Marrying Agustina Del Mundo (Unedited)

Chapter 44

Agustina

"Ano'ng masakit sa'yo? Ano'ng gusto mo, Val?" Tanong ni Joshua sa kanya. Tinignan namin si Valerie na natahimik lang habang nasa tapat ng bintana, nagpapahangin at nakatulala lang sa kawalan.

Isa'ng buwan mula nang mangyari ang hindi dapat mangyari, isa'ng buwan na din mula noong matino pa naming nakakausap si Val, ngayon halos hindi na namin makausap, hindi sumasagot at wala kami'ng balak kibuin.

Sa loob ng isa'ng buwan hindi ko din maiwasang mapraning sa nararamdaman ko, sa kakaselos ko tuwing iniisip ko kung ano'ng ginagawa ni Kate sa opisina ni David araw-araw. Hindi ko alam kung ano pa'ng ginagawa niya roon, malinaw na malinaw naman sa akin na ayaw na ni David sa kanya. Malinaw sa akin iyon.

Pero tuwing naiisip ko hindi ko maiwasang hindi mag-isip ng kung ano-ano dahil si Kate iyon, madami siya'ng pwede'ng gawin para lang bumalik sa kanya si David. At dun ako natatakot, sa pwede'ng mangyari.

I looked at the door that opened, Mommy came in with some food for Valerie. We all gather here in his room because we are afraid of what he can do to himself.

It has not been many months, even after that I do not know what else should happen.

Mommy and I stared at each other. Hindi pa nakakarating ang mga magulang ni Val dito sa pilipinas, isa'ng linggo pala'ng noon ng malaman nila'ng buntis ang nag-iisa nila'ng anak, gano'n na lang ang galit nila nang malaman. Iba sina Tito pagdating sa anak nila, hindi sila papayag na ganyan ang mangyari.

"Valerie, hija, Hindi mo raw sinasagot ang tawag ng magulang mo." Mommy put her food tray on the table next to Valerie. "They're worried about you" hinihintay ko kung makukuha pa ba'ng sumagot ni Valerie pero lumipas ang minuto hindi siya nagsalita. "Uuwi na sila next week, tinapos na ang gawain nila."

Umuwi ako sa kama katabi ni Maya, hawak na ang tyan niya. "Mom," tawag ko, nilingon ako ni Mommy patuloy niya kasi'ng kinakausap pa ang pinsan ko. "Ano pa po'ng sabi nina Tito?" tanong ko.

"Wala na sila'ng iba'ng sinabi, si Valerie lang palagi ang tinatanong nila sa akin." sagot niya nilingon niya'ng muli ang pinsan ko. "Hija, makakasama iyan sa baby mo." hinawakan niya si Valerie.

"Ayos lang po ako," I stared at Valerie's back, wondering what I could do to her. Just to alleviate the pain she feels but I do not know how.

I've been thinking for days and months but I can't think of anything sensible.

What to do? Is there anything else to do? What and how?

"Tita, ano po ba'ng pwede naming gawin?" tanong ni Abby kay Mommy, nasa sala kami at hinayaan na muna naming matulog si Valerie sa kwarto niya. Kailangan naman niya'ng magpahinga.

"Hindi ko alam...nakikita ko'ng hindi niya pa din kaya'ng tanggapin ang lahat." humawak si Mommy sa noo niya, para ba'ng mas malaki din ang problema niya. "Buntis si Valerie, hindi magiging maganda sa baby niya kung ganyan ang nararamdaman at kinikilos niya. Isa'ng buwan na."

"Hindi na maganda ang lagay niya, mas maapektuhan ang bata." tinignan ko ang mga kamay ko na nakapato'ng sa lamesa. Kailangan ko'ng mag-isip, dapat may gawin ako kahit ano.

"Babalik naman na sina Tito rito...hayaan nating sumama siya." nilingon nila ako'ng lahat, hindi sila papayag pero mas makakabuti iyon kay Val. Hangga't nandito siya hindi niya magagawa'ng maging maayos.

"Iyon na lang ang tanging gusto ko'ng mangyari, mahirap naman sa akin pero hangga't nandito si Valerie hindi siya magiging maayos." Mommy looked at me for a moment, thinking about what I had said.

"Sino'ng mag-aalaga sa kanya? Abala sina Tito" si Joshua, tinanguan ko siya.

"Si Mia, siya ang isasama ko para mag-alaga kay Valerie sa iba'ng bansa." I don't spend much time with Mia every day because she is so busy being Daddy's assistant in the office, we don't see each other anymore. "Alam ko'ng kuntento na si Valerie sa isa'ng tao'ng mag-aalaga sa kanya."