Bardan çıktığımızda tek yaptığım Aidan'a yaslanmış baygın baygın etrafa bakmaktı. Aidan 'ın kapşonu takılı olmadığı için etrafımızı geniş bir hayran kitlesi sarmıştı. Artık yapacak bir şey yoktu. Zaten düşününce artık saklamak da istemiyordum. Bizi düşünme zamanı gelmişti. Biraz geç de olsa...
Zar zor arabaya bindiğimizde hala etrafımızda flaşlar patlıyor ve insanlar Aidan'a sesleniyordu. Ona döndüğümde biraz gergin olsa da gülümsediğini gördüm. Rahat bir nefes alıp arkama yaslandım. İçtiğim alkol kanıma karışırken gözlerimi kapattım.
~~
Keskin bir baş ağrısıyla uyanmıştım. Yataktan doğrulduğumda dün gece olanlar çoktan aklıma nüfus etmeye başlamıştı. Soluma döndüğümde yanımda uyuyan Aidan'ı farketmiştim. Ona doğru yaklaşma içgüdüme engel olamayıp yüzünü incelemeye başladım.
Hafif kaşları çatık bir halde uyuyordu. Yanağındaki benler dikkatimi çekince dayanamayıp narin bir öpücük bıraktım. Dudakları kıvrılınca uyanık olduğunu ve bana rol yaptığını anlayıp yataktan kaçmak için harekette bulundum. Ama o çoktan beni yakalamıştı.
Kendimi onun altında bulmamla dudağıma değen dudaklarını hissetmem bir olmuştu. Kendimi bir rüyada gibi hissediyordum. Gözlerimi kapatıp ona teslim oldum.
Ayrıldığımızda dağınık saçları ve o şirin gülümsemesiyle çok tatlı görünüyordu. Elimi saçlarının içinden geçirip oynamaya başladım.
"İyi uyudun mu?"
"Hıhımm."
"Hadi gel kahvaltı yapalım."
"Hayır, burda kalalım. Önceden sana dokunmak benim için çok zordu. Ama artık bunu yapabiliyorum."
Ağzımdan dökülen sözcükler yüzünden utanmıştım. Bakışlarımı ondan kaçırıp odanın içinde gezdirmeye başladım. Burda olduğumuza hala inanamıyordum.
"Tamam o zaman burda kalalım." diyip yanıma uzandı.
"Aidan?"
"Efendim."
"Biz senin odandayız."
"Evet"
"Annen, baban?"
Gözlerimi faltaşı gibi açarak hızla yataktan doğruldum. Aidan ise sadece gülüyordu.
"Merak etme geldiğimizde sen çoktan uyuyordun. Kıyafetlerini de annem değiştirdi, ben değil. Gerçi kıyafetlerini değiştirirken uyanmıştın."
Bakışlarım hızla üzerime kayarken ağzımdan bir inilti kaçmıştı. Üzerimde Aidan'ın bir t-shirtü ve kısa bir şortu vardı. Ayağa kalkıp ne yapacağımı bilemez bir halde sağa sola baktım. Üzerimdekiler fazlasıyla bol geldiği için şortum düşme tehlikesi geçiriyordu.
Dışarıdan gelen sesle ikimizde dikkat kesilmiştik.
"Aidan kalktınız mı? Hadi kahvaltı hazır!"
"Yemin ediyorum utancımdan oturup ağlayacağım. "
Aidan pişkin pişkin sırıtarak yanıma gelmişti.
"Utanma canımm. Sadece annem üzerini değiştirirken beni ne kadar çok sevdiğini ona anlatıyordun."
Suratımı ekşiterek elimle yüzümü kapatmıştım. Elimden tutup beni odadan çıkardığında ciddi ciddi nasıl intihar etsem diye düşünüyordum. Aşağı indiğimizde annesi bizi gülümseyerek karşılamıştı.
"İyi uyudunuz mu?"
"Evet anne."
Yanaklarımın artık kırmızı olduğuna emin olduğum için ellerimle kapatma ihtiyacı duymuştum.
"Alanis sen?"
"Evet efendim. Her şey için teşekkür ederim. Ve özür dilerim."
Gülümseyerek bana dönmüştü.
"Özür dilemene gerek yok. Artık sen de ailedensin."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aidanrgallagher: İster kabul edin ister etmeyin o benim sevgilim🤭
13.980 beğeni 9.856 yorum
Alanisisfunky: Birtanemm ❤️
Aidan_ship_Alanis: Mutluluktan ağlıyoreeee 🥺🤧😭
Fulya: Yakın zamanda ayrılırsınız kesin 🙄
Aidanrgallagher : @Fulya Sesini kessen iyi olur 🤗
Aidyyfan: Sen neyle veya kimle mutluysan bizede senin için mutlu olmak düşerr😻
Evett bitanelerimm💖. Kitabımızınn sonuna geldikk. Benim için cidden özel bir kitaptı. Yazmak çok mutluluk vericiydi. Umarım beğenmişsinizdir.😽 Sizlerden gelen destekler, yorumlar benim için çok önemli ve gaza getirici oldu. Bir çok kez kitabı bırakmak istedim ama sizler için bırakmadım.🥺 Belki başka bir kitapta tekrar buluşuruz. Sizleri çok seviyorum 🥰Kendinize çok iyi bakın. Kocaman öpüldünüz... 🥰😘Sizleri çok özleyeceğimmm🥺
