Yiğit, elindeki flaşı açık telefonu ışığı asansörün tavanına vuracak şekilde yere bıraktıktan hemen sonra elleri yanaklarımı kavrayarak, "Hadi Eylül, derin bir nefes al."
Kulaklarım uğulduyor, görüş alanım arada bir netleşip bulanıklaşıyordu. Kendim...
Elif, yüzündeki bariz şaşkınlıkla bana bakarken, içimde harlanan sabırsızlığa engel olamadım. Az önce ağzımdan çıkan cümleyle onu nasıl bir şaşkınlığa sürüklediğimin de geç de olsa fark edebilmiştim ancak ona ulaşmam için Elif'in yardımına ihtiyacım vardı. Sorumu sanki doğru anlayıp anlamadığını teyit etmek istercesine tekrarladı. "Abimin numarasını mı istiyorsun? Tabii, evet. Hemen vereyim."
Şaşkınlığını kısa sürede atlatıp yüzüne yerleşen kocaman gülümsemesiyle hemen elini pantolonunun ön cebine attı. Birkaç kez cebinde parmaklarını oynatarak çıkardığı telefonunun ekran kilidini hızlı olmaya çalışarak açarken, 'Abim' yazısına dokundu ve telefonu sanki benim olan bir şeyi daha önce ödünç almış şimdi ise sahibine yani bana tekrar veriyormuş gibi sıkıca elime tutuşturdu.
Abisinin telefonu numarasını almak istediğim için beni yanlış anlamış olmalıydı.
Yine de herhangi bir açıklama yapmak istemedim. Önceliğim borcumu ödemekti.
Elleri ile yanaklarına yelpaze yapmaya başladığında dudaklarımı birbirine bastırarak gülümsememi saklamaya çalıştım ama ne kadar başarılı olduğumdan pek emin değildim. Dalgalı saçlarını ensesinde toplayıp bir sağ, bir sol omzuna atarken sanki abisinin değil de onun telefonunu istemişim gibi büyük bir heyecanla hareket ediyordu. Bu hali fazlasıyla sevimliydi. "İşin bitince, yani numarayı alınca kendi numaranı da bana kaydeder misin lütfen?" Başımı kısaca sallayarak onu onayladığımda elindeki telefonu alıp diğer elimle de kendi cebimdeki telefonumu çıkardım.
Ekran kilidini açıp hızla numaraları kendi telefonuma tuşlarken üstten bildirim paneli açıldı ve yeni bir mesaj geldiğini belirten o ses aramızda yankılandı. Hiç adetim değildir ancak refleks olarak değdirdiğim gözümü çekemeden kısacık mesajı okumuş bulunmam içimde bir yerlerde utançla kıvranmama sebep oldu.
Gönderen; Abim • Herkes iyi mi ? (Şimdi)
Mesaj Yiğit Bey'dendi. Muhtemelen Elif'in endişeli sözlerinden dolayı merak etmişti ve beni direkt soramayacağı için genelleme yaparak bu mesajı atmayı tercih etmişti. Mesajı görmezden gelip numarasını gözden geçirdim. Kendi numaramı Elif'in telefonuna hızla tuşladığım sırada bir mesaj daha geldi ancak bu sefer gözlerime ve irademe sahip çıkarak yanlış olan bu davranışı yapmaktan kaçındım. Kendimi kaydederek bildirimi okumadan telefonu hızlıca Elif'e uzattım.
"Teşekkür ederim. Küçük bir fatura meselemiz var, numarasını bunun için istedim. Beni yanlış anlamanı istemiyorum."diye mırıldandım kendimden emin bir sesle. Doğru olan da buydu, sonuçta ondan hoşlandığım ya da onu beğendiğim için numarasını kovalamıyordum. Beni dikkatle dinlerken kafasını sallıyor, gözlerini kırpıştıyordu ama dudağının kenarındaki o minik kıvrılma ne yazık ki o an için gözümden kaçmamıştı.
