=||=
Jeon Jungkook'un büyükannesinin ona bıraktığı mirasa sahip olabilmesinin tek yolu, onun vasiyetini yerine getirererek çocukluk aşkı ile evlenmesidir. Ancak Jungkook, çocukluk aşkıyla ilgili büyük bir talihsizlikle karşı karşıya kalır.
=||=
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*******
Bir kamyon tarafından çarpılmış gibi hissediyordum. Bilincimi kaybetmeme sebep olan şey tam olarak neydi bilmiyorum ama birilerinin canıma kastı olduğuna emin olmuştum. Nerede olduğum hakkında da bir fikir sahibi olduğum söylenemezdi ancak hissettiğim son zeminden daha yumuşak ve daha hareketli bir yerdeydim. Nefesimin buharlaştığını ve yüzümü nemlendirdiğini hissediyordum. Sırtım ve boğazım çok acıyordu, üstüme basan herif her ne yaptıysa nefes alırken ciğerlerime iğneler batıyor gibi hissediyordum.
Ancak fiziksel acılarımdan çok daha büyük bir sorun vardı.
Eksik...
Ruhumdan bir parçayı koparıp almışlar gibi acıyordu canım.
Orospu çocukları Taehyung'umu götürmüşlerdi. Bir sürü kişinin bunu yapmak için pek çok sebebi vardı muhtemelen ancak hiçbiri benim için yeterli geçerlilikte değildi.
Öyle sarsıcı bir öfkeydi ki damarlarımda dolaşan, beni nefes nefese bırakıyordu.
Düşünmeden edemiyordum, edemezdim ki. Kim bilir ne kadar korkmuştu, ne kadar çok endişelenmişti? Sırf ona bu hisleri yaşattıkları için bile hepsini kurşuna dizmek istiyordum fakat şu an da ilk olarak nerede olduğumu bulmam gerekiyordu.
Gözlerimi açma çabam, göz kapaklarımın birbirine yapıştığını hissettiğim için biraz uzun sürmüştü ama sonunda amacıma ulaşarak kendimi, Fransa prensinin içinde olduğu büyük bir arabada bulduğuma şükretmiştim.
Gözlerini, tek elinin parmaklarını şakaklarına yaslayarak gölgelendirmişti ve tahminimce uyuyordu. Bacak bacak üstüne atış şeklinden bile belli olan soylu bir havası vardı.
Neredeydi ve beni nasıl bulmuştu gerçekten bilmiyorum. Tek yapabildiğim bilincim kapanmadan önce telefonumun konumunu açmaktı, sanırım onun beni bulabileceğine güvenmiştim.
Boğazımı temizler gibi sesler çıkartarak onun dikkatini çekmeye çalıştığımda, sanki daha yüksek bir ses duymuş gibi irkildi ve bana baktı endişeyle.
"Oh, Mari de mon petit fraise, Monsieur Jeon beni çok korkuttunuz! Neler oldu böyle? Yarım saattir Vante-ah, Taehyung'a sizi böyle bulduğumu nasıl açıklayacağım diye kara kara düşünüyordum."
Bilmiyordu.
Ağzım ve burnumu kapatmış olan oksijen maskesini yüzümden çekerek "Nereye gidiyoruz?" diye sordum kısık sesimle. Konuşmam yine bozulmuştu.
"Vante'yi aradım ancak ulaşılamıyor, siz buradaysanız fazla uzakta olamaz diye düşünüp sizi apartman dairenize götürmeye karar verdim. Doktor da gelip kontrolünüzü orada yapaca-"
