Karanlık Zihinler / ASKIDA

16. Bölüm : Kan Bağı

Tamam. Ciddiyim. Bu kadarı fazla... Gerçekten fazla...

Kocaman olmuş gözlerimi bir kez bile kırpmadım. Ya... Ya hayal görüyorsam? Ya gözlerimi kırpınca giderlerse?

Ağlamam gerekiyordu sanırım şu anda. Mutluluktan ağlamam gerekiyordu. Ama hayır, içimden ağlamak gelmiyordu. Sadece... Bir tür şoktaydım sanırım.

"Siz... Siz..."

"Merhaba, Zoe."

Dedi gülümseyerek annem. Kolunda babam ve arkasında tanımadığım diğer kişiler vardı.

"Nasıl?"

Dedim fısıltıdan farksız sesimle. Duyduğundan şüpheliydim ama cevap verdi.

"Zihin... Her şey zihinle alakalı, Zoe."

Annem gibiydi ama annem değildi sanki. Bana bakarken gördüğüm o şefkat yoktu. Ya da babamın sevgi dolu bakışları yoktu.

"Kimsiniz siz?"

Dedim kaşlarım çatılırken. Annem ve babam böyle bakmazdı.

"Biz senin anne ve babanız, Zoe. Ama dediğim gibi... Her şey zihinle alakalı."

Ne dediğini anlayan varsa bana da anlatabilir mi? Çünkü hiçbir şey anlamıyordum.

"Ben... Anlamıyorum, anne. Neden böyle bakıyorsunuz? Baba? Neden bahsediyor, annem?"

Baba bana doğru geldi ve kollarını iki yana açtı.

"Özlemedin mi bizi, kızım?"

İçimdeki sarılma dürtüsünü yok saydım. Neler olduğunu öğrenmem gerekiyordu.

"Hayır!"

Dedim keskin bir sesle. Aslında deli gibi özlemiştim ama... Aması vardı işte.

Kollarını indirip soğuk bir şekilde güldü.

"Böyle yapacağını tahmin etmiştim."

Şu anda hiçbir şey anlamıyor olan bir tek bendim sanırım.

"Zihnin ile oynayan anne ve babandı, Zoe. Onların ölmesini düşünmenş sağlayan yine onlardı. İçindeki güçlerinün açığa çıkması için öfkeli ve kana aç olmak zorundaydın. Tüm o sevgi gösterileri... Hepsi birer oyundu. Onların ölümü ile büyük bir boşluğa düşman için. Bu yüzden beni kullandılar. Seni aldattığını düşünmeni istediler. Ve sonra beni öldürmeni... Tahmin edemedikleri şey benim de farklı olduğumdu. "

Bana gülümseyen annem, saçlarımı okşayan babam, alnımda öpenler onlar değil miydi? Hepsi bir zihin oyunu muydu?

Sırf güçlerim açığa çıksın diye bana tamamiyle yalan bir hayat mı yaşatmışlardı? Bu yüzden aşık olduğum kişiyi öldürmemi istediler, öyle mi?

Güçlerim için acı çekmeme izin verdiler. Benim hiç ailem olmamış ki...

Hiç tatmamışım mesela baba sevgisini. Hiç saçımı okşamamış, babam. Annem hiç sevgiyle taramamış saçlarımı.

Hepsi... Hepsi sadece bir zihin oyunuymuş.

İçimden bir şeylerin kayıp gittiğini hissettim. Kalbimin binbir parçaya ayrılıp söküldüğünü hissettim.

"Sadece kan bağın olanlar zihnin ile oynayabilirdi. Güçlerin ortaya çıksın diye biz yapmamız gerekeni yaptık, kızım."

Dedi babam. Sözler beni daha da yaralarken sendeledim. Yanımdaki koltuktan destek alırken bir şeyler demek için ağzımı açtım ama tek kelime çıkmadı.