Kuytu Köşe

Tuzak^

Artık yavaş yavaş bölüm atmaya alışıyorum dostlar🎀

Hadi oy ve yorumunuzu bekliyorum😜💕

Uyanmış sabah kahvaltı için erkenden hazırlık yapıyordum.

Ne o adi Cenk'in yüzünü ne de babamın sorgulayıcı bakışları altında olmak istemiyordum.

Kahvaltılıkları alelacele dizilmiş gibi duran masaya bakıp Ezgiyi uyandırmak için kafamı kaldırdım.

Merdivenin birinci basamağına adım atmıştım ki gözlerini ovarak paytak adımlarıyla bana gelen arkadaşlarımı görmüştüm.

-Günaydın.

Dedi uykulu ama biraz yüksek çıkan sesiyle .

Bizimkilerin uykusu ağırdı o yüzden top atsan uyanmazdı. Bunun verdiği rahatlıkla günaydın deyip tekrardan mutfağa döndüm.

Sanırım lavaboya gitmişti ezgi de.

Telefonumu yukarıda bıraktığımı hatırlayınca yavaş ve sakin adımlarla odama girdim ve telefonu koyduğum yeri hatırlamaya çalıştım.

Ama en son masamın üzerinde olduğu aklıma gelince arama işlemime bir son verdim.

Ekranı açıp mesaj var mı diye kontrol ettim.

Ekrandaki
2 cevapsız arama ve 3 yeni mesaj bildirimini görünce ufaktan şaşırmadım değil.

Sabahları pek arayanım soranım olmadığı için şifremi girip telefonu açtım.

Arama kaydına girince E" yazısı gözüme çarpmıştı.
Önemsemeyip mesajlar kısmına girip baktığımda 2 numaradan mesaj gelmişti.

~E" : Günaydın güzellik❤ engelimi kaldırmışsın. :)

                   ~
~Karan° : Bugün seni ben alacağım. Konuşmamız gereken önemli bir şey var . İtiraz etme saat 8'de *** Parkının orda ol .

Biraz şaşırsamda hemen klavyeyi açtım ve ilkin Ezginin salak kuzenine mesaj attım.

~Nur : Neden bana sen olduğunu söylemedin Küçük Adam Emir! .

Anında gelen mesajla gözlerimi devirdim.

~E" : Bana Küçük Adam DEME.

~E" :  Ve sen benim olduğumu nerden öğrendin?

~Nur :  Sana ayıracak vaktim yok numaramı sil ve mesaj atma demek için engelini kaldırdım şimdi Yallah!*

Emirin mesaj kısmından çıkıp Karanın attığı mesaja vereceğim cevabı düşünmeye başladım.

Ne konuşacaktık ki.
Hemde önemli demişti bir şey mi olmuştu acaba.

Kafamdaki soru işaretlerine giden yol Karan'a cevap vermemden geçiyordu.
Yeniden klavyede dans eden parmaklarımla tamam yazdım.

Saate baktığımda 7:15 olduğunu gördüm. Fazla oyalanmıştım.

Aşağı indiğimde ezgi çoktan yemeye başlamış yemekten benim geldiğimi fark etmemişti.

Sandalyeyi çekip bende oturdum ve sakinlikle yemeye başladım.

Çayımdn yudum alırken ezgi ağzını açıp yavaşça konuşmaya başladı.

- İyiyiz demi?

-İyiyiz , deyip onu taklit ettim.

-Ben bugün bizim çocuklarla takılıcam . Sende okuldan gelince bize katılırsın olur mu?

Yine yönelttiği soruyla ;

-Olur, olur. Bende bir şeyler yapalım okul çıkışı diyecektim.

- Çok iyi o halde, dedi gülümseyip.

Saate bakıp 8'e yaklaştığını görünce ağzımdaki son lokmayı da yutup;

-Ben çıkıyorum çıkışta arar nerede olduğunuzu sorarım , deyip masadan kalktım.

Askıdan ince hırkayı üzerime giydim ve topuklu botlarımı da ayağıma geçirdim. Ayakkabılığın üzerine bıraktığım küçük okul çantamı da alıp evden çıktım.

Hızlı adımlarla verdiği adrese doğru yürüdüm.

Parka geldiğimde etrafa bakınca daha gelmediğini anladım.

Biraz beklemekten zarar gelmez deyip beklemeye başladım. 5 dakika anca geçmişti ama daha grlen yoktu.

Sıkıntıyla oflayıp telefonumu çıkarttım. Tam nerdesin diye mesaj atacaktım ki ağzıma tutulan bezle ve belime dolanan kollarla yerimde debelenmeye başladım yaklaşık 2 dakika kadar debelenmiştim ama artık gözlerimin kapandığını hissederken elimdeki telefon elimden kayıp yerle buluştu.

Kapanmaya başlayan gözlerime ne kadar dirensemde göz kapaklarım bana ihanet eder gibi kapandı.

Gerisi sadece zifiri karanlıktan ibaretti........

Neden böyle bir şey yaptım en ufak bir fikrim yok .😂

Diğer bölümü Karan'ın gözünden mi yazayım yoksa Nur'un bakış açısıyla mı yazayım???

Ve oy verin gözünüzü sevem ya😞💟

Ve  52.4K olmuşuzzzzzzz 🙊🙊💌

Çok mutluyum yaw :) :)..