciğerlerim oksijen diye yalvarıyordu adeta.

-İlker yapmaa, dur !

Yanımızda annesinin olması hiç bir şeye yaramıyordu. Yine de gösterdiği üstün çabayla ve zorlukla bizi ayırdı.

Ayırmasıyla birlikte ilk defa nefes alan bir bebek gibi zorlandım.Gözlerimin ferinin yerine geldiğine adımı basabilirdim.

Annesi olacak kadın sanmayın ki bana bir şey olacak diye bizi ayırdı. Onun tek derdi hiç bir s*ke yaramayan oğluna zeval gelmesindi.

Oğlunun katil olup hapiste yatmasından korkuyordu başka ne olabilirdi ki . Ben onlar için her zaman gözden ilk çıkarılan, ailenin yüz karası olacaktım.

Ama bilmiyordu ki oğlu zaten bir katildi . Benim en saf ,masum hayallerimin katiliydi. Psikolojik olarak çöküntüler yaşamıştım daha bebeklerle oynayacak yaşta.

Nefesimi düzene sokar sokmaz odama koştum ve kapıyı ardımdan kapattım.

Ne yazık ki bacaklarım beni yatağıma kadar taşıyamadı. Kapının arkasına çöküp kendime gelmek için bekledim.

Kapının arkasında biraz daha  soluklandıktan sonra gözlerimi odada gezdirdim.

Masanın üzerinde kağıdı görmemle, yavaşça oraya doğru
adımladım.
Kağıda bakınca;

054...........0
             " Karan Hocan"

Yazısını gördüm. Tabi ya canımın korkusundan unutmuştum.

Demek adı Karan'dı. Güzel isimdi. Sanki insana huzur veren bir ad idi bu.

Bunları düşünmeyi bırakıp lavaboya girdim, gördüğüm manzara karşısında gözlerim iyice açıldı.

Tamam baya acıyordu ama bu kadar çabuk moraracagını düşünmemiştim.

Elimi yüzümü yıkayıp, dolabımın yanı başına geldim.

Ayıcıklı pijama takımımı buldum ve üzerime geçirdim.

Yatağıma girdiğimde, saatin 15.45 olmasına karşın gözlerimi kapattım.

.....

Gözlerimi yeni güne açtığımda önce anlık bir durakladım daha sonra elimi komidinin üzerine atıp saate baktım. 

Saat 05.08 'i gösteriyordu.

Hava daha hafif karanlık, tam aydınlanmamıştı  ama gözlerimde gram uyku yoktu.

Kalktım lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım.

Aynada kendime bakınca korkuyla titredim.  Bana ne olmuştu böyle?

Gözlerim iyice şişmiş, boğazım komple morarmıştı. 

Bu şekilde okula gidersem öğretmenler + öğrenciler hemen fark ederdi ve bununla işler iyice sarpa sarardı. 

Bunu göze alamazdım babamı üzmek istemiyordum.  Tamam öz babam değildi belki ama babamdan sonra bana kendi kızıymışım gibi bakıp büyümüştü.

Aynamın karşısına geçtim ve makyaj malzemelerini elime aldım. Önce yüzüme ardından boğazıma fondöteni sürdüm iyice.

Ardından ağladığımı ele veren göz altlarıma kapatıcıyı iyice yedirdim .

Hafif bir rimel de sürdüm, dudaklarıma da parlatıcıyi sürüp tamamladım.

Tamamdı. Hic bir şey belli olmuyordu.

Üzerime siyah kumaş pantolonu ve gömleği giydim.
Ayağıma da  bileklerimin hemen altında biten siyah çoraplarımı geçirdim.
Spor ayakkabılarımı da giyince hazırdım .

Telefonumu da alıp sessizce aşağı indim. Merdivenlerden oldukça ses çıkartmadan inmeye çalışıyordum.
Ama merdivenleri inince boşa uğraştığımı fark ettim. Babam zaten kalkmış ,koltukta oturmuş evraklara bakıyordu.  Hissetmiş gibi kafasını çevirip;

-Günaydın güzel kızım, hayrola erkencisin bugün?

Şimdi ne diyecektim babama ki ben....

Evet arkadaşlar 560 kelimelik bir bölüm oldu.

Okumayı bitirince yıldıza  dokunup oy vermeyi unutmayalım lütfen 🙏🦋

Görüşürüz kendinize cici bakın🖐🖤