Marrying Agustina Del Mundo (Unedited)

Chapter 18

I can only hear the heartbeat of the two of us because we continue to face each other.

"But...atleast....somehow you gave me something, even if it's just your gift I'm happy ..." sumilay ang peke niya'ng ngiti. Hindi na makakaligtas sa akin ang mga ngiti niya'ng hindi totoo dahil sa ginagawa ko.

"And...I'm happy because I see you again.." humina na ang boses niya.

"Sorry...H-Happy birthday...' tanging nasabi ko na lang. Muli siya'ng ngumiti nanaman. Hinahamplos ang palad ko na hawak pa din niya.

"Thank you.." Lumapit sa akin at hinalikan ako ng matagal sa noo.

"Sobra'ng saya ko na dito.."

Kahit pa hindi ayos, nakita ko ang pagtango niya nang napipilitan. Yumuko ako'ng muli hindi nanaman ako makapagsalita, sa lagay ko na siguro hindi na ako dapat magsalita pa baka kung ano nanamang masabi ko.

"Are you okay?" muli siya'ng nagsalita. I felt different, embarrassed and annoyed again.

He is the one who is not okay but I am really the one he is asking, I am the one he cares about again.

I tightened my grip on Travis' coat which I still wear. Mas lalo lang ako'ng nilalamig sa mga usapan naming dalawa. Hindi na ako mapalagay. Hindi ko na talaga alam kung ano'ng gagawin ko.

"It's okay, I'm always okay ... You're the only one I care about ... especially not me...the one you're with ..."

Yes, he is not the one I am with....

Naririnig ko ang mga singhap niya, sa mga naririnig ko alam kung nagpipigil pa din siya ng iyak, patuloy na gusto'ng umiyak pero pinipigilan. Dahil nakayuko ako nakita ko'ng tinatakpan niya ang mukha niya.

"A-Ang dami ko'ng g-gusto'ng sabihin..."

"Pero w-wala ako'ng karapatan..."

He feels something for me, I just don't like the one who doesn't know, I'm the only one who can't understand him.

"Even though it hurts ... I put up with it because I really like you ..." he approached again and held my hand tightly. "i-I can't do anything ... b-because I see I have nothing against him" he said in a broken voice.

"I-I know I can ... but when I see you happy with him I get weak" hinaplos niya'ng muli ang palad ko. "Hindi ko kailanman matatanggap na hindi ka sa akin..."

Pero kailangan mo'ng tanggapin...kailangan mo..

"Kailangan mo, David..." mahinahon na sambit ko.

"G-Gusto ko'ng ipilit kahit magmukha na ako'ng tanga...g-gusto ko'ng gawin kahit alam ko'ng magagalit ka sa akin..." naramdaman ko ang hininga niya sa noo ko. "Agustina, Totoo lahat ng nararamdaman ko at sinasabi...maniwala ka naman o."

Umiling ako kaagad, umiling ako at ilihis ang kamay niya sa kamay ko. Paulit-ulit ako'ng umiling.

"Hindi, Hindi, David. Please 'wag mo nang ipilit pa." Tinaas ko ang mga kamay ko habang umaatras, Ayoko ng lumapit pa siya sa akin. Ayoko nang maramdaman pa siya.

"Hindi mo ba ako pwede'ng piliin? Agu naman..." Nagmamakaawa siya siya sa akin habang lumalapit pa din.

"Hindi! Pwede ba , David tumigil kana, 'Wag ka nang lumapit pa sa akin!"

"Seryoso ako! Please piliin mo naman ako, Ako na lang..." humina ang boses niya. Umatras ako lalo kahit pa lapit siya nang lapit sa akin. I do not want to choose him because I am compelled and pity him. I do not want to choose just out of pity.

"No, I can't choose you. Can't you see everything I do? It never occurred to me to choose you."

He stopped nearby, fell silent and looked at me as he was hurting. I could see in his eyes that he was very hurt by what I said. Napakagat sa labi niya at lalo'ng nagtubig ang mga mata.