Matematik çalışmak benim için hiç bu kadar eğlenceli olmamıştı. Gayet iyi anlıyordum. Aidan ile birlikte çalışmak aldığım en doğru karardı sanırım.
"Tamam çıktı işte, 25'le de 5x 'i eşitleyeceğiz. Cevap =5"
Biz ders çalışırken annesi bize kurabiye getirmişti. Onlardan bir tanesini alıp yemeye başladım. Önümdeki test kitabına bakıyordum. Sanırım şu soruyu artık çözebilirdim.
Saçlarımın önüme gelip durmasından dikkatim dağılıyordu. Kalemliğimden aldığım bir kalemle saçımı topladım. Çok çirkin görünmediğimi umuyordum. Çaktırmadan telefonumun ekranından kendime baktım. Fena değildi. Dikkatimi tekrar test kitabıma yönelttim.
Soruyu çözememiştim, açıkcası bu duruma çok da şaşırmadım. Kafam matematiğe basmıyordu. Oflayarak kafamı kaldırdığımda Aidan'la göz göze gelmiştik. O beni mi izliyordu yani soruyla cebelleşirken? Kim bilir nasıl görünüyordum?
"Yapamadın mı?"
"Yapamadım, bir de sen bakar mısın lütfen?"
"Tabiki, yaklaş bakalım."
Sandalyemi onunkine yaklaştırıp test kitabını önümüze koydum.
"Hımm, bak şimdi şu bölümden başlayalım."
...
"Cevap B çıktı. Anladın mı?"
"Evet, çok teşekkür ederim."
"Rica ederim."
Çok yakın duruyorduk. Onun uzaklaşmayacağını anladığımda biraz kenara kaydım. Soruyu çözmeye başladığımızdan beri kalbim o kadar hızlı atıyordu ki. Duymasından endişe etmiştim.
"Gel şu soruyu da çözelim sonra mola verelim."
Molaya çabucak kavuşmak için hemen soruya odaklandım. Biraz daha çalışırsak hepsini birbirine karıştırmaktan korkuyordum.
Soruyu çözdüğümüzde ikimizde rahat bir nefes verip geriye yaslandık.
"Mola zamanı!"
Gülerek o da söylemişti :
"Mola zamanı!"
Telefonumun çalmasıyla ekrana baktım. Arayan Lamia'ydı. Bayadır konuşmuyorduk.
"Efendim?"
"Oooo! Bu yanımda biri var saçma sapan konuşma sakın knk telefon açışıydı!"
"Aynen knk."
"Kim var yanında kız?"
"Eeee, hiç inanamayacağın biri."
"Sanırım şu an söyleyemiyorsun."
"Aynen. Kanka seni eve geçince arayayım mı?"
"Okey. Aramayı unutma ama çok merak ettim lan."
"Tamam canım, görüşürüz."
Telefonu kapatıp, gülerek masaya koydum. Deliydi bu kız.
"Evet ne yapmak istersin."
Aidan 'ın sorusuna düşünüyormuş gibi yaptım.
"Hımm, tabiki bana şarkı söylemeni!"
"Tamam, ama bekle gitarımı akort etmeliyim."
Gitarının yanına ilerleyip onu astığı yerden almıştı. Telleri ayarlarken hayran bir şekilde onu izliyordum. Oturduğum sandalyeden kalkıp yanına ilerledim. Yayınlarını açtığı yerdeki masaya yaslandım.
"Bak hata yapabilirim çok heyecanlandım."
"Ben senin ağzından çıkan tek şarkı sözüne razıyım. Heyecanlanmana gerek yok." diyip gülümsedim.
Burada olmak bir çok kızın hayaliydi ve ben buradaydım. Ne kadar şanslı olduğumu farketmemi sağlamıştı bu düşünce.
"Hazır mısın?"
"Mükemmel sesini duymaya mı? her zaman!
Gülerek sandalyesine oturmuştu. Asla önceden tahmin edemeyeceğim şey gerçekleşti o anda. Aidan'ı canlı bir şekilde dinliyordum. En büyük hayallerimden olan bir şey gerçekleşiyordu. Bana bir hafta önce böyle böyle olcak deseler hayatta inanmazdım.
Büyüleyici sesiyle bana bakarak şarkı söylüyordu:
"Senin için"
For you
"Ama beni henüz bırakma"
But don't leave me yet
"Boynumda nefesinle ilgili çok rahatlatıcı bir şey var"
There's something so comforting about your breath on my neck
"Daha ne kadar dayanabilirim?"
How much more can I stand?
"Burada sensiz ne kadar yalnız olduğunu bilmiyorsun dostum"
You don't know how lonely it is without you here, my friend
"Bu yüzden sabaha kadar bekle"
So just wait till morning
...
Benim için söylediği şarkıdan sonra sayısız övgümün ardından tekrar matematik çalışmıştık. Ardından saat ilerlediği için bende eve geçmiştim. Gerçekten mükemmel bir akşam geçirmiştim.
Eve geldiğimde biraz babamlarla oturup odama çıktım. Lamia'yı aramalıydım.
"Alo?"
"Selam, hayatım!"
"Anlat bakalım kim vardı yanında? Dökül hemen anca sabrettim şu saate kadar."
"Önce bir yere otur ve bir bardak su iç."
"Lan çıldırtma beni anlat hadi."
"Tamam, tamam. Yanımda Aidan vardı."
"He amk ben de Johnny Depp ile yemekteydim."
" Kanka Aidan bizim okula geldi. Bayadır konuşmadığımız için anlatamadım."
*bir fotoğraf gönderdin.*
"İnanmıyorsan git WhatsApp 'a bak."
Aradan geçen bir dakikanın ardından kulağımı sağır edecek yükseklikte bir çığlık gelmişti telefonun diğer ucundan.
" İNANMIYORUM! BU AİDAN!"
"Ben de öyle diyorum da inanmıyordun."
"Beni hemen tanıştır onunla!"
Tam cevap verecekken sözümü kesmişti.
"Lan sen akşam akşam ne yapıyordun onla! Teyze olcam! İnanmıyorum bu dünyadaki en iyi teyze olmak için çok çabalayacağım! Teşekkürler Allahım!"
"Ders çalışıyorduk ya. Valla bak!"
Aradan geçen bir iki saatin ardından Lamia'yı sadece ders çalıştığımıza ikna edebilmiştim. Biraz daha konuştuktan sonra telefonu kapattık.
Çok yorgun olduğum için hemen yatağa girdim. Harry'nin bana verdiği romanı okumaya başladım. Biraz okuduktan sonra kendimi uykunun kollarına teslim ettim.
Helloo nabersiniz? Dershaneden çıkar çıkmaz yazdım bölümü. Umarım beğenirsiniz. Malum benim yazılılarım başlıyor. Gidiyim matematik çalışıyım :'( Oy ve yorum atmayı unutmayın! Sizi seviyorum. Kendinize iyi bakınn görüşürüz. 🐭💖🥺
