It is saturday in the morning. I decided to go home, kase namimiss ko na din sila Mama at Papa.
I didn't text them or anything. Kase gusto ko silang isurprise.
Naligo ako sandali, at nag breakfast. Mamayang tanghali pa ako pupunta sa bahay, kaya napa desisyonan kong bumili muna nang groceries para ibigay ko sakanila. Ewan ko gusto ko lang sila bigyan.
Tumunog yung cellphone ko kaya, kinuha ko kaagad sa bag ko.
From: Keiffany
Free kaba ngayon? Arat mag mall tayu, ang boring ko dito eh :(
To: Keiffany
Sorry bhie, uuwi kase ako ngayun sa bahay, bukas nalang ok ba?
After 10 mins, nagreply na sya. Ang tagal, galit ba sya?
From: Keiffany
Sorry late reps, nagpaload muna ako hahaha lol, naubusan eh, sige bukas nalang.
Hindi ko na sya nireplyan kase saktung nakaabut na ako sa isang convenient store. Kumuha lang ako nang cup noodles, mga palaman, canned foods at frozen foods.
"Okey na siguro ito 'no?" I said in my mind.
Pagkatapos, binayaran kona lahat, at umuwi muna sa apartment para magbihis nang damit at kumain. Pagkatapos kong gawin lahat yun, kinuha ko na ang bag ko at ang mga na groceries ko kanina. Tapos ni-lock na yung pinto ng room ko.
Pumara na ako nang taxi, sinabihan ko ang driver sa eksaktong lugar na pupuntahan ko. Tumango naman sya.
"Dito lang po Manong" sabi ko sa driver.
Inabot ko kaagad yung bayad ko, at bumaba na.
Finally, 'andito na ako. Medjo na-bagohan ako sa paligid dito. Matagal na din akong hindi naka punta dito, nakakamiss.
I pressed the doorbell, may doorbell kami kahit maliit lang bahay namin haha.
Agad naman akong pinagbuksan nang isang katulong namin.
I smiled at her.
"Oh hija, 'andito ka pala" aniya.
I hugged her tightly "Nanay Sally, I miss you"
"Pasok ka hija, ang init d'yan. Tara na"
"Whoa" nilibot ko ang sarili ko sa bahay.
Ang laki na nang pinagbago ng bahay namin. Yung color green naming pader noon, ngayon ay white na. Marami na ding halaman nakapalibot, unlike before. May mga paintings na din, which is very soothing in the eyes.
"Nay saan nga pala sina Mama?" tanong ko kay Nanay.
"Ah hija, lumabas muna sila may binibili ata. Mamaya nandito na sila, kain ka muna"
"Wag na ho, kumain na ho ako sa apartment ko"
"Ah ganoon ba? Sige hintay ka lang muna dyan ah"
Tumango lang ako.
After a couple of minutes, may sasakyang naka parada sa labas nang bahay namin. Nandiyan na sila.
"Ma, Pa" agad naman akong tumakbo patungo sa kanila.
"Oi anak nandito ka pala, bakit hindi ka man lang nag text o kung ano?" tugon ni Mama at niyakap ako.
"Gusto ko isurprise kayu"
"Kumain kana, anak?" tanong ni Papa sakin.
"Tapos na, may dala pala akong groceries para sainyo po" kinuha ko ang isang plastic bag at inabot ko sa kanila.
YOU ARE READING
Tranquility
Teen Fiction"It only takes a book to find my love at first write." Leurica Layne Laruda. A girl who loves to writes. Whenever she writes, she is in peace. She creates her little paradise, her own world, on a book itself. Is she able to continue her dreams?
