Dark Secrets Series: His Drastic Devotion

Chapter 11

NAPA-TINGIN agad ako kay Raven ng hindi ko mapigilang duminghay ng malakas. Even though he could only see the side of my face ay ramdam kong nag-iinit ang dalawa kong pisnge kaya tumingin na lamang ako sa harapan at yumuko. Kakatapos ko lang kumain dahil patikim-tikim lang si Raven habang kumakain ako. Hindi ako naasiwa kahit kada subo ko ramdam ko ang titig niya. Basta talaga pagkain e. Pero nakakahiya ang pagdinghay ko, parang walang manners!

Parang hihigitin ang hininga ko nang ang mga kamay nitong nasa tiyan ko ay unti-unting umangat at napunta sa pisnge ko at maharang pinaharap sa kanya.

"You look even more cuter when you're shy,"ani nito kaya napatingin ako sa kanya.

"Galing mo namang bumanat Sir,"kahit nahihiya ay dinaan ko na lamang sa biro. Hindi ko alam kong talagang totoo yung sinasabi niya o sinabi lamang niya 'yon para hindi ako mahiya. Pero kahit na! Nakakahiya pa rin. Okay lang sana kung si Thelly kasama ko. Kahit harap-harapan ko pa siyang utotan, walang problema.

"Hindi ako bumabanat. Totoo naman ang sinasabi ko."

Parang gusto ko siyang hampasin dahil sa sinabi niya gaya ng nababasa ko o parihas ng kay Thelly. Nang hahampas yung pag-kinikilig e. Pero ang 'feeling close' ko naman kong gagawin yun.

"May tanong ako Raven,"pag-iiba ko.

"Hmm?"tungon nito at binagsak ang tingin sa akin.

"Kasi...hindi naman ako pinanganak kahapon para hindi ko alam ang ganitong..."ano bang tawag sa ginagawa namin? Date? Nalilito at naprepressure ako kung anong term ang dapat sabihin.

"Hindi ka ba komportable sa akin? Sa ganito? Itong ginagawa ko? Masiyado ka bang nabibilisan?"

Bahagyang napaawang ang bibig ko ng sunod-sunod ang tanong niya sa 'kin. Kahit na lahat ng tanong niya ay pabor na pabor sa akin.

"Hindi naman sa ganon...hindi ko lang alam kong normal ba tong ginagawa natin na magkaibigan lang naman tayo,"seryosong saad ko kahit na parang tinatambol ang puso ko sa kaba.

"Magkaibigan huh?"he said. He sounds like he's mocking me with his tone.

"Oo. Kahit na sinabi mong ako naman ang babaeng ginagawan mo ng ganito...hindi ko pa rin maintindihan. You seemed like you knew me. Tell me Raven, makes me understand para hindi ako malito at lumampas sa harang,"ang gaan-gaan ng pakiramdam ko kanina pero parang sa isang iglap ay parang binagsakan ako ng mabigat na bagay.

"Akala ko ba sinabi na ni Mama sayo? You were my student back then Serene that's why I know you,"seryosong saad nito. Gusto kong umalis sa posisyon kong nasa gitna pa rin ng hita niya para makapag-usap kami ng maayos. Gusto ko ring makita ang bawat ekspresyong pinapakita niya sa akin.

"How about the justice you're talking about? I didn't remember telling you about my past Raven,"ani ko at umaksyong tatayo pero naagapan niya ang baywang ko at penermi.

"Wag kang umalis. Nag-uusap pa tayo Serene,"iritang saad nito.

"Hindi ako aalis. Nangangalay na ang liig ko kaya lalayo lang ako ng kaunti para makapag-usap tayo ng maayos,"marahang saad ko. Sa reaksiyon nito ay parang isang kalabit na lang ay puputok na ito.

"Mas makakapag-usap tayo ng maayos pag-malapit."

"Wag mong iniiba ang usapan. Please...please enlighten me Raven. Naging tanga na ako. Wag mo nang sagarin...please,"Nakita ko ang bahagyang pagkalma nito at pagsuko. His eyes are very showy right now while it's highly opposite with his expression.

"Kilala na kita noong bago ka palang sa kolehiyo. It was my 2 years of teaching back then. Weeks became months I've been hearing your name everywhere. You became popular in school kaya siguro hindi mo ako napapansin,"I was stunned hearing about this. Nawala bigla ang bagay na nakadagan sa dibdib ko. My mood change immediately. Hindi ko alam 'to, all I know that I was like a typical student. If he's only pertaining to Thelly I surely believed him without a doubt.