Giderdi Hoşuma~Texting/ TAMAMLANDI ✔️

🌙31. Bölüm🌙

Beeeen! Geldiiiiiimmm!🥳

Okumaya başlamadan bas şu yıldıza be gülüm hadi! Güldür şu garibanı skdöwwğ

Neyse yorum sınırı da var yorum yapa yapa gelin 💋💜💜

•Defne'den•
~~~~~~~~~~

"H-hadi tamam iyiyim ben sende git evine, hava çok soğuk.."

Ne kadar daha sormak istediğim şey olsada hasta olmasına göz yumamazdım.. Ama en yakın zamanda bu yaşadığım şeyin ne olduğunu Yağmur'a soracaktım.. Tek o vardı zaten..

" T-tamam. Gidiyorum.. Yarın sakin kafayla bütün sorularını cevaplayacağım.. Söz.." (Ege)

"Tamam.."

Son bir defa arkasına bakarak, iyi olduğuma kanaat getirdi galiba, evine doğru gitti. Bende nedenini bilmediğim bir şekilde o gidene kadar arkasından baktım..

Eve girdiğim gibi ilk işim odama çıkıp sıcak bir duş almak ve rahatlamak oldu.. Sonrası uyku..

******

" Ya iyi misin peki şimdi? Dur ben hemen hazırlanıp çıkıyorum evden. Tamam gelince konuşucaz balım."

"Tamam dikkatli gel." Sabahtan beri Yağmur'a bir şeyimin olmadığını anlatmaya çalışıyordum! Ama sanki o trafik kazası geçirdim der gibi tepkilerde bulunuyordu! Sadece bilinmeyenin Ege olduğunu öğrenmiştim! Yaşıyordum yani!

Maşallah domuz gibiydim! Sabahta Ege aramıştı ama Yağmur'un geleceğini söyleyince akşam konuşuruz demişti.. Hayır yani belki akşama kalmak isteyecekti kız! Belki ben kalmasını istiyordum Yağmur'un bende! Allah Allah!

İlla konuşacak! Ben azıcık düşünmeye meydan arıyorum kendime ama yok! Ha bir de ne hikmetse artık sabah annemde aramıştı pardon Sevda Hanım aramıştı..

Evet artık ona Sevda Hanım deme kararı almıştım. Sonuçta ben onun kızı değildim.. Öyle değil mi? Onun başka kızı vardı.. Yine gözlerim dolmuştu işte! Ben sadece annem yanımda olsun istemiştim! Neyse Yağmur gelecek şimdi görmesin beni adlı sakinleşme çabamdan sonra kalkıp tekrar mutfağa girdim..

Yağmur'un geleceğini bilseydim kurabiyelerin hepsini Ege Bey'e vermezdim.. Neyse ama o seviyor yesin.. Onun için yapmıştım zaten..

Yine ve yine mutfak batmıştı! Ne kadar güzel! Bu sefer poğaça ve mercimek köftesi yapmıştım.. Ah! Ege mercimek köftesini de seviyordu! Ona da veririm kalır ona da..

Mutfağı toplayıp üstümü değiştirip aşağı indim ve kapıda çaldı. Yağmur'u içeri davet ettikten sonra kahve yapmıştım başta yanına da kek koymuştum çaylada diğerlerini yerdik.. Bugün anlatacaklarım, anlatacaklarımız bitmeyecek gibiydi..

" Ee başla bakalım, nasıl anladın Ege olduğunu?"

" Efe ve Ege konuşurken duydum.. Duymasam Ege Beyin keyfini bekleyecektik.. Ne zaman söyleyecekti acaba?"

" Çok üstüne gitmeseydin çocuğun!"

" Ne üstüne gidicem be! Aa! Sadece sordum neden söylemedin diye.. Bana hastasın diye söylemedime getirdi sorumu biliyor musun?"

" Diyecek bir şey bulamıyorum Defne.. Bence o anda onun da kafası karıştı.."

"Peki sen, sen ne hissediyorsun onun için kuzum?"

"Bilmiyorum ki Yağmur.. Yağmur, aşk nasıl bir şey?"

" Aşk; aslında kumar gibidir. Ya kazanırsın ya da kaybedersin.. Aşk; kafa karmaşasıdır. Aşk; geldimi tamam! Hayat durur, bir sakinleşir.. Sen ve o.. Sadece ikiniz.. Aklına ondan başkası haramdır! Kalbin, kalbin zaten el- fatiha.. Onu gördümü böyle, pır pır olur.. Bir heyecan basar insanı.. Vücudun parmak uçlarına kadar heyecanı, mutluluğu, o pırpırlığı hisseder.. Miden de kelebekler uçuşur yani kasım kasım kasılır.. Sanki böyle içinden bir ordu kelebek çıkacakmış gibi hissedersin.. Bir işe odaklanamazsın, aklın izin vermez.. Hep aklımdadır o kişi.. Gözleri, hareketleri, saçları, elleri her şeyi ya her şeyi aklında olur.. Onu gördüğün zaman ellerin ayakların tutmaz.. Hele hele yanından geçerken ki kokusu of! Bitirir adamı.. Aptal olursun yani.."