Rather be normal

HS5:Magic money

Wild om me heen kijkend lopen ik het straatje in. Ik hoor vlagen van de bizarste gesprekken die ik ooit heb gehoord.  "...ja, en dan die stuiptrekspreuk... Dat kán toch niet?" ik weet niet wat een stuiptrekspreuk is, maar fijn lijkt me anders. "vijf galjoenen kostte hij! Belachelijk!"  galjoenen?  "Mam, wat zijn galjoenen?"  mam glimlacht.  "één van de muntsoorten hier. Met Dollars kom je hier niet ver." ik knik. "maar... Hoe kom ik dan aan dat geld?" mama grinnikt. "Nou... Opa en Oma waren de armste niet. In hun testament stond dat al hun tovenaarsgeld nagelaten zou worden aan de eerstvolgende tovenaar of heks in de familie. En dat ben jij dus"  "Waar haal ik dat dan?" "Bij de tovenaarsbank, Goudgrijp. Daar."  Ze wijst naar een gigantisch, wit gebouw. We dumpen papa en Joshua bij een "Tovertechniek; De moeren in uw handen!" winkel. Mijn moeder en ik lopen het gebouw in. Ik zie allemaal rare dwergen achter balies staan. Blijkbaar sta ik verbaasd te staren, want mama buigt zich naar me toe en fluistert:"Kobolden. Slim, maar erg nors en bazig. Kom, we gaan wat geld ophalen."  We lopen naar een balie waar een kobold staat te lezen. Mama kucht. De kobold kijkt op.  "Oh, goedemiddag. Waar kan ik u mee helpen?" mama glimlacht en haalt iets uit haar zak. "We willen wat geld uit kluis 576 halen. Hier is de sleutel."  blijkbaar was het een sleutel. De kobold buigt zich over de enorm hoge balie heen en kijkt me doordringend aan. "Goed dan. Volgt u mij."  we lopen achter het waggelende wezen aan. We lopen naar een gang. Daar ligt rails en op die rails staat een karretje. We stappen in en opeens begint het karretje keihard te rijden! Mijn ogen worden zowat in mijn hoofd gedrukt en naast me hoor ik mam gillen. Opeens stoppen we. "Kluis 576." Hij pakt het sleuteltje en steekt het in het slot van een enorme deur. Ik hoor allemaal geklik en gekraak en dan gaat de deur krakend open. Als ik kan zien wat er in ligt, valt mijn mond open. Enorme stapels gouden, zilveren en bronzen munten. Zowat tot het plafond. "Is... Is dit allemaal voor mij?" mama lacht. "Jep. Op een voorwaarde..." ik kijk haar vragend aan, en zie de twinkeling in haar ogen. "Alleen als ik elke week een grote doos bonbons toegestuurd krijg!" ik lach. "Droom lekker verder, mam."  Ze haalt een stoffen tas uit haar eigen tas en geeft die aan mij. Stop d'r maar wat in. Vooral gouden, die zijn het meeste waard. Dat zijn galjoenen. De zilveren zijn sikkels en de bruine knoeten, als ik me niet vergis." ik loop naar de stapel en prop de hele zak vol met munten. Blij stap ik in het karretje.

Als we buiten staan, komen papa en Joshua naar ons toelopen. Joshua houdt blij een soort robotje omhoog. "Kijk! Ik had die gekregen van een lieve oma!"  papa zucht. "Een lieve oude vrouw, Josh. Je weet niet eens of ze een oma is."  "Nou en. Toch was het lief van haar." ik aai Joshua over zijn bol. Ik kijk om me heen. Waar moet ik zo eerst naartoe? Ik glimlach als ik een ijssalon zie. "Wie heeft er zin in een ijsje?" Gillend en huppelend rent Joshua naar het terrasje.