saudade' hyunin

0.3

Gözlerimi yavaşça araladığımda,nerde olduğumu kavrayamamıştım.Gözlerimi ovuşturduktan sonra nerde olduğumu anlamaya çalışmıştım.

Bir yatakta yatıyordum, desenli pembe bir yorganı vardı. Ve odada birde sandalye vardı.

Onun dışında hiç bir şey yoktu. Oda da göz gezdirdikten sonra,içime gelen ürpertiyle gözlerim dolmuştu.

Nerdeydim?

Jisung ve Seungmin hyung endişelenmiştir,onları istiyordum. Gözlerimden yaşlar akmaya başlayınca sesimin çıkmaması içim dudağımı ısırmaya başlamıştım.

Fakat ağzımdan kaçan ufak hıçkırığa engel olamamıştım. Hıçkırmamla kapının açılması bir olmuştu.

Hızla yorganı kafama kadar çekip,cenin pozisyonunda ağlamaya devam etmiştim.

Yorganın yavaşça üstümden çekildiğini hissettiğim de , göz yaşlarım daha hızlı akmaya başlamıştı.

Yorganın tamamen açılmasıyla,gözlerimi sımsıkı yummuş olacakları beklemeye başlamıştım.

Saçlarımın arasında hafifçe gezinen parmaklarla gözlerim yavaşça açılmıştı.

Karşımda gördüğüm kişiyi,hayatım boyunca görmemiştim.

Kimdi bu adam ?

Ve benden ne istiyordu?

Hiç bir şey yapmadığıma emindim, karıncaya bile zarar veremezdim ki ben.

Ona ne yapmış olabilirdim?

Jisung Hyung ve Seungmin Hyung onlara ihtiyacım vardı şu an. Onlara sarılmam lazımdı. Ama şu durumda imkansız gözüküyordu.

Daha fazla dayanamayarak ağlamamak için dişlediğim dudaklarımı serbest bırakmıştım.

Ağzımdan kaçan hıçkırıkların sonu gelmeyecek gibi hissediyordum.

"Hey! Ağlama lütfen"

Adamın konuşmasıyla muhtemelen kızarmış olan gözlerimi ona çevirmiştim. Ne bekliyordu? Kaçırılmıştım. Kalkıp göbek atmamı falan beklemiyordu herhalde.

"Ben bir şey yapmadım. Yemin ederim yapmadım lütfen bırak beni"

Titreyen sesimle birlikte araya karışan hıçkırıklarımla zar zor bir cümle kurduktan sonra ellerimle sızlayan gözlerimi ovuşturmuştum.

Yatakta oturur hale geldikten sonra,karşımda ki adını bile bilmediğim adama yalvaran gözlerle bakmaya başlamıştım.

Elini saçımdan çekip konuşmaya başlamıştı.

"Üzgünüm benden her şeyi isteyebilirsin,senin için her şeyi yaparım. Fakat bu olmaz."

Dedikleriyle birlikte dudaklarım büzülmüş,gözlerimden tekrardan yaşlar akmaya başlamıştı.

Ellerini yanaklarıma getirip nazikçe göz yaşlarımı silmeye başladığında kafamı geriye çekmiştim.

Bu hareketimle kaşlarını hafifçe çatıp ayağa kalkmıştı.

"Şimdilik gidiyorum,kaçmaya çalışma. Çalışsan dahi başarılı olamazsın."

Bir kaç adım attıktan sonra, omzunun üstünden bakıp konuşmaya başladı.

"İstediğin bir şey olursa,çekinmeden kapıdakilere söyle"

Ardından cevap vermeme izin vermeden odadan çıktı ve kapıyı kapattı.

Selam eheheh
Bu bölüm çoook kısa oldu geçiş bölümü gibi bir şeydi.
Umarım beğenirsinizzz