တစ္ေၾကာ့ျပန္ေသာ သမုိင္းေၾကာင္း

စိတ်ကောက်မယ် / စိတ္ေကာက္မယ္

* တစ္ေၾကာ့ျပန္ေသာ သမုိင္းေၾကာင္း *

အပုိင္း ၈ (Z&U)

အိမ္ေ႐ွ႕စံ '' ပူတုန္း စား ''

မ်က္စိေ႐ွ႕သုိ႔ ေရာက္လာေသာ ၾကာစြယ္ဟင္းခြက္ကေလးက အေငြ႔တလူလူ ရင္ထဲဝယ္ ဝမ္းပန္းတနည္းဆုိ႔နင့္ေနေသာ ေဝ့ေပါက္စ ဘာစကားမွ မဆုိပဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးသာ စားေနလုိက္တယ္

ဘဝမွာ အေၾကာင္းလွလွနဲ႔ ဇာတ္သိမ္းဖုိ႔ပဲ အလုိ႐ွိခဲ့တာျဖစ္လုိ႔ ဒီမ်က္ႏွာတည္ႀကီးရဲ႕ အခ်စ္ကုိ ေဝ့ပုစိ မေမ်ွာ္လင့္သင့္ဘူးဆုိတာ သတိရသြားတယ္

အိမ္ေ႐ွ႕စံက ေဝ့ပုစိကုိ ဘယ္ေတာ့မွခ်စ္လာမွာ အဟုတ္ဘူး လမ္းေၾကာင္းမလြဲစမ္းနဲ႔ ေ႐ွာင္က်န္႔

ေဝ့ပုစိ '' ျပန္လုိ႔ရမလား ''

မ်က္လႊာခ်ကာ စကားျပန္စလာတဲ့ သခင္ေပါက္စေလးက အရင္လုိ သူမ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္မလာခဲ့ဘူး ေပလႊာကုိင္ထားဆဲ အိမ္ေ႐ွ႕စံ တိတ္တဆိတ္ သခင္ေပါက္စေလးကုိ အကဲခတ္ၾကည့္မိတယ္

အိမ္ေ႐ွ႕စံ '' ခဏျပန္လုိ႔ရတယ္ လုပ္ၾကံသူကုိ ေျဖ႐ွင္းပီးပီး ဆုိေပမယ့္ မယ္ေတာ္ႀကီးျပန္မလာခင္ထိ ေဝ့ေပါက္စ မလုံျခံဳဘူး ယြီပင္းကုိေခၚသြား ''

ေဝ့ပုစိ '' ဟုတ္ကဲ့ပါ ''

ခပ္စြာစြာ အသံကေလး ထြက္ေပၚမလာေတာ့ဘူး ဆိတ္ၿငိမ္ေနျခင္းမွာ အိမ္ေ႐ွ႕စံ အသားမက်ဘူး မ်က္ႏွာကုိ တစ္ခ်က္ေတာင္ေမာ ၾကည့္မလာတဲ့ သခင္ေပါက္စကေလးက မ်က္လႊာကေလးခ်ျမဲသာခ်ထားဆဲ

အရမ္းမျမင့္ေတာ့တဲ့ ထုိင္ခုံမုိ႔ ေဝ့ပုစိ အလြယ္တကူ ဆင္းလုိ႔ရခဲ့တယ္ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့စားပြဲနဲ႔ထုိင္ခုံကုိ အခုမွသတိထားမိတဲ့ သခင္ေပါက္စေလးက နည္းနည္းေတာ့အံ႕ျသ သြားတယ္

' ေျပာင္းပစ္လုိက္တာလား'

မာေက်ာေသာ ၾကမ္းျပင္အထိအေတြ႔ကုိ တုိက္႐ုိက္ခံစားလုိက္ရတဲ့ ေျခဖဝါးႏုႏုေၾကာင့္ ေဝ့ပုစိ မ်က္ေမွာင္ၾကဳံ႕သြားရင္း သတိရသြားတယ္ အိမ္ေ႐ွ႕စံရဲ႕ ေကာင္းက်ဴိ းေပးမႈေၾကာင့္ သူဖိနပ္ကေလးေတြ စားဖုိေဆာင္မွာက်န္ခဲ့ရတယ္

ေဝ့ပုစိ '' ဖန္ကုန္းကုန္း တစ္ေယာက္ေယာက္ေလာက္ စားဖုိေဆာင္မွာ က်န္ခဲ့တဲ ေဝ့ေဝ့ဖိနပ္ ယူလာေပးႏုိင္မလား ''