Marrying Agustina Del Mundo (Unedited)

Chapter 20

Tahimik ako'ng naghahanda ng ihahain para kay Mr. Gomez na naghihintay na sa aming table sa labas. Ang lalalim ng mga hininga ko habang naghahanda.

"Si Mr. Gomez, gusto ka'ng makausap?"singgit ni Joshua, nililingon ako dahil hindi matagal ang paningin ko sa mga nakahanda. Narinig ko ang singhap nina Valerie sa likod.

"Baka tungkol sa anak niya?" Si Abby, nilingon ko siya kaagad at nagtama ang panigin naming dalawa. Siguro nga tama siya, tingin ko naman sa anak niya talaga ang pag-uusapan namin ngayong umaga.

"Siguro kay David talaga... " mahina ko'ng sambit at binitbit na ang tray para lumabas. "Alam ko kay David lang..kahit ko naman na talaga'ng nag-alala siya ka...gabi.." Sobra'ng dami ng nagyayari sa akin lalo na ngayong araw.

Talaga'ng hindi gumagaan ang pakiramdam ko sa magiging lagay na ito. "Lalabas na ako." paalam ko sa kanila at lumabas na ng kusina.

Napatingin sa akin si Mr. Gomez at tumayo akala ko kung ano'ng gagawin niya kinuha niya sa akin ang tray na hawak ko na madami'ng nakahanda'ng kakainin naming dalawa lalo na sa kanya.

"Uh.." ngumiti lang siya sa akin habang nilalapag ang tray na dalaw niya sa table. Napatingin ako kay Mr. Gomez talaga'ng malaki ang pagkakamukha nila ni David. Muli ko nanamang naalala ang usapan namin ni Daddy tungkol sa hindi daw anak ni Mr. Rafaela ng asawa ko.

"Have a seat, Hija..." pinaghila ako ni Mr/ Gomez ng upuan, kahit ayoko, kahit na hihiya ay wala na ako'ng nagawa kung hindi umupo na lang sa upuan na hinila niya para sa akin, "Huwag ka'ng mahiya sa akin" narinig ko ang halakhak nito.

Talaga'ng hindi malalayo ang ugali ni David sa kanya, nakikita ko din ang pagiging maloko nito lalo na noong inaasar ako.

I remained silent, kinakabaha ako lalo nang umupo na siya sa harapan ko. Kaagad niya'ng nilapag sa cupcakes at isa'ng strawberry juice na para sa aming dalawa.

"Uh..sa totoo naman wala naman siguro'ng magulang na hindi masasaktan din doon."

Starting with Mr. Gomez, I looked at him even though I didn't want to. He nodded slightly at me. "You know, Hija I understand you so much" he folded his hands that landed on the table. "And I also understand my son no matter what he feels"

Ako lang naman 'yung hindi makaintindi, ako 'yung wala ding pakielam sa nararamdaman ng anak niya. Ako lahat.

Hindi ako nagsalita, halata'ng-halata kay Mr. Gomez na madami pa siya'ng sasabihin sa akin. Madami ilang araw at buwan ba naman ako'ng wala kay David at hindi ko alam kung ano'ng nangyayari.

Because I really never understood David and I had no intention of understanding him.

"I don't know where it all started and why it's just like that ..." he said gently. Napatingin ako dahil pareho lang din pala kami ng nararamdaman.

"Nakikita ko'ng mahal ka ng anak ko." napahawak siya sa kanya'ng batok. "Nakita'ng-kita namin iyon ng asawa ko, hindi iyon maalis sa amin. Dahil totoo'ng tapat siya sa'yo hindi ko nakita'ng nagseryoso si David sa mga babae'ng nakarelasyon niya noon."

Natahimik ako, mas naniniwala pa ata ako sa mga magulang niya kesa sa kanya. Hindi ko talaga makita kung ano'ng mali, ayaw ko'ng saktan si David pero lalo ko lang pinapalala ang lahat lalo ko siya'ng sinasaktan.

"Hindi ko naman ito sinasabi sa'yo para maaawa ka sa akin at sa anak ko, sinasabi ko 'to sa'yo para kahit paano naman ay makita mo'ng seryoso ang anak ko..." Muli siya'ng uminom ng strawberry hindi na sa akin ang tingin.

"I'm sorry, Tito ..." I could only say again, until he said Daddy, I can only say sorry.It's unfortunate ... I'm just sorry and the situation is getting worse for his son. Hindi din ako natutuwa pero ganito pa din.