Bakugo'nun Pandası

22. Uzak Kalma

Bir kaç gün babamla konuşmadık. Zaten o birkaç günden sonra da okul tekrara başladı ve biz yine yurda döndük.

Okulun ilk günü Bakugo ile hiç konuşmadım. Onu uyarmama rağmen geldi beni öptü ve onun yüzünden ailemle aram kaç gündür bozuk. Okul bitince yurda dönerken Bakugo beni yalnız yakalamasın diye özellikle kızlarla grup halinde yürüdüm. Etrafa baktığımda da hep benim etrafımdaydı. Benimle konuşmak için fırsat kolladığını hissettim. Yurda varınca koşarak odama çıktım. Sırf Bakugo ile görüşmemek için bütün akşam odamdan çıkmadım.

Ertesi gün de aynı taktikle hep kızlarla takıldım. Dersler bitince çantamı toplayıp çıkacakken Mina bana seslendi.

Mina: Oi Kaori-chan, beni bekle! Henüz işim bitmedi.

Kaori: Bekliyorum...

Mina yavaş yavaş eşyalarını toplarken sınıfta sadece ikimiz kalmıştık. Mina hazır olunca sınıfın kapısından çıkarken Bakugo yolumu kesti. Mina da beni aldırmayıp gitti. Kesin bunu planladılar yoksa Mina en azından bir şey söylerdi. Gözlerimi Bakugo'dan kaçırarak konuştum.

Kaori: Yolumdan çekil lütfen...

Bakugo: İki gündür benden kaçıyorsun, fark etmedim sanma.

Kaori:...Beni yalnız bırakır mısın..?

Bakugo: Bir sorunun olduğunda içine atmak yerine benimle paylaş-

Kaori: Paylaşsam noluyor ki?! Uyarılarımı dikkate alıyorum musun ki?!

Bakugo: Yoksa... ailenle mi sorun yaşadın-

Kaori: Tabii ki ailemle sorun yaşadım! Onların üstüme fazla düştüğünü sana kaç kez söylemişimdir! Ayrıca seni yolda da uyarmıştım düzgün davran diye ama sen..!

Bakugo: Biraz abartmadın mı? Bir süre sonra düzelir-

Kaori: Dışarıdan bakınca böyle görünüyor demek! Şu hayatta ait olduğumu hissettiğim tek yer ailemin yanı! Bazen kendimi oraya ait bile hissetmiyorum... Tek yanımdaki insanlar onlarken... onlarla aramın bozulmasından o kadar korkuyorum ki...

Bakugo: Ben... böyle hissettiğini bilmiyordum-

Kaori: Beni dinleseydin şu an bu olmazdı aptal!! Bir şey diyorsam bir bildiğim vardır!!!

Bir şey demeden sadece bana sarıldı. Sanırım nihayet suçlu olduğunu anlamıştı.

Kaori: ...Biraz yalnız kalsam iyi olacak... (*Bakugo ya sarılmadan onu hafif iterek yoluna devam eder*)

Bakugo'nun sarilmasina karşılık vermedim ve onu hafifçe iterek yoluma devam ettim. Hızlıca yurda gidip üstüme rahat bir şeyler giydim ve ıssız arka bahçeye çıktım. Düşündüm de... Acaba gerçekten abartıyor muydum? Ya da fazla mı kapris yaptım? Ama hayır, böyle hissetmem normal... Sonuçta hayatta sahip olduğum tek kişiler onlar...

Başım ağrımaya başlayınca yurt odama döndüm. Bütün akşam baş ağrısı çektim ve gece de pek uyuyamadım. Sabah olunca baş ağrısına bir de mide bulantısı eklendi. Regl dönemim falan mı geldi diye takvimime baktım ama yok, henüz zamanı değildi. O zaman bu lanet baş ağrısı ve bulantı da nereden çıktı?!

Kendimi kötü hissetsem de kendimi zorlayıp okula gitme kararı aldım. Uniformamı giyip aşağıda ortak salonda toplanan kızların yanına indim. Ben gelince herkes bana garip garip baktı nedense...

Kaori: Bir şey mi oldu? Niye öyle bakıyorsunuz?

Tsuyu: Kaori-chan iyi misin? Hasta gibi görünüyorsun...

Kaori: Biraz başım ağrıyor ama iyiyim.

Uraraka: Kötüysen bugün okula gelmeyip dinlen istersen.