"Ruminate bir RPG oyunu değildi, zeka gerektiren bir bulmaca oyunuydu ve sende eksik olan şey tam da bu... Lee Felix."
Dijital oyun geliştiricisi olma hayalim yaklaşık 3.5 milyon abonesi olan Lee Felix yüzünden suya düşmüştü. Gdesingner'da öyle bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|Lee Felix|
Portakal suyunu bardağa doldurup tepsiye koyduktan sonra, elimde tepsi ile birlikte mutfaktan çıktım ve odama ilerledim. Aralık bıraktığım kapıyı ayağım ile iterek yatağa yaklaştım, tepsiyi yatağın yanındaki komodinin üstüne bıraktım.
Yatağa oturdum ve hala uyumakta olan Abel’ı nazikçe dürttüm. Kıpırdasa da uyanmadı. Yatağa bastırdığım elimden destek alarak ona doğru eğildim.
"Abel... Hadi uyan da kahvaltını yap güzelim."
Gözlerini yavaşça araladı. Önce tavana baktı, ardından bana. Beni fark edince dudaklarına yerleşen tebessümden öpmek istedim o an. Oturur pozisyonu alıp sırtını yatak başlığına yasladı. O kadar güzeldi ki, böyle bir varlığın gerçekliğini sorguluyordum kendi kafamda.
Mırıldanarak; "Günaydın" dedi.
Ona yaklaştım ve elimi ensesine koyup alınlarımızı birleştirdim.
"Günaydın, bebeğim."
Gülmüştü. Burnunun ucunu öptükten sonra geri çekildim. Bu yeni uyanmış hali ile, onu gerçekten bir bebek gibi görüyordum. Özellikle de, dün kalbi kırılmış bir kız çocuğu olarak kapıma geldiğinde. Minik bir bebekti benim için.
Tepsiyi alıp dizlerimin üstüne koydum. Çubukları bastırdığım kimchiyi ağzına doğru götürdüm. Alıp, çiğnemeye başladığında ise gülümsedim. Onu, ellerimle beslemeye devam ederken alnındaki yara bandına kaydı gözlerim.
"Acıyor mu hala?"
"Acımıyor ama biraz başım ağrıyor."
Kafamı salladım. Yumurta rulosundan bir parça kesip ona uzattım tekrar. Onu da yedikten sonra sordu; "Sen neden yemiyorsun?"
"Atıştırdım ben bir şeyler."
Portakal suyundan bir yudum aldıktan sonra tekrar uzattığım yemek çubuklarını itti hafifçe.
"Doydum."
"Fazla bir şey yemedin ama, bitecek bu tabak."
"Kahvaltı yapma alışkanlığım yoktur zaten. Sabahın köründe kalkıp işe gidiyordum, adam akıllı bir şeyler yemeye fırsatım olmuyordu."
Onu zorlamak istemediğim için kafamı salladım ve tepsiyi tekrar komodinin üstüne bıraktım. Yanındaki yerimi alarak sırtımı yatak başlığına yasladım ve onu kendime doğru çekip kollarımı bedenine doladım.
