Someone Like Me | Nayeon × Kyungsoo

7.Bölüm

Bugün gökyüzüne bakmak bile huzur vermemişti bana. Derin bir nefes verip boş sınıfa döndüm. Öğle arasında olduğumuz için herkes çıkmıştı sınıftan. Ben aç değilim. Ayrıca insan içine girmek de istemiyorum. İki günde yeterli dozda dalga geçilmişti benimle.

Dün sınıftan hiç çıkmamıştım. Okul bittiğindeyse tamamen boşalana kadar sınıfta beklemiş, ondan sonra çıkıp gitmiştim.

Bu sabah ise herkesten önce gelmek için alarmı yarım saat erkene kurmuştum ama gece uyuyamadığım için onu kapatıp tekrar uyumuşum. 2. alarmı da duymamışım annem gelip uyandırmasa kalacaktım öyle. Kesinlikle daha iyi olurdu ama.

Bahçede ve koridorda yürürken "dün Kyungsoo ile gelmişti bugün yalnız." ya da  "Kyungsoo'nun bununla işi bitti heralde." tarzı cümleler kurup kahkahalarla gülen bir sürü kişi olmuştu.

Öğle arası olduğu için herkes ya kantinde, ya da bahçede takılırdı. Bu yüzden gidip tuvalet ihtiyacımı giderebilirim en azından ayıptır söylemesi dün tutmaktan patlayacaktım neredeyse.

Yine de kimseyle karşılaşmamak adına kısa sürede ihtiyacımı giderdim ve çıktım hemen. Koridorda kimse olmadığı için rahat olabilirdim. Sakin adımlarla sınıfıma doğru yürümeye başladım.

Hiç beklemediğim bir anda Kyungsoo sınıfından çıkmıştı. O da beni koridorda görmeyi beklemiyordu anlaşılan en az benim kadar şaşırmıştı çünkü.

Kafamı çevirip önünden geçip gitmeye çalışmıştım ama kolumdan tutarak durdurdu beni. "Biraz konuşabilir miyiz?" sesi fazlasıyla durgundu.

Tedirgince etrafıma baktım. Merdivenden çıkan birkaç kişi görmüştüm. Hiçbir şey söylemeden kolumu kurtardım ve hızla sınıfıma girdim. Umarım beni onunla  görmemişlerdir.

Sınıfımın kapısını kapattığım anda gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı.
İçeride kimsenin olmamasını fırsat bilerek kafamı sırama gömdüm ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

Onu gerçekten üzmüştüm. Solgun ve uykusuz görünüyordu. Kırgın bakmıştı bana. Etrafında onca sevmeye değer kız varken neden benim gibi birini sevmişti ki?

Keşke hiç sevmeseydi beni...

Aslında o sadece sesimden bahsetmişti yani sesime aşık olduğunu söylemeye getirmişti. Bana aşık olduğunu hiçbir zaman söylemedi. Yani beni aşması kolay olur. Sanırım...

Öyle olur değil mi?

Kapı açılma sesi duyunca bıraktım ağlamayı. Ama iç çekişlerimi durduramadığım için ağlıyor olduğum anlaşılmıştır muhtemelen.

Sınıftaki her kimse umarım bana bulaşmadan yeniden çıkıp gider...

Tabiki bu isteğim de gerçekleşmemişti. Yanıma oturup elini sırtımda gezdirmeye başlamıştı her kimse. Merak ettiğim için kalktım. Dahyun'muş.

"Kyungsoo ile ilgili değil mi?"

Başımla onayladım onu.

"Peki, konuşmak ister misin?"

İstiyorum... Birine derdimi  anlatmayı istiyorum ama konuşmaya gücüm yok gibi hissediyorum.

Yine kafa salladım. "Nereden başlasam bilmiyorum." sesim çok kötü çıkmıştı.

"Ben sana yardımcı olayım dur." dedikten sonra hala sırtımda olan elini çekti ve tamamen bana döndü. "Kyungsoo 'aman çok saçma bir sebep boşverin' dedi ve bize neden ondan ayrıldığını anlatmadı."