Yiğit, elindeki flaşı açık telefonu ışığı asansörün tavanına vuracak şekilde yere bıraktıktan hemen sonra elleri yanaklarımı kavrayarak, "Hadi Eylül, derin bir nefes al."
Kulaklarım uğulduyor, görüş alanım arada bir netleşip bulanıklaşıyordu. Kendim...
Elif ile içtiğimiz üçüncü kahvenin ardından birkaç saat önce oturduğumuz masanın başımdan ayaklanmıştık. Uzun sayılabilecek bir zaman diliminde ders çalıştığımız ve kendimizi ödüllendirmek için bir film seyretmiş ardından da başrollerin arasında yaşanan aşka hayran kalıp bu hayata izlemeye geldiğimizi söyleyerek odalarımıza ayrılmıştık.
Yatmadan hemen önce yarın için yaptığımız plana yengem ve Selma teyzeyi de dahil etmiş, onların seveceği birkaç yeri de gidilecekler listemize eklemiştik.
Bu sefer geçen geceki gibi hazırlıksız değil tamamen hazırlıklı gelmiştim. Koyu yeşil, bol ve önden düğmeli saten geceliklerimi üzerime geçirerek yatağa uzanırken birkaç gün önce soluduğum parfüm kokusunun güzelliği ile uykuya dalmam çok da uzun sürmemişti.
Sanırım... Buraya alışıyordum.
•••
|Yiğit Efe Soyaslan|
Yiğit, aylardır büyük bir titizlikle üzerinde çalıştığı büyük otel projesini tamamlayıp sahiplerine teslim ettikten hemen sonra bir sonraki uçağa bilet ayarlayarak toparlanmış ve hiç vakit kaybetmeden ailesinin yanına, evine dönmüştü. Her ne kadar yorgun olsa da yol boyunca uyumamış, fuar boyunca bir-iki saat dışında bir türlü adam akıllı dinlenememişti. Şu an için tek isteği eve gidip birkaç saat kesintisiz uyumak ve sabah annesinin ellerinden güzel bir kahvaltı etmekti.
Eve vardığında saatin gece 04.19'u gösterdiğini fark ettiğinde anahtarlarını cebinden çıkararak yavaşça kilide soktu. Annesi babasının vefatından bu yana seslere ve hareketliliğe karşı fazlasıyla duyarlılaştığı için ekstra bir çaba sarf etmesi gerekmişti ama başarmıştı. İçeriye sessizce girebilmişti.
Eğer fuardan dönmüş ve onları çok özlemiş olmasaydı şu anda gidip ofisinde de uyuyabilirdi ama evindeki yatağını da ailesini de çok özlemişti ayrıca sabah kalktıklarında ve kendisini gördüklerinde verecekleri tepkiyi de çok merak ediyordu. Normalde pek sürpriz yapan bir adam değildi ancak her şeyin bir ilki vardı...
Yavaş ve sessiz adımlarla merdivenleri tırmanarak odasının önüne vardığında kapıyı ses çıkarmadan, dikkatlice araladı ve aynı yavaşlıkla kapattı. Elleri direkt üzerindeki ceketi ve kravatı yatağın kenarına atarken parmakları seri hareketlerle gömleğinin düğmelerini çözmeye başladı. Kemerine giden eli bir süre sonra hem ondan hem de pantolonundan kurtulduğunda rahat bir nefes aldığını hissetti.
