Bal Göz (Tamamlandı)

Tanıtım

"Sena, Berke katil"

O ses kulaklarımda her  saniye yankılanmaya devam etti. İnanmam için beni zorladı ama ben içimdeki aşka yenik düştüm. Kör oldum. Gözümün önünde ki saplantılı aşkı göremedim. Her şeyin hastalık boyutuna ulaştığını göremedim.

"Berke onu nasıl öldürdün? Bunu nasıl yaparsın?"

"Yaklaştı bana. Bana beni sevdiğini söyledi. Yapmak zorundaydım. Ben sana ihanet edemem."

Hiç saplantılı bir aşk gördünüz mü? Yaşadınız mı?
Onun yanında olduğum her an felakete gidiyordum. En son kuyunun dibine düşeceğimi bilmiyordum. Ondan önce yaşıyordum ama ondan sonra nefes alamayacağımı düşünemiyordum. Kuyunun dibinde son nefesimi verirken bambaşka birisinin ip uzatıp beni yeniden hayata döndüreceğini bilmiyordum. Yeniden doğduğumu onun gözlerinde göreceğimi hayal bile edemezdim. Tüm acılara rağmen hayatta kalmanın ne kadar zor olduğunu benimle beraber öğrenmeye var mısınız?

 ...

Selam kuzular. Size hayat hikayemi getirdim :))

Bu hayatta bana hep yazmak iyi gelirdi. Kendimi kötü hissettiğimde, boşlukta hissettiğimde hep yazarak anlattım kendimi kendime.

Bundan tam 3 yıl önce saplantılı bir aşk yaşadım. Tabi ki de sonuçları benim için çok kötü oldu. Ailemi, kendimi, arkadaşlarımı kaybetme noktasına geldim. Yaşıyordum ama nefes almayı unutmuş gibiydim. Çoğu kez intiharın eşiğine geldim ama yapamadım. Bir söz vardır 'İnsan kendini değil içindeki duyguları öldürmek ister'

Tam olarak bu söze aittim. Kendimi değil içimdekileri öldürmek istedim. Tam 3 ay boyunca evden adımımı atmadım. Gökyüzüne bakmadım. Yıldızları seyretmedim. Kendimi bütün dünyadan soyutladım. Yaşayan ölü kavramının ne demek olduğunu ben o zaman anladım. O 3 ayda beni hayatta tutan ve kafamı dağıtan tek bir kişi vardı. Kardeşim. Ona baktıkça minicik ellerini gördükçe içimi her zaman huzur kaplardı. Bir gün gece oturdum ve yaşadığım bütün her şeyi gözümün önünden geçirdim. Her günüm aralıksız tam 3 ay boyunca uyuyarak, düşünerek ve ağlayarak geçmişti. Benim yerimde kim olsa kafayı yerdi ama ben hala daha ayaktaydım. Evim vardı, ailem yanımdaydı ben daha ne istiyordum? Ömrüm boyunca hayatımı bu şekilde üzgün mü geçirecektim? Böyle mi abla olacaktım?

Hayatımın dönüm noktasını ben bunları düşünürken yaşadım. İyi olmaya her şeye yeniden başlamaya karar verdim. Bir anda düzelmem imkansızdı ama ben zamanla iyileşecektim ve size bir haberim var BAŞARDIM.

İlk başta da dediğim gibi size hayat hikayemi getirdim. Kurgu yaparak, gerçek yaşanmışlıkları ekleyerek yazdım. Şimdi sana soruyorum tüm acılara rağmen hayatta kalmanın ne kadar zor olduğunu görmeye benimle beraber var mısın?