Bal Göz (Tamamlandı)

7.Bölüm:Gezi

Gezi günü

"Sena hazır mısın kızım?"

"Evet anne. Bavulumu alıp geliyorum."

"Tamam babanla seni arabanın içinde bekliyoruz. Çıkarken anahtarı al."

"Tamam anne geliyorum hemen."

Saat 23.00 ve ben heyecandan yerimde duramaz haldeydim. Otobüs gece hareket edip sabah İstanbul'da olacaktı. İstanbul hep gidip görmek istediğim bir şehirdi ve yaklaşık 7-8 saat sonra oraya ayak basmış olacaktım. Düşüncesi bile beni deli ediyordu.

Telefona baktığımda son 45 dakikamın kaldığını gördüm ve hızlıca arabaya doğru ilerledim.

"Heyecanlı mısın?"

Annemin sorusuyla ona doğru gülümseyerek baktım.

"Çok fazla!"

"Oralarda kendine dikkat et. Saat başı ara babanla beni."

"Tamam anne merak etme."

"Nasıl merak etmeyeyim. Kızımı İstanbul'a yolluyorum."

"Tek başıma gitmiyorum. Ayrıca sen asıl kendine ve kardeşime dikkat et." dedim ve önüme doğru döndüm.

Otobüslerin kalkacağı yere yaklaşık 15 dakika içinde varmıştık. Neredeyse bütün herkes gelmişti. Zeynep'in nerede olduğunu öğrenmek için telefonumdan ona ararken bir anda karşıma çıktı.

"Sena!" diye bağırarak bir anda üzerime doğru koştu ve beni boğarcasına sarıldı.

"Zeynep dur ölücem! Ne yapıyorsun?"

"Kızım feci heyecan var ben de yerimde duramıyorum."

"Yerinde duramadığını herkes görüyor zaten."

"İki dakika sevincimi yaşayayım dedim her zamanki gibi içimde bıraktın Sena."

"Şşş! Kızlar sakin herkes size bakıyor."

Babamın uyarısıyla Zeynep'le etrafımıza doğru baktık ve gerçekten herkes bize bakıyordu.

"Haklısın baba. Neyse biz artık geçelim otobüslere 5 dakikaya kalkar."

"Tamam" dedi ve Zeynep'le ikimizin ellerini tutup "Önce Allah'a sonra birbirinize emanetsiniz." Dedi. Zeynep'le ikimiz gülümseyerek başımızı salladık ve ben babama doyasıya sarıldım. Anneme doğru döndüğüm zaman gözleri dolmuş bana bakıyordu.

"Anne ya! Ağlarsan ben de ağlarım bak."

"Ben mi ağlıyorum?"

"Gözlerin dolmuş."

"Hormonlar hormonlar."

Hepimiz büyük bir kahkaha attık ve annem beni kollarının arasına alıp sıkı sıkı sarıldı. Saçımı kulağımın arkasına doğru itti ve "Berke seni bekliyor galiba." dedi.

O an kalbimin 2 saniyeliğine durduğunu hissettim.

"Ne alaka anne ya!"

"Geldiğimizden beri gözlerini senin üstünden alamıyor da o yüzden."

Ne cevap vereceğimi bilmeden Zeynep'e beni kurtar bakışları attım.

"Hadi Sena artık gitmeliyiz."

HELAL SANA ZEYNO'M BENİM

Anne ve babama dönüp "Kendinize dikkat edin ve kardeşime iyi bakın." diyerek annemin karnına elimi koydum. Ailemle vedalaştıktan sonra Zeynep ile otobüse doğru ilerlemeye başladık.