HS4: The Diagonnely

75 12 1
                                    

"Maar pap...mam... Nu moet ik wel die spullen hebben

Voor zweinstein." ik kijk pap en mam twijfelend aan. "Ja, klopt. We gaan vandaag."   vanbinnen ontplof ik. Dit is zo gaaf! Die middag stappen mijn ouders, Joshua en ik in de auto.

Josh wou persé mee. Hij lijkt helemaal niet raar te vinden wat er allemaal gebeurt. Het is een heel stuk rijden. Het centrum van Londen is ongeveer een uur rijden. Eindelijk zet mijn vader de auto in een parkeergarage. We stappen uit en lopen de straatjes door. Bij een klein winkeltje wat naar rozen ruikt koop ik een stoere armband voor Floris, mijn vriendje. Blij met mijn cadeautje lopen we verder door de straten. Opeens besef ik waarom we hier zijn. Spullies voor school! Ik kijk naar het lijstje. Mijn ogen blijven hangen als ik 'toverstok' zie staan. Een echte toverstok! Opeens moet ik lachen. Ma kijkt me raar aan. "waar wil je dat we deze spullen halen?"  mam glimlacht. "De wegisweg." ik wil net vragen wat de wegisweg dan wel niet is, maar opeen sleurt mam ons mee. We lopen naar een klein cafeetje. De buitenkant is helemaal zwart. 'De lekke ketel', staat er op een versleten bord. We lopen naar binnen. Binnen is het donker en warm. Op de een of andere manier is het wel gezellig. Mama loopt naar de bar. Het lijkt wel alsof ze precies weet wat ze moet doen. Ik loop naar haar toe. Ze staat met de barman te praten. "Hallo Pete. Kan je... Zou je... Zou je voor ons de poort naar de wegisweg open kunnen maken?"  de gozer, (een jaar of 20), glimlacht. "Is dit nou de dochter van Ursula en Leobart  Mc. Fadell? En hun kleindochter?" mam knikt. "ja. Help ons alsjeblieft." ze kijkt ongeduldig. Pete loopt voor ons uit naar een klein hokje waar twee ijzeren prullenbakken staan. Hij trekt iets uit zijn zak en tikt op wat bakstenen. Opeens beginnen de stenen te verplaatsen en er verschijnt een poort. Vet! Mama bedankt Pete en met zijn vieren lopen we door de poort. Allemaal mensen in lange gewaden! Heksen en tovenaars? Langs het smalle weggetje staan allemaal winkeltjes. Ik kijk om en zie mama glimlachend naar me kijken. "Quirijne... Welkom op de wegisweg."

Rather be normalWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu