Dark Secrets Series: His Drastic Devotion

Chapter 1

NAPASIGAW ako ng may humablot sa akin sa gilid ng madilim na kalsada. Kahit ang nag-iisang ilaw ng poste ay ilang metro pa ang layo sa kinaroroonan niya. Bumundol ng napakalakas ang dibdib niya at nanginginig ang mga kamay at namamasa ang mga mata ng isandal siya ng isang napakatangkad na lalaki.

"Wala na po akong pera Manong. Parang awa niyo na po, kahit itaktak niyo pa ho ang bag ko ay wala ho kayong makikita na malaking halaga ng pera." Nanginginig man ay naituwid ko pa rin ang pagsasalita.

"Hmmm... Am I what? Manong?" Hindi ko man maaninag ang mukha nito ay ramdam ko ang kanyang pag-ngisi. Nalanghap ko ang panlalaki niyang Amoy ngunit mas lamang ang napakatapang na amoy ng alak na nagpangiwi sa akin. Ngunit kong pagbabasihan ko ang lakas nito ay animoy hindi ito mukhang lasing.

"Pasensiya-" ani ko ngunit agad rin itong nagsalita.

Humigpit ang hawak nito sa dalawang kamay ko na nasa gilid lamang ng katawan ko. Gusto kong kumawala at kumaripas ng takbo at magtago sa likod ng Papa Serheiyo ko. Sa loob ng dalawamput isang taon na nabubuhay ako ay hindi ko naisip na magkakaganito ako, napako sa isang sitwasyon na nakakatakot lumaban.

"I'm ain't Manong. And I don't need your goddamn money either." Ani nito sa napakalalim na boses na ngayon ko lamang na rinig. Dumagdag ito sa kaba ko dahil alam kong wala akong laban dito.

"Sorry, pakawalan mo na ako please. Wala akong maitutulong saiyo. Kung hindi mo kailangan ng pera ay ano ba ang kailangan mo?" Maaskad kong saad kahit gustong-gusto ng bumigay ng mga tuhod ko.

Pinapanalangin ko na kahit makawala lamang ako sa hawak nito'y kakaripas siya ng takbo o dadapa dahil matangkad ito'y hindi na ako nito maaabot.

"You. I want you." Mariing ani nito. Tumaas ang mga balahibo ko sa katawan dahil sa pandidiri. Hindi ko maatim at kinaya ang mga salita niya.

"Hindi. Ayoko sayo. Pakawalan mo na sabi ako!" Sigaw ko at buong lakas na kumawala sa hawak nito at tinulak sabay yuko upang hindi na ako nito maabot at tumakbo ng mabilis ngunit kung anong kasing bilis ng galaw ko ay ganoon rin ang mga braso't kamay nito.

"Ano ba! Pakawalan mo na ako. Nakakadiri ka!" Singhal ko dito at kumakawala sa hawak nito. He aggressively wrapped his arms around my waist. Binuhat ako nito ng nakatalikod ako sa kanya.

Buong lakas kong ginalaw-galaw ang buong katawan ko at hinampas siya sa kayang maabot ng kamay ko para makawala. When I feel like he slowly loosen up his grip ay akmang sisikuhin ko na sana siya ng may kalakasan nitong hinawakan ang batok ko na nagpadilim ng mundo ko.

I woke up being tied up, both my arms and legs on the bed. Wala akong makitang kahit ano na nagpakaba sa akin. I can't properly breathe in the dark! When all of a sudden a little light envade my eyes. Nakahinga man ay hindi ko pa rin mapigilang hindi umiyak. Gusto ko ng umuwi at hindi na lalabas kailan man.

"Help!" I shouted.

"At last, you're now awake." Bumilis ng bumilis ang ritmo ng tibok ng puso ko ng marinig ang mababang tinig na iyon.

"Please! Let me go, pangako, hindi ako magsusumbong sa kahit na sino kung ano ang ginawa mo sa akin." Impit kong iyak at patuloy na umaasang papakawalan.

I heard him chuckled. Maya-maya pa ay ang yabag naman nito ang naririnig ko na papalapit sa akin. Gusto ko mang sumigaw at humagulgol ay hindi ko magawa. Nawawalan ako ng pag-asa. Napakalupit naman maglaro ng tadhana.

"I've always wanted to..." Ani nito. Kinalibutan ako ng dumampi ng marahan ang labi nito sa tainga ko.

"Please, wag ganito. Paalisin mo na-"

"Shhh.." tinapat nito ang hintuturo sa bibig ko. Ramdam kong inilapit nito ang mukha sa akin ngunit hindi ko maaninag ang kabuohan nito dahil na rin sa liit ng ilaw na nagmumula pa sa likuran ng lalaki.

"I always wanted to hold you, like this." Ramdam ko ang kamay nito na humahagod sa mukha ko. He stopped when he felt my tears on his finger. Bahagya itong lumayo at nagmura.

"I'm sorry my Serene. I can't stop it now." He murmured the last words he said that I can't clearly understand. Gulat man dahil kilala ako ng lalaking ito ay hindi ko na napigilang humagulgol ng malakas ng maglumikot ang mga kamay nito.

Pilit kong hinihila ang mga kamay at paa ko upang mapiligilan siya kahit alam kong nakapa imposible.

"Tama na!" Sigaw ko.

" Anak! Wake up!" Naramdaman ko ang marahan ngunit may diin na pagyugyog sa akin. Binuksan ko ang mga mata ko at nakita ko si Papa na namumula ang mga mata at ilong.

"Papa..." He hugged me.

"It's ok my daughter, I'm here. No one can hurt you now." Ani nito habang hinahagod ang likod ko.

Umiiyak man ay napapangiti ako kay Papa. I hugged him back with the same tightness he's giving me. Ngunit kumalis din ako agad.

"Papa, naiipit si baby." Ani ko na nakangiti habang hinihimas ang limang buwan ko ng tiyan.

Papa looked at me. His eyes are showing so much of emotions I can't name, but I know one of them. He's proud of me.