=||=
Jeon Jungkook'un büyükannesinin ona bıraktığı mirasa sahip olabilmesinin tek yolu, onun vasiyetini yerine getirererek çocukluk aşkı ile evlenmesidir. Ancak Jungkook, çocukluk aşkıyla ilgili büyük bir talihsizlikle karşı karşıya kalır.
=||=
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Not: Medyadaki şarkıyı belirttiğim yerde açın ve replay'de bırakın. Bölüm bitene kadar çalsın :)
*******
"Aranızda hiçbir sırrın kalmaması gerekiyor." demişti Philippe.
Haklıydı.
Bazı şeyleri yapmamın ve bazı şeyleri yapamamamın elbette ki sebepleri var.
Akıl sağlığından muzdarip olmayan hiçbir insan sebepsiz bir eylemde bulunmaz. Bu eylemin iyi veya kötü olması da herhangi bir fark teşkil etmez. Mantıklı gelen o olmuştur, onu istemiştir, o gerekmiştir, o yönde ilerlemiştir, ve daha birçok şey...
Jungkook silinen mesajları görebildiğimi bilmiyordu ve bunu ona söylemeyi şimdilik düşünmüyordum.
Bütün mesajları silip benden özür dilemiş olması beni kelimenin tam anlamıyla kahretmişti. İçini bana dökmüş olması ve söylediği şeylerden ziyade, bunları silip daha fazla sorunu önleme çabaları, şımarıklığımı ve sabırsızlığımı bir balyoz gibi göğsüme vurmuştu. Bana olan sabrını suistimal ettiğimin farkına vardığımda çok geç olmamasını umuyordum yalnızca.
Onu yalnız bırakmak istememiştim. Sakinleşince özür dilemeyi düşünüyordum ve telefonu açarken bile bunlar geçiyordu aklımdan.
Kendimi açıklama yetisi bulduğum zamanlarda bile gözlerine bakmadan gösteremezdim onu ne kadar çok sevdiğimi.
Şimdi ise açık açık, ben onu sevmesem bile onun beni ne kadar çok sevdiğini ve benden ayrı kalamayacağını belirten şeyler söylemişti o mesajlarını silmeden önce.
Böyle değersiz hissetmesi beni yeterince mahvetmiyormuş gibi, bunları benim yüzümden hissetmiş olması tepeme kıyamet gibi çökmüştü.
Yalnızlığı da beraber paylaşacak kadar bir olduğumuzu söyleyemiyordum ona şimdi.
Mesajları gördüğümde hemen onu aramak istemiştim ama son anda aklıma gelen, yanında biri olma ihtimali beni durdurmuştu.
Bundan nefret ediyordum.
Tek umudum, mesajının iletildiğini gördüğünde müsait olduğu zaman bana geri dönmesiydi.
Haklıydı, kısıtlı olan tek iletişimimizden onu mahrum bırakmıştım ve bok gibi hissediyordum.
Tek umudum beni çabucak aramasıydı.
Ve bir diğer umudum da ben meşgulken aramamasıydı.
