HIDDEN SEVEN

TB Chapter 10: Stupid Girl

Warning! ⚠️⚠️
There are unpleasant words!
Huwag gagayahin!

Chapter 10

Piolo's PoV

Pinarada ko ang sasakyan bago kami bumaba ni Phia. Agad ko namang narinig na may tinatawag si Phia mula sa parking lot ng mga motor.

"Kiara!" tawag niya roon sa babae at agad siyang lumapit sa amin. Napansin kong nabigla siya nang makita kaming magkasama.

"Oh my gashhh! Don't tell me---!" reaksyon niya bago mapatakip ng bibig dahil sa gulat.

Hindi ko naman siya pinansin at tumingin sa ibang direksyon. Agad naman akong nakaramdam ng kaba nang mahagip ng aking paningin ang isang pamilyar na mukha.

Is that her?

Lumingon ako ng tuluyan at tinignang mabuti kung siya nga ba ang aking nakita at hindi nga ako nagkakamali.

What is she doing here?

She once told me that she would live in the states because her parents would marry her there to the son of their business partner but I wonder, why is she here?

Minutes passed, napansin kong may lumapit sa kanyang lalaki and i think it's her boyfriend because....

Their lips pressed together.

Nakaramdam naman ako ng kakaibang pakiramdam na dapat ay hindi ko na maramdaman.

Aaminin kong hanggang ngayon ay hindi ko pa rin matanggap ang nangyari sa amin at ang desisyon niya, kahit na ako mismo ang nagsabing pumili siya.

I still love her and that hasn't changed.

Agad naman akong kinabahan nang makitang lumingon siya sa aking direksyon ngunit hindi ko makita ng malinaw ang ekspresyon ng kanyang mukha dahil malayo-layo rin ang kanyang distansya mula sa akin.

Napansin kong akma siyang lalapit sa aking direksyon dahilan upang mag-panic ako. Isa lang ang naiisip kong solusyon.

Sorry, Phia.

I just need you for a moment.

"You're right." panimula ko at ramdam ko naman ang takang tingin sa akin ni Phia habang nakaakbay ako sa kanya.

"We're couple." dagdag ko pa.

This is the only way I know for you to not feel sorry for me.

-----

Pagkatapos kong ihatid si Phia sa kanyang classroom, agad ko namang napagpasyahan na bumalik sa parking lot.

Habang naglalakad, hindi ko inaasahan na makakasalubong ko siya. "Ouch!" inda niya nang magkabanggaan kami.

"Sorry." i said in a cold voice and walked pass her.

I'm really sorry.

Ayoko na siyang kausapin hangga't maaari, baka hindi ko mapigilan ang sarili ko at hindi ko na siya pakawalan pa muli.

"Uhm.....Rei?" rinig kong tawag niya sa'kin dahilan upang mapahinto ako sa paglalakad.

Shit! Don't call me that way!

Nananatili pa rin akong nakatalikod mula sa kanya at mabuti na rin iyon upang hindi niya makita kung ano ang halo-halong ekspresyon na naglalaro sa aking itsura.