Isa Pang Pagkakataon

Kabanata XII

Ng bumagsak siya ay sa pagkakasalo ko sa kaniya hindi ko alam kung anong nangyari at bila na lamang siyang nawala kaya napa-isip na lang ako sa mga sinabi niya matapos ang tagpong iyon

Base sa lahat ng mga sinabi niya isa lang ang natitiyak ko may nalalapit na digmaan kung ganon kailangan ko na ngang sanayin ang aking sarili sa pakikipaglaban 

Hindi maaring wala akong gawin. Agad na akong umalis sa lugar na iyon at hinanp ang dalawang rehav

"AMIHAN" rinig kong sigaw ng isang lalaki natitiyak ko na sila na nga yaon mabilis lamang akong nagtungo sa pinanggagalingan ng boses at di nga ako nagkakamali nandun sila

"Rehav Ybrahim, Rehav Raquim" tawag ko sa kanila uang makuha ang kanilang atensyon pagka-kitang pagkakita a lamang sa akin ni Rehav Ybrahim ay tumakbo na agad ito sa akin at niyakap ako

"Amihan mabuti naman at ligtas ka" sabi niya habang yakap yakap pa rin niya ako "Bakit ka napalayo sa amin? Wala ka bang galos o sugat? wala bang nanakit sa iyo? ayos ka lang ba?" sunod sunod niyang tanong at tiningnan pa ako upaang suriin kung may natamong sugat 

"Walang kahit na ano Rehav" sabi ko at nginitian na lamang siya para naman mabawasan ang pag-alalang nararamdaman niya "Ayos lamang ako" dagdag ko pa humupa naman na ang sobrang pag-aalala sa kaniyang mga mata ng masiguradong ayos lamang nga talaga ako

"Kung ganon halina kayong dalawa malapit na tayo sa ating pagsasanayan" sabi ni Rehav Raquim at nag-patuloy na rin naman kami sa pag-lalakad

"Ayos ka lang ba talaga Amihan" kita ko pa rin ang pa-aalala sa mga mata ni Ybrahim tumango lamang ako at hinawakan ang kaniyang kamay at isinao ito sa aking ulo "Ayos lamang ako Rehav pakiramdaman mo ang aking katawan masisiguro mong walang kahit na ano mang galos ako" sabi ko sa kaniya mukhang nakumbinsi ko naman na siya kay binitawan ko na ang kaniyang kamay

Naglakad pa kami ng mahaba-haba pa hanggang sa tumigil si Rehav Raquim at may hinawing parang kurtinang mga dahon sa harap namin pagkabukas na pagkabukas nito ay liwanag agad ang rumehistro sa aming mga mata dahil nga sa madilim sa gubat ay napapikit kai sa liwanag na nanggagaling dito

Maya maya pa ay nasanay na rin kami sa liwanag "Halina kayo pumasok na kayo" sabi ng rehav at pumasok na nga kami pagkapasok namin ay parang may sariling buhay lang  ang mga kurtinang dahon at bumalik ito sa puwesto niyo kanina at para bang tuimigas ito

"Nasan po tayo Rehav?" tanong ko

"Nasa corra tayo ng encantadia" sabi niya napangunot ng naman ang aking nuo uon anong ibig niyang ssabihin na nasa puso kami ng encantadia?

Malawak ang lugar na ito sa gilid ay may lawa naapalibutan ng magagandang bulaklak nakapalibot din dito ang ibat'ibang puno ngunit ang sentro ng lugar na ito ay maluwa at walang puno damo lamang ay maroon ito

Maya maya pa ay pumunta ang Rhav Raquim duon sa gitna at nagsalita "Dito tayo mag-sasanay maghanda kayo" sabi niya agad naman kaming tumalima at inayos ang aming gaamit at inilagay dun sa isang puno at kinuha naman na aang sandata kong palaso

"Bitawan niyo muna ang inyong mga sandata hindi muna natin gagamitin iyan dahil mas pagtutuunan naatin ang matuto kayong makipaglaban kaahit na walang sandata aat masanay rin ang inyong bilis sa unang dalawang linggo natin dito ay yun lamang ang ating pagsasanayan" sabi niya kaya namuo naman ang pagka-galak sa aking puso dahil nahihinuha ko na magiging masaya ito

.

.

.

.

.

.

.

Short update lang muna gaiz pagiisipan ko a gagawen nila sa training eh baka gusto niyo magsuggest ng sweet scenes nila?