Chapter 23

1.5K 34 2
                                    

IT'S ALREADY NINE in the evening. Lahat ay nasa kanya-kanya ng mga kwarto. Raven told me earlier that we'll get back on the shore later at four in the morning.

"Did I make you feel happy, baby?"he asked me gently. Nasa iisang kwarto lamang kami ngayon. Marahan nitong hinahampos ang buhok ko habang nakaunan ako sa dibdib nito.

"Sobra,"saad ko at tiningala ito. Ngumiti ito at hinagkan ang sintido ko.

I stared at him na nagpakunot ng noo nito. Why does he looked so very handsome? His hair was kinda messy at nakasuot lamang ito ng itim na jogging pants at walang damit pang-itaas.

"What?"he asked. His forehead creased na pati ang medyo'ng may kakapalang kilay ang nagsalubong rin.

"Did I already told you that I like your eyes? Your amber-coloured eyes,"tanong ko.

"Hindi pa, pero lage mo'ng pinaparamdam,"he said chuckling.

"Really? Ganda kasi ng mga mata mo, parang yellow na gold at sobrang tingkad ng kulay,"saad ko at pinalandas ang hintuturo'ng daliri sa gilid ng mata nito.

"May nakalimutan akong sabihin sayo. I have this rare eye that I inherited from my father,"saad nito.

"Ano 'yon?"I curiously asked.

"I always wore a contact lense for my right eye. Gusto kong pantay ang kulay ng mga mata ko kaya parati akong may suot. I lost it earlier no'ng naligo tayo pero mayroon naman akong extras,"he said calmly.

"Gosh! Patingin ako,"saad ko at inilapit ang mukha sa mukha nito. He chuckled with my reaction.

"Of course, hold on,"saad nito. Hindi naabutan ng sampung segundo ay walang kahirap-hirap nitong natanggal ang contact lense na suot nito at inilagay lang sa side table.

I gasped when I got the chance to see what he meant about he wanted his eye color to be fair.

"Ang ganda!"I exclaimed.

Indeed! His right amber colored eye has a half mixed of a color dark green color, literally!

"You think? I don't really liked it but based on the reaction you're giving me right now, change my mind in instant,"he huskily laughed.

"Oo, sobrang ganda. Parang hindi totoo. Pero bakit ngayon mo lang sinabi? Sayang at hindi ko nakita kanina,"inilapit ko ang labi ko sa mata nito. He closed his eyes and I kissed it.

"I have an extra and I put some while you're changing. Hindi rin naman gaano ka importante,"he said smiling.

"It was, for me,"sagot ko at hindi mapigilang humikap.

"I'm sorry, baby. Sleep now,"he huskily whispered.

NAGISING ako dahil sa isang mahinang boses.

"Good,"boses iyon ni Raven.

Nagmulat ako at nakitang nasa sofa ito naka-upo. Nakasandal ang likod nito at inihilig ang batok sa sandalan kaya nakatingala ito sa kisame.

"Hindi. Ako na ang luluwas d'yan,"paos na ani nito. Kumunot ang noo ko sa narinig. What does he mean?

Kita kong lumunok ito at bahagyang umawang ang labi.

"Yes, don't open it and keep it safe,"Saad nito,"No, hindi ko bubuksan yan. I trust your expertise though,"seryosong saad nito.

"I will personally handed it to Serene's father,"he continued. Tumango ito ng bahagya na tela sumasang-ayon sa sinabi sa kabilang linya.

"Okay. Thank you, Froi. I'll send the money right away. G'night,"he said then ended the call.

Nang-gumalaw si Raven upang umayos na nang upo ay pumikit ako agad. Gusto kong sabihin niya ng kusa ang nalaman kong 'to. I trust him and I always will be.

Naramdaman kong lumubog ang kama sa tabi ko. Hindi pa rin ako gumalaw o nagmulat ng mga mata. He changed our position. Nakaunan na ang gilid ng pisngi ko sa dibdib nito. I heard his deep sighed. Something's bothering him. I wonder what is it?

"After how many months, baby. I finally have those evidences. Makukuha mo na ang hustisyang para sa'yo,"he said in deep voice. He sounds like a calm mad-man. My heart beat went fast. Iyon ba ang pinag-uusapan nila kanina?

Napamulat ako ngunit hindi pa rin gumagalaw. He did really everything to make me happy in his arms. While busy making me happy and contented he was making his moves to have the justice that Daddy and I were searching since.

"Alam kong may kapalit ang mga ito, Serene. Pero handa akong harapin 'yon para sayo. I have doubts and I don't know why. Sana lagi mong tatandaan na mahal na mahal kita,",he groaned and deeply sighed. Tela ito nahihirapan at nag-aalangan. Marahan nitong hinahaplos ang buhok at likod ko.

Hindi ko napigilang mag-kunyawari'ng gumalaw at niyakap ito. I badly want to comfort him but I need him to tell me this first in his freewill. Gusto kong punasan ang luhang kanina pa nagpupumilit lumabas sa mga mata ko.

Nalilito ako. Doubts are filling me up right now too. Hindi ko alam kong gusto ko pa ba ng hustisyang matagal ko ng gustong makuha kung may kapalit naman ito.

I may not talk about it but deep in within me, I badly need it.

Dark Secrets Series: His Drastic DevotionTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon