Biliyor musun az az yaşıyorsun içimde
Oysaki seninle güzel olmak var
Örneğin rakı içiyoruz, içimize bir karanfil düşüyor gibi Bir ağaç işliyor tıkır tıkır yanımızda Midemdi aklımdı şu kadarcık kalıyor.
Sen karanfile eğilimlisin, alıp sana veriyorum işte
Sen de bir başkasına veriyorsun daha güzel O başkası yok mu bir yanındakine veriyor Derken karanfil elden ele.
Görüyorsun ya bir sevdayı büyütüyoruz seninle
Sana değiniyorum, sana ısınıyorum, bu o değil Bak nasıl, beyaza keser gibisine yedi renk
Birleşiyoruz sessizce.
Edip Cansever
Gözlerimi zar zor aralamıştım. Tahir fark etmiş olacak ki heyecanla ellerimi bıraktı ve iki miniğimizin fotoğrafını eline aldı.
Ah tabi ya ameliyata girmeden önce söz vermişti, uyanır uyanmaz çocuklarımızı göreceğime dair. Takılı olan maskeyi indirdim. Hissettiğim yorgunlukla burukça gülümsedim.
"Te-teşekkür ederim"
Elindeki çerçeveleri kenara koyup ellerimi tuttu.
"İyi misin Nefesim."
"Yorgunum sadece, bir de susuz."
Masanın üzerinde duran şişeden pet bardağa su doldurup dudaklarıma yanaştırdı, bir eliyle de ensemden destek vermişti. İçebildiğim kadar içip kafamı yastığıma koydum.
"Ben şey yapayım doktoru evet doktoru çağırayım. Tabi nasıl aklıma gelmedi bu ben geliyorum güzelim bekle."
Şapşal sevdiğim. Eli ayağına dolaşmıştı heyecandan. Kaç gündür uyuyordum kim bilir. Birazdan olacakları beklerken içime kara bulutlar çökmüştü.
Kısa süre sonra Tahir ve Haluk hoca içeriye girdi.
"Kızım nasılsın, her hangi bir şey var mı?"
Haluk hocanın sormak istediğini anlamıştım. Bu ameliyatın geçici veya kalıcı izler bırakabileceğini biliyordum. Genelde hafıza kaybı ya da güç kaybı yaşanıyordu. Tahir'e bakıp iç çektim.
"Hocam hafızam yerinde her şeyi hatırlıyorum ancak ben"
"Sen, sen ne Nefesim iyi misin?"
"Tahir sakin ol lütfen. Ben bacaklarımı hissetmiyorum."
Evet uyandığımdan beri belden aşağımı oynatamıyordum, Tahir'e belli etmek istememiştim ben ameliyata girerken bu riski biliyordum ama ona söylememiş, söyleyememiştim.
"Nasıl, nasıl olur bu... Haluk Bey bir şey söyleyin neden hissetmiyor?"
Haluk hocaya fırsat vermeden ben konuştum çünkü biliyordum şu an benden başkası sakinleştiremezdi onu.
"Tahir sakin olur musun?"
"Nasıl olayım güzelim? Sen...sen tepki vermedin"
Tahir anlamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yüreğimdeki İki Melek
Dla nastolatkówAnne oldum ben, evlatlarıma dokunmadan anne oldum. Ama anne olduğumu haykırmaya gücüm ve ömrüm yetmeyecek. ~~~~~~~~~~~~~~ Anne olmak; Ne yapacağınızı çoğu zaman bilememektir. Kıyamamaktır. Vazgeçiştir. Hem de her şeyden. Daha çok can yakmamak için...
