From Paris (bxb)

31

Bölümün başı biraz spontene gelişti. 

Ve nedense hoşuma gitti. Umarım sizin de gider. İyi okumalar.

Kuzey

Yatağın kenarında dikilmiş sevgilim -bence benim hâlâ sevgilim-  ve sevgilisinin birbirine sarılarak uyumasını izliyorum. Kurduğum en saçma cümle oldu belki de ama buraya gelmeyi engellemiyorum . Gelmeyi diyorum da hiç gitmiyorum neredeyse. Sadece seviştiklerinde orada olmuyorum. Eh o biraz tuhaf kaçardı. Benim için bile.

Onları böyle görünce içim bir garip oluyor. Hem çok mutluyum hem de burukluk hissediyorum. Yaşamaya cesaretim olsaydı eğer bu sahne hiç yaşanmayacaktı. Aleron'un yerinde ben olacaktım. Ama bende cesaret diye bir şey olmadığı için bu güzel hissi Aleron yaşıyordu. İşte onda cesaretten bol bol var. Bora'yı bırakmayacağına inanıyorum. Tabi Bora salak salak davranıp çocuğu üzmezse. Benimle konuştuktan hemen sonra sevgili olurlar  sanmıştım . Salak Bora eline yüzüne bulaştırdı. Neyse ki Aleron olaya el attı yoksa ooo. 

Resmen sevgilime birini ayarladım. Ama herhangi birini değil. Ben gittikten sonra Bora'nın gözündeki parıltıları geri getiren biri. Aleron'u görene kadar şu hayatta Bora'yı benim kadar kimsenin sevemeyeceğini düşünüyordum. 

Aleron yatakta kıpırdamaya başlayınca sanki beni görebilirmiş gibi onlara sırtımı döndüm. Yaptığım şeyin saçmalığının farkına varıp önüme döndüm. Aleron uyanmış Bora'ya bakıyordu. Yaptığında o kadar haklı ki. Uyuyan Bora'yı izlemek terapi gibi çünkü. Usulca yanağına öpücük kondurdu. Benim olduğum yöne doğru döndü. Komidinden telefonunu alırken gözü bir yere takıldı. Benim fotoğrafıma. Cidden salonda ki neyse de bu niye hâlâ burada ? Hayatım artık başka sevgilin var. Kaldırsana şunu.  Aleron'un yüzünde görmeyi beklediğim şey kırgınlık , kızgınlık , sinir, hüzün ama gördüğüm bunların hiçbiri. Gülümsüyordu. Baya baya. 

"Artık ben de senin kadar şanslıyım. Yani tam olmasa da öyleyim. Ve bir şeyinde farkındayım . Bora ile o gün konuştuğunda ona bizimle ilgili bir şeyler söyledin. Belki dolaylı belki direk. Yoksa seninle konuştuktan beş dakika sonra beni öpmezdi. Demek istediğim teşekkür ederim , Kuzey. Bana bu şansı verdiğin için." Aleron'un dedikleriyle ben de gülümsedim. Hissetiğim o burukluk gitmişti.O gün iyi ki Bora'ya onları söylemiştim. İçim çok rahattı.

 Bu demek değil ki artık buraya gelmeyeceğim. Hep buradayım hep burada olacağım. Zaten kimsenin beni unuttuğu yoktu ama ben yine de diyeyim. Benim varlığımı unutmayın , Bora ve Aleron.

Bora'dan 

Gözlerimi açtığımda ilk defa benden önce uyanan Aleron'un bana bakıp gülümsemesini gördüm. Vücudumu ona doğru döndürdüm. Elimi saçına atıp okşadım. Anında gözlerini kapamıştı. Ona yaklaştım. Burnunun üstüne küçük bir öpücük kondurdum ve eski yerime geri geçtim.

"Erkencisin bugün."

"Dedim ki bugünde ben uyurken izleyeyim seni."

"Nasıl bir hissmiş ?"

"Çok çok güzel bir his. Anlatmak için kelime bulamıyorum." Mümkünmüş gibi daha çok gülümsedim. Belinden tutup kendime çektim onu. Kafasını göğsüme gömdü.

"Bugün yemeğe çıkarıyorum seni."

"Nerden esti?"