Marrying Agustina Del Mundo (Unedited)

Chapter 02

"Anak," tumingin ako sa pintuan ng marinig ko ang boses ni Mommy.

Tuluyan ko'ng binaba ang damit na suot ko at humarap sa pintuan. Kay Mommy.

"Po, Mommy?" Tanong ko at nilapitan siya para buksan ng maayos ng pintuan. "Nanjan na po si Daddy?"

"Yes, baby, Nasa baba si Daddy mo. Naghahanda lang siya."

Tumango ako kay Mommy at suklayan na ang aking buhok. Kahit noon pala'ng ganyan na siya sa akin, palagi niya'ng sinusuklay ang buhok ko.

"Mom...."

"Anak, pasensya na talaga kung kailangan namin to'ng gawin ng daddy mo." Hinahaplos ang mahaba kung buhok. "Hayaan mo kapag divorce nyo at kapag naging ayos na ang lahat pwede na din kayo'ng maghiwalay."

Hindi na ako kumibo at tinignan na lang ang itsura ko sa salamin.

Wala na ako'ng magagawa kahit pa magreklamo ako.

I can do nothing more than what they want to happen. I will just support them even if I do not want to get married. Ayun na lang talaga at hindi na ako kikibo.

"The Gomez family is coming, Anak. You will know who you are going to marry"

Yes, it will be my husband...

I tried to smile at Mommy who she wouldn't worry about anymore. Lumabas na si Mommy dahil tutulungan niya pa si Daddy sa baba. Nagpaalam na din ako sa kanya.

"Hayts...." Nasabi ko na lang habang nakatingin sa mga paa ko, nakayuko at hindi na alam kung ano'ng mararamdaman. "Bahala na...." mahina'ng sabi ko. "Kaya ko naman 'to"

Inayos ko'ng muli ang buhok ko sa huli'ng pakakataon. Dahil bababa na ako. Napatingin ako sa pintuan ng kumatok sa pintuan ng kwarto ko.

"Ma'am, nasa baba nap o ang pamilya Gomez" narinig ko'ng sambit ng butler ni Daddy. Mas lalo'ng dumoble ang kaba ko ng buksan ko na ang pintuan ng kwarto ko. Bumangad sa akin si Joshua, ang butler ni Daddy.

"Jos." Sumilay kaagad ngiti niya sa akin. "Nasa baba na talaga sila?"

Joshua held my hands. He never lost his smile.

"It's okay, Agu you have a lot of sympathy." he caressed my palm. "If you have a problem with him just tell me, what else and I became your bestfriend" binitawan niya ako at binigyan ng daan. "Halika na, bumaba na po tayo."

Kumapit ako kay Joshua hanggang sa makababakami sa sala. Pagbaba mo kasi ay hapakainan kaagad ang makikita mo roon. Sa kabila'ng banda naman ay ang living room, malawak na living room.

Tumayo kaagad sina Daddy at ang mga magulang ni David Gomez, kung hindi pa siya hinila ng daddy niya patayo ay hindi talaga pa siya tatayo.

"Huwag mo na lang siya'ng pansinin, Agu" bulong ni Joshua sa akin bago siya lumayo sa akin dahil hinawakan na ako ni Daddy, ngumiti ako kaagad sa pamilya Gomez.

"Maganda'ng gabi po" nakangiti'ng batik ko. Hindi ko na pinansin si David Gomez kahit pa nakita ko ang pag-irap niya sa akin, sigurado naman ako'ng sa akin siya umirap.

Alam ko na kaagad.

"Anak, Si Agustina. Ang magiging asawa mo,"

I stopped my lips from moving because of Mrs. Gomez.

Whatever it is, I also need to greet him.

"By the way, I'm Agustina Del Mundo, I will be your wife, Mr. Gomez"

I saw how he  digusted with what I said.

Yeah, I really expect that from him.

"Anak, kinakausap ka ng mapapangasawa mo." muli'ng nagsalita si Mrs. Gomez halata din sa mukha niya na nahihiya na siya sa amin dahil sa ginagawa ng nag-iisa niya'ng anak.

Ngumiti na lang ako, wala na talaga ako'ng magagawa sa inaasal ng anak niya.

"It's okay, Mrs. Gomez. Naiintindihan ko naman po." Tinignan ko sina Mommy na kanina pa nakatingin kay David Gomez at sa akin, kagay ko hindi din nila nagugustuhan ang asta nito sa akin. Umupo na ako at hindi na lang iyon pinansin.

Sina Mommy at ang mag-asawa'ng Gomez lang ang nag-uusap sa hapagkainan, tahimik lang kam ni Dave. Kumakain lang ito at sa platito ang tingin niya.

"Do you still receive letters because of debt?" I looked up when I heard Daddy.

It is true that they are really ready to help this family.

"This is our only replacement, for them to be married."

My lips moved at what Mr. Gomez.

Why is this the replacement? Wala na sarili'ng napailing ako. Di ko na 'to kakayanin pa.

"Mommy, matatanggap ko pa kung sa babae." Kumikot ang labi ko sa eksena'ng ginawa ni Dave sa hapagkainan. Hindi na lang ako kumibo dahil kahit ako ay ayaw ko din talaga.

"Mommy, kailangan ba talaga?" ako naman ang nagtanong kay Mommy, napatingin naman sila sa akin lalo na si David. Tinignan ko siy at nagtama ang paningin naming dalawa na kaagad ko ding pinutol.

"Dad, Mom. I don't want to marry someone like him."

Yeah, I know. I know, Mr. David Gomez.

"Yeah, hindi na kayo tatangi pa." si Mr. Rafael Gomez. "Sa ayaw at gusto mo magpapakasal ka sa kanya, kung gusto mo pang maging maayos ang lahat ng ito. Ikaw din naman ang may kasalanan kung bakit bumagsak ang kompanya natin."

Napalunok ako kaagad, lalo na si David bakas na bakas sa mukha niya ang takot sa kanyang ama.

"Kung hindi ka lang nagdala ng mga gago mo'ng kaibigan hindi sana matatangay ang mga pera natin!" Napagalaw ako sa upuan ko ng bigla ito'ng sumigaw. Galet na galet ang mga mata. "At habang nasa malayo kami ng Mommy sinasayang mo lang ang mga pera natin sa companya!"

Seryoso? Sinayang ang pera nila?

Hindi ko man natanong kila Daddy pero mukha'ng madami nga talaga sila'ng pera sa companya at ngyaon naman ay nawala lang ng ganoon kaagad.

"Rafael, that's enough" saway ni Daddy at hinawakan sa balikat si Mr. Rafael. Tumahimik kaagad ito pero bakas pa din ang galit sa mukha nito.

Nilingon ko si David, nakayuko na ito. Natatakot pa din ang itsura niya dahil na din sa pagsigaw ng Daddy niya. Hindi na ako umimik, natakot na ako.

Muli'ng nag-usap sina Daddy at ang dalawa'ng mag-asawa. Ang ginawa ko naman ay kumain na lang na.

"Your wedding is in Finland," my lips twitched to Daddy.

I want to wash my face, why do I still feel stressed.

"And then? Where is their vacation after the wedding?" Mrs. asked. Gomez.

Even if it's a nice place, it's not too expensive. Isa'ng lugar lang hindi na masyado'ng maghahanap pa.

Tumingin sa akin si Daddy na para'ng inaalala siya. Tumingin naman ako sa dalawa'ng mag-asawa, ngumiti ako ng ngumti sila sa akin. Mas magaan pa ang pakiramdam ko sa kanila kesa sa anak nila.

Bahagya nang umangat ng tingin si Dave pero ng tinignan niya ako ay inrapan niya ako kaagad. Tinignan ko lang siya, hindi ko na kailangang magreact pa.

"Sa Gerina Province."

It's our Grandparents province.

"Ayos ba roon, Daddy?" tanong kay Daddy na siya'ng kinatango niya.

"Pwede'ng-pwede sila roon. Maliwalas at malapit sa dagat." singit naman ni Mommy at nginitian ako, ngumiti na din ako pabalik.

Kahit paano ay namiss ko na din sa Province nina Lola, mabuti nga ay naabutan ko pa sila ni Lolo. Nawala kasi sila noong elementary pala'ng ako. Nakapunta pa ako sa pribinsya nila'ng dalawa noo'ng bakasyon.

Makakapunta nanaman ako, ngayon hindi ako nag-iisa'ng bumalik ulit roon. Kasama ko na ang asawa ko pagkatapos ng kasal roon.

Madami pa'ng pinag-usapan bago napagdesiyunan ng pamilya'ng Gomez na umuwi na dahil ano oras na din naman at napadami din ang usapan nila tungkol sa kasal namin. Pagod ako'ng tumayo sa harapan ng bintana at tinignan ang pag-alis ng pamilya Gomez.

Natural na nauna na si David sa loob, nag-usap pa sina Daddy bago pumasok ang mag-asawa sa kotse nila at umalis na sa harapan ng bahay.

Hindi na magiging maganda pa.