Knock Knock

Ээж ээ, намайг авраарай!!!

Сүжи намайг нудчин: Тэр жиаахан булчинтай залуу чинь танай захирал байна!

Би гайхсаар түүний зүг харахад үнэхээр л Мин Юнги инээмсэглэсээр фитнессийн хаалгаар орж ирж байгаа харагдлаа. Жаахан маажиг юм байж юун өөртөө итгэлтэй модел шиг алхдаг юм.

Би Сүжи рүү харан: Дасгал хийж байхдаа дэвэн дэлхийг ширтээд сууж байдаг юм уу? Хөлөө энэ дотор тавив уу үгүй юу чи олж хараад.

Сүжи: Минийхтэй адил хүйтэн энерги мэдрэгдээд байсан юм.

Би толгой дохичхоод: Тэгвэл надаас ямар энерги?

Сүжи: Хусог та хоёроос шатмаар халуун. Магадгүй тийм болоод би чамд дулаацах гэж найзалдаг биз?

Би: Сүртэй үг хэлдэг гэдэг нь! Математикийн багш биш уран зохиолын багш болохгүй яагаа вэ? Гэхтэй зэрэгцэн Хусогийн орилох чимээ фитнессээр нэг сонсогдлоо.

Хусог баруун гараа өргөн инээмсэглэн: HEY MA FRIEND! WELCOME!

Сүжи бид хоёрын урдуур өнгөрөх 2 эмэгтэй: Энэ залуугийн хацрын хонхорхой хөөрхөн шүү тэ?

Нөгөөх нь: харин тийм ээ! Ямар гүн бол?! Бас тэр шанааны ясыг нь ээ! Намайг зүсчих байх аа?

Сүжи огьж байгаа дүр эсгэн: Ямар сэжгийн юм сонсчхов оо?

Би: Үнэн л юм хэллээ ш д. Хусогийн тэр юмнууд нь ямар хөөрхөн билээ дээ? Гэчхээд үргэлжлүүлэн өнөөх хоёр луу харахад гүйлтийн зам дээр оччихсон байлаа. Харсан юм бол мэнд мэдчихгүй. Тийм дээ энүүний мэндийг мэдсэн мэдээгүй ямар ялгаа байх вэ дээ?

Жонгүг инээмсэглэсээр ирэн: За охидоо өнөөдөр би бөгс томруулах дасгал заана. Бөгстэй болох хэн байна? Тийм ээ чи шүү дээ?! Хавтгай Аёон гэсээр нааш заалаа.

Энэ нов* чинь юу гэнэ вэ?!

Түүний хэлсэн үгэнд уурлан: Одоо би юу? Миний бөгсийг хар даа? Байгаа биз?

Сүжи намайг даран суулгаад: Наадах чинь худлаа чиний өгзгийг харах гээд тэгж байгаа юм. Би хажууд нь банз юм байна л даа гэхэд Жонгүг: Одоо л мэдэж байгаа хэрэг үү? Өмнөх багш чинь хэлээгүй гэж үү?