Giderdi Hoşuma~Texting/ TAMAMLANDI ✔️

🌙48. Bölüm🌙

Merhaba güzellerim!🤍✨

Nasılsınız? İyi misiniz?

Sizi çoook fazla beklettiğimin farkındayım, affedin beni😅

Neyse siz şu sol alttaki yıldıza basıp yeni bölümü okumaya başlayabilirsiniz güzellerim 🌟🤍

*

•Defne'den•
~~~~~~~~~~

"Merhaba doktor bey, ben Ege'nin sevgilisiyim. Durumu hakkında bilgi almak için geldim."

Eli ile masanın önündeki sandalyeleri işaret etti doktor bey "tabi geçin oturun şöyle." dedi sonra da önündeki dosyaları karıştırarak birini açtı ve biraz baktıktan sonra söze girdi,

"Ege bey gayet iyi sadece yürürken biraz sağ bacağı aksayabilir. Onun dışında bir sorun yok." dedi hafifçe gülümseyerek. Bende başımı sallayarak tekrardan söze girdim,

"Peki ne zaman taburcu olabilir?"

"Daha yeni uyandı, yani bir kaç saat oldu. Benim tavsiyem bu geceyi burada geçirin yarın sabahleyin ben zaten tekrar gelicem kontrole. O zaman durumuna göre taburcu ederiz sizi."

"Tamam peki o zaman size kolay gelsin doktor bey."
diyerek çıktım odadan. Lavaboya girip elimi yüzümü yıkadım sonrada, bu bir günde çok yıpranmıştım. Ege'ye bir şey olacak diye korkarken annesinin ettiği laflar sonra da Efe'nin umursamazlığı.. Bugün bir kez daha anlamıştım;

Ege ile ben olsak sadece, birbirimize yeterdik. Yağmurlarda Ege'nin iyi olduğunu öğrendikten sonra gitmişlerdi. Hani nerede o bana bir şey olduğunda ortalığı kaldıran Yağmur?

Ege ne kadar belli etmek istemese de anlamıştım ben onu, benim haricimde birilerini istiyordu yanında. Hayır hayır anne ve babasının da dışında birileri.. Mesela Efe ya da Emre.. Ama hepsi Ege uyandıktan bir iki saat sonra 'yarın tekrar geliriz' diyerek kalkmışlardı. Şimdi de odada yalnızdı hemen lavabodan çıkıp odasına doğru ilerledim. Tam kapıyı açıp içeri girecekken odadan gelen ağlama sesi ile giremedim.

Ağlıyordu Ege'm.. Onun ağlamasına dayanmazdım ki ben.. Ağlamasındı o..

Hemen kapıyı açıp daldım içeri. Ege de gözlerini silmeye çalışıyordu.

"Ege'm" derken yanına oturdum ve sıkı sıkı sarıldım ona. O da hemen başını boynuma gömerek ağlamaya devam etti "ne oldu neden ağlıyorsun? Bir yerin mi ağrıyor?"

'Hayır' anlamında başını salladı "hayır ama o kaza anında çok korktum Defne. O anda ölücem sandım, son kez seni, annemi, babamı, Efe'yi falan göremeden ölücem sandım. Ama bak şu an kimse yok yanımda senden başka. Hani annem nerede, babam nerede yok! Efe nerede yok! Sen bileklerini kestiğin zaman ortalığı kaldıran Yağmur nerede o da yok! Emre de yok! Kimse yok! Herkes benim iyi olduğumu gördükten sonra gitti.. Bir tek sen kaldın."

Anlamıştım işte.. Benden başka birilerini daha istiyordu yanında. Boynundaki bir elimi saçlarına çıkardım ve sırtımı hastane yatağına doğru yasladım Ege'yi de göğsüme yatırdıktan sonra saçlarını okşayarak söze girdim tekrardan.

"Ben bu bir günde ikimizden birine bir şey olmadığı zaman birbirimize yetebileceğimizi anladım. Bu hayatta yanımızda birbirimizden başka kimsemiz olmasa bile biz birbirimize yeteriz ki sevgilim. Kendini çok mu yalnız hissettin, gel böyle bana sokul. Ben seni asla bırakmam. Hep yanında olucam, seni asla bırakmayacağım. Sende beni bırakma olur mu?"

Burnunu çekerek konuştu "sen beni bırakmadığın sürece ben seni asla bırakmam! Söz. Sende söz ver."

"Söz sevgilim."